Süveyda

22. Bölüm /FİNAL\

22. Bölüm: "Final"

***
-5 Yıl Sonra-

"Anne!" Bıkkınca ofladım.

"Efendim?!" Bacağımın yanına gelen Duhan'a döndüm.

"Babam ne zaman gelecek? Bir an önce pasta yemek istiyorum!"

"Annecim birazdan gelecek, o zaman hep beraber yiyeceğiz pastayı. Neden bu kadar sabırsızsınız anlamıyorum ki?" Duhan'ın ağzından of nidası çıkmasıyla kaşlarımı çattım.

"Bir daha anneye of derseniz küçük bey size bundan sonra ki doğum günlerinde pasta dilimi yok!" Duhan hemen bacağıma sarıldı.

"Özür dilerim annem!" Eğildim ve sarı küt saçlarına buse kondurdum.

"Özrünüz kabul edildi ama bir daha olmasın"

"Olmaz, ama bundan sonra var dimi hep pasta dilimi?" Önümde ki son şekerparenin üstüne de fındığı yerleştirip fırına koydum tepsiyi.

"Tabikide var, ama anneye oflamadığınız sürece"

"Anne!" Asel'in çığlık atar gibi bağırmasıyla irkildim.

"Ne oldu?!" Telaşla içeriye baktım.

"Ahad'a birşey der misin? Saçımı bozuyor!"

"Ahad! Uğraşmayın birbirinizle!"

"Off! Hep ben zaten azar işiten taraf oluyorum!" Gözlerimi devirdim ve duvarda ki saate baktım. Reza'nın gelmesine on dakika falan kalmıştı.

"Babanız on dakikaya gelecek! Kimse çaktırmıyor tamam mı? Söyleyen olursa pasta dilimi yok!"

"Tamam anne!" Geri mutfağa döndüm.

Yemekler hazırdı. Bir tek tatlı kalmıştı. Tatlı da pişmeye yakın şerbetini yapacaktım sonra tamamdır!

Reza'nın bugün doğum günüydü. Otuz iki yaşına girecekti. Yaşlanıyorduk. En sevdiği yemekleri yapmıştım. Çocuklar ile sabahtan beri mağaza gezmiştik. Ahad babasına gömlek, Asel kol saati ve Duhan'da içinde altı kişilik aile olan bir kar küresi almıştı. Benim hediyem ne mi? Sürpriz!

"Baba!" Duyduğum çığlıklarla içeri adımladım. Asel bir bacağına, Duhan bir bacağına ve Ahad'da ikisinin ortasına geçip sarılmıştı. Kollarımı göğsümde bağlamış şekilde izledim onları.

"Babanız size kurban olsun!" Elinde ki bilgisayar çantasını kenara koyup üçünü birden kucağına aldı.

"Baba biliyor musun bugün senin d-" hızla öne atıldım bağırarak.