Bir kız çocuğu..
Karşısında yosun gibi sarmaşıklar görmek istesede karşısı demir benzeri zincirlerle doluydu..
Elleri zincirliydi. Kabuk bağlamıştı.
Onun adı Ala'ydı. Ala Defne..Göz kapakları ağrısa bile belli etmeyen, belli etmeyerek acısını yaşaya...
Jokerin bir sözü "benim için ölebilirsin, peki ya benim için yaşayabilirmisin?"
⏳
Deniz Yucay güncesinden..
Acı özneldir. Herkesin acısı aslında sadece kendinedir. Bir insan sizi anlamıyor diye sinirlenseniz bile siz onları anlıyor musunuz? İnsanların sizi anlaması için ilk önce sizin onları anlamanız gerekir.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Furkan Derinsoy güncesinden..
Acı nesneldir. Bir odada bir çok kişi varsa o odada sizin gibi olan elbet birileri vardır, sizin acılarınızı elbet birileri siz anlatmadan bile anlayabilir. Siz hareket etmeseniz bile birileri anlar sizi.
Herkesten beni anlamasını elbet beklemiyorum. Kendi hayatımın yan karakteri olmak ise hiç umrumda değil.
Bir kitap da yan karakter olamayacak kadar bir kimseyim..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Alâ Defne Yiğit'in anlatımından..
Bence acı hiçbir şeydir. Bazen çok derin fırtınaların altında olsanız bile acıyı hissetmeniz bile geri planda kalabilir. Sizi derin bataklıktan elbet çıkartan birileri olur.
Birine ihtiyacım hiç olmadı. Anne ve Baba dışında. Ama onları düşünmeyi ve eskisi gibi kafaya takmayı çoktam bıraktım.
Kendi acılarımın içinde boğulmaktan ise oldukça yoruldum.
Gözlerim sım sıkı kapalıydı. O ses her kiminse tanıdıktı ama sanki zihnim o sesi silmiş gibiydi. Kendimi bile tanımıyormen o sesi hiç tanıyamazdım.
"Hayır, küçük, evlat"
Hâla kelimleri heceleyip duruyordu ve benim gözlerim sım sıkı kapalıydı.
