I Hate You, Why Do You Love Me?/Soukoku

İhtiyacım olan tek şey Chuuya...

"Woah Chuuya. Bir ay oldu. Hadi uyan artık çok uyudun"

Gözümden yaşlar akarken konuşmuştum. O kazanın üzerinden tam tamına bir ay geçmişti ve cidden onu çok özlemiştim.

"Chuuya, hem Shoyo da çok kötü oldu. Sen sevmezsin kardeşinin üzülmesini. Hadi lütfen uyan artık"

Elini tutup öptüm. Kapı tıklatıldığında dikkatimi o tarafa çevirmiştim.

"Gel"

İçeri Atsushi girmişti.

"Dazai-san, artık sende dinlenmelisin. Chuuya-san uyanacak"

"Teşekkürler Atsushi, ama dinlenmeye ihtiyacım yok. İhtiyacım olan tek şey Chuuya..."

"Ama Dazai-san, böyle yaparak kendine zarar veriyorsun"

Omuz silktim. Umrumda değildi. Tek umrumda olan o idi. Birden kalp monitöründen o ses gelmeye başlayınca gözlerim büyüdü ve hemen o tarafa baktım.

"ATSUSHİ DOKTOR ÇAĞIR"

Atsushi hemen odadan ayrılmıştı.

"Hayır, hayır beni bırakamazsın...CHUUYA"

Chuuya

Her zaman bir ağlama sesi duyuyordum. Sonrasında da tanıdık bir ses. Ama kim olduğunu asla çıkartmıyordum. Şimdi o ses kesilmişti. Yerine çok değişik bir ses geliyordu.

"Chuuya"

Adımı duymamla arkamı döndüm.

"A-anne? B-baba..?"

"Bebeğim, gel. Hadi"

"Anne!"

"Tatlım çok zamanımız yok. Çabuk gelmelisin. Hadi, tekrar bir aile olacağız"

"P-peki ya Shoyo? O ne olacak?"

"O da bir gün bize katılacak"

"Baba.."

"Tatlım, hadi"

Annem elini uzatmıştı. Bende elimi uzatmıştım ve onlara doğru bir adım atmıştım. Ama beni durduran o sesileri duydum. Sesler çok derinden geliyordu ama anlaşılıyordu

"Chuuya, bırakma beni. Lütfen"

"Oni-chan. Sende bırakma beni."

"Eğer sende beni bırakırsan oni-chan, seni asla affetmem"

"Hayır Chuuya, o gün çatı da ne dediğini hatırlamıyor musun? Eğer beni bırakırsan hiç tereddüt etmeden arkandan gelicem"

Şimdi anladım. Her zaman gelen ağlama ve konuşma sesleri Dazai'ye aitti.

"Peki ya Dazai?"

"Bebeğim üzgünüm ama bir seçim yapmalısın."

"Anne, baba... üzgünüm ama Shoyo'yu ve Dazai'yi bırakamam. Biri kardeşim, biri de... Aşık olduğum adam."

"Tamam tatlım. Sorun değil. Ama şunu bil ki biz her zaman senin, sizin yanınızda olacağız..."

"Hiç değilse bir sarılabilir miyiz?"

Annem yavaşça kafasını salladı.

"Ama hızlı olmalısın. Zamanın tükeniyor"

Hızlıca onlara koştum ve sımsıkı sarıldım. Onları bırakmak istemiyordum ama aşkımı yaşamak istiyordum ve Shoyo'yu bırakamazdım.

Kısa bir sarılmanın ardından annemler ayrılmıştı benden.

"Eğer gitmek istiyorsan şimdi gitmezsen başka hiçbir zaman gidemezsin"

Gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı

"Sizi çok seviyorum..."

"Bizde seni, sizi çok seviyoruz"

Hızlıca arkamı dönüp koşmaya başlamıştım. Gerisi yok

Oha ben ne yazdim boyle cus

Neyse hadi yine iyisiniz bir ay daha dolmadı ama ben yb atıyorum ne kadar mukemmel bir yazarim dimi

Tabi