Uzun Gelecekten
Annem her şeyi kendi üstüne alacağını söylüyordu. Korkuyordum, çok korkuyordum. Onu ben mi öldürmüştüm? Hayır hayır hayır hayır. Lütfen tüm bunlar kabus olsun. Lütfen...
Dua etmeyi bırakalı çok olmuştu çünkü hiçbir zaman masumların duaları kabul olmazdı aksine her şey daha da kötüye giderdi. Peki ya şuan birini öldürmüş olan ben tüm bunların kabus olması için dua etsem o zaman nolurdu? Korkuyordum. Çok korkuyordum.
Kardeşim sadece 7 yaşındaydı ve tüm bunlara tanık olmasını istemediğim için onu odaya kilitlemiştim. Peki ya abim? O her şeyi görmüştü. Acımasızca babamı defalarca kez bıçaklayarak işkenceye maruz bıraktığımı, onun kolay kolay ölmemesi için daha da daha da fazla acı çekmesi için yaptığım her şeyi görmüştü. Benim hakkımda ne düşünüyordu? Neden bana öyle bakıyordu? Yoksa abim benden korkuyor muydu?
Saat 00.27 'ydi. Abim 20 yaşına girmişti. Böyle bir doğum günü hediyesi onu mutlu eder miydi?
Bugünden sonra hiçbir şeyin aynı olmayacağını, olamayacağını biliyordum. Korkuyordum. Çok korkuyordum.
Sadece uyumak ve unutmak istiyordum. Uyanınca her şeyin eski haline dönmesini... Döner miydi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KENDİNİ KANDIRMA
Ficção AdolescenteSadece 17 yaşında bir kız çocuğuydum. Tüm bu yaşanılanları hak ediyor muydum? Sanmıyorum. Kimse hak etmezdi. 10 yaşından beri her gün annem ve babamın kavgalarıyla açıyordum gözlerimi. İlk başlarda o kadar da korkutucu değildi hiçbir şey ama zamanla...
