•▪︎•
Yaşım 18 benim. Çok üzülerek, artık bıktığımı söylemek istiyorum. Dayanamadığımı, boğulduğumu...
Aile sıfatının arkasına sığınmış iki insan...bana hayatımı zehir etmekten başka hiç bir şey yapmadılar. Ve ben de, o zehirde boğuldum. Etrafımda k...
"Okulumuzun biricik öğrencisini uğurladık bugün. Hepinizin üzgün olduğunu, biliyorum. Hepimiz için zor bir durum-
Sözünü yarıda keserek, boğazını temizledi müdür yardımcısı. Öğretmenler arasında en çok o severdi ölen genç kızı. Bir öğrenciden ziyade, kızı gibi davranırdı. Elinde ki peçeteyle gözyaşlarını kuruladı.
"Çok özür diliyorum sizlerden... Ölen öğrencimiz Kim Yerim'in ailesine başsağlığı diliyorum. Acınız acımızdır. Ben ve öğrencilerim, müdürümüz ve öğretmen arkadaşlarım... çok çok üzgünüz. Ve katilin bir an önce bulunmasını istiyoruz." diye bitirdi söyleyeceklerini.
Park Chaeyoung, boş bakışlarını konferans salonunda gezdirdi önce. Daha sonra, müdür yardımcısının söylediği kelimeler düştü aklına. Üzgünler miydi gerçekten? Kendisi ölünce de böyle üzülürlermiydi acaba?
Aniden kafasını Kim ikizlerine çevirdi. Sahte gözyaşlarını pembe mendiliyle silen, Jennie Kim de gezdirdi gözlerini. Ve gerçekten Yerim için üzülen, dolan gözlerini tavana bakarak geri göndermeye çalışan Jisoo Kim'i izledi bir süre.
Ne kadar farklılar değil mi? Doğru siz nereden bileceksiniz.
Chaeyoung bir numaralı şüphelilerden gözlerini çekerek, kafasını arkaya çevirdi.
Park Chanyeol. Tam arkasında ki sandalyede oturuyordu. Gözleri her zaman olduğu gibi şefkatle bakıyordu. Chaeyoung bu bakışları haketmediğini düşündü. Her zaman yanında olacağını söyleyen, Park Chanyeol'u haketmiyordu.
Yanında, Sehun ve Lisa çifti oturuyordu. Lisa'nın bakışları, Chanyeol'ün aksine nefret doluydu. Chaeyoung anında gözlerini kaçırarak, şüpheli gözlerle kendisini izleyen Sehun'a bakmıştı.
İkisininde bakışlarına daha fazla dayanamayarak önüne döndü. Yanında oturan Yerim'in abisi Jongin'i değdirdi gözlerini. Daha sonra omzuna elini destek amaçlı koydu. Yanında olduğunu bilsin istedi.
Kim Jongin, eğik başını kaldıramayacak kadar üzgün ve sinirliydi, en çokta kendisine. Yorgundu. Başını sallamıştı. Chaeyoung olduğunu elbette biliyordu, elini Chaeyoung'un elinin üzerine koydu. Ona minnettardı, hep yanlarında olduğu için.
Chaeyoung son bir kez daha gezdirdi gözlerini insanların üzerinde. Kimisi gerçekten de üzülmüştü, kimisi ise rol yapıyordu. Belki de yapmıyorlardır, Yerim sevilen bir kızdı çünkü.
Chaeyoung'un en son umursayacağı şeylerden biri olmalıydı bu. En önemlisi katilin kim olduğuydu.
Ve onu kimin bulacağı...
• ▪︎ •
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
