WİSH (hyunin)

💙1. Bolum💙

Hadi basliyom. Çok heveslendim umarım severisniz

------

Hyunjin

Yine can sıkıntısından dolayi sahile inmeye karar vermiştim. Hem yuruyus olurdu hem de biraz hava almis olurdum.  Havanin soğuk olduğunu bildiğim için sweatimin ustune montumu giyip evden çıktım.

Sahil evime yakın oldugu icjn sorun olmuyordu. Yürüyerek 5 dakikada varilabiliyordu. Sahile doğru yururken  telefonumun calmasiyla durdum.

* Lix ariyor *

Telefonu açıp kulagima götürdüm.

"Alo ?"

"Alo ! Hyung ne yapıyorsun , nasilsin ?"

"İyiyim . Sahile iniyordum. Sen ne yapıyorsun? Hayırdır bi sey mi oldu ?"

"Ben de iyi seydeyiz , adi neydi .. sey iste sey . Adını swn koy iste neydi"

"Lix duzgub soylemiyosan kapatıyorum."

"Yaa , sey ist- Heh minholara geldik. Sen de gel dicektim. Seni çağırıyoruz."

"Hmm , tamam o zaman biraz dolasiyim . Gelirim"

"Tamam Hyung ! Hemencecik cabucak gel . Muck!!!"

"Görüşürüuuuuz"

Telefonu kapatip cebime geri koydum ve kimsenin olmadigu , çimenlik alanda dolasmaya basladim. Buraya hemen hemen her gub geliyordum ve artık ezberimdeydi. Yine aynu sekilde kulaklığımi takıcakken duyduğum aglama sesiyle dikkatim sesin geldiği yone cevrilmisti.

Yerde kisa kollu ve şortla yatan bi çocuk mu ? Ustelik ağlıyordu ! Cok üşümüş olmaliydi. Yanina gittigimde titrediğini farketmemle hizla montumu çıkartıp cocugu dogrulttum. Bu sırada cocuk sayikliyordu. Hizla montumu giydirip çocuğu sarstim

"Pist , çocuk adin ne ?"

Cocuk beni pek de dinliyor gözükmüyordu. 'ben oldurmedim 'diyip duruyordu. Burnuma gelen alkol kokusuyla ve çocuğun haliyle çoktan sarhos oldugunu anlamistim.

Ve bildiğim bir sey vardi ki onu burda bırakırsam herkes güzelliğinden faydalanmaya calisirdu ve çocuk sabaha çıkamazdi. Maalesef tek çarem evime götürmekti. Ama once "çocuk ,evin nerde? "diye sormustum.

Çocuk bi anda ciddilesip " siktiğimin evi" diye daha cok aglamaya baslamisti. Ne oldugunu veya kim oldugunu bilmiyordum ama guzwk seyler yasanmamis oldugu kesindi. İçimi saran merak duygusunu sonraya saklamaya karar verip cocugu kucagima almaya çalıştım

Biraz zor olmuştu ama sonunda kucagima aldigimda zorlukla taksiye doğru yurudum. Taksiyi çevirip once çocuğu arka koltuğa yatirdim sonra da öne bindim. Gidecegimiz yeri söyledikten sonra lixi aradim.

"Alo ?"

"Lix , ben bu aksam gelemiyorum tamam mi ?"

"Bi sey mi oldu hyung ?"

"Bi sey yok . Sonea anlatirim size"

"Tamam kotu bi swy olursa soyle bize"

"Tamam"

Telefonu kapatıp arkada uyuyan çocuğa baktim. Ne sikim yapıyordum lan ben ? Az önce gördüğüm çocuğu evime götürüyordum. Ama olsundu basina bi sey mi gelseydi kucucuk çocuğun? Ntck ntck.

Eve geldigimizde çocuğu zorlukla kucağıma aldim.ve taksiden indik. Zorlukla kapiyi acip iceri girdim ve çocuğu da iceri soktum. Uyanicaj gibi durmuyordu. Saat henuz 8 oldugu için ayiltabilicegimi dusunmustum sonucta daha erkendi.

Montu çıkartıp yatagima yatirdıktan sonra kolundan durtüp uyabdirmaya çalıştım. "Çocuk, kalk hadi " asla beni dinlenmiyordu. Hatta duymuyordu bile. Sorun olmicagini düşünüp kıyafetlerimi degistirdim ve mutfaga gittim. Kendime soğuk bir kahve yapıp balkonda icmeye basladim

Hayattan hiç zevk almiyordum. Belki bu çocugub yardimi olabilirdi. Belki arkadas olurduk. Yeniden bi seyler hissetmeye başlardim. Uzub zamandir yaptığım hiçbir seyden zevk almiyordum. Kitao okumak , ders calismak , dizi izlemek , resum çizmek, uyumak , cidden hiçbiri zevkli gelmiyordu sadece yapmam gerekeni yapıyordum iste. Okula git , derslerini calis , arkadaslarinla konus ve eve gel

Tek yaptığım buydu. Arada bir annem ve babam ariyordu iste yalandan. Onlara da öylesine bi seyler sallayip kapatıyordum. Sıkıcıydı iste.

Kahvem bittiğinde ben de yatak odama geçtim ve aglayarak yatan yari uyuyan çocuğa baktim. İc cekip ben de yanına uzandim. Belki de sevgiye ihtiyaci vardı? Tereddüt etsem de elimi uzatıp sacini oksamaya basladim. Basta irkilmisti ama umursamadan oksamaya devam ettim.

Cocuk ağlarken beb de saçlarını severek destek oluyordum iste. Biraz sonra kivrilan tişörtünden kollarindaki morlukları ve izleri görmem zor olmamisti. Hizla doğrulup isigi yaktim ve çocuğun kollarina dikkatlice bakmaya basladim.

Morluklar ve cizikler içindeydi. Morluklari baskasi yapmış olabilirdi ama cizikleri hiç sanmiyordum. Jilet izlerine benziyordu ve çok derin gorunuyordu. Acimis olmaliydi. Endiseyle morluklara tekrardan baktığımda hiçbirinin eski gorunmediginin ve yeni olduklarini farketmistim.

O jilet izlerini de sormamaya karar vermisti. Sonucta bana anlatmak zorunda değildi. Ama isterse anlatırdı. Yuzune baktığımda catik kaslarindan , uyurken bile üzgün ve endiseli ama bir o kadar da saf, masum suratiyla karsi karsiya kalıyordum.

Bu çocuğun sevgiye ihtiyacı vardı ve beb bunda ne kadar iyi olduğumu bilmesem de en azından sacini oksayarak bu masum çocuğu iyu hissettirmek istemiştim.

Yanina tekrardan uzanip yumusak ve islak saclarini oksamaya devam ettim. Birkac dakika sonra kendini kasmayi bıraktığında ona iyi geldiğimi anlamistim.

-------

İlk bölüm azicik kisa oldu sanki

Umarım guzek olmuştur umarim begenirsiniz

Sacma olduysa soyelebilrisiniz  , kitao hakkimda düşüncelerinizi de souleyebilirsiniz

İstediğiniz herhangi bir olay varaa soyleyebilirsiniz yazabikriim hem bana da fikir olmus olur

Neyse sizi seviueoum

Gorusmek uzere 💙💙💙🐈‍⬛🐈‍⬛🐈‍⬛