benim kafam siktirmiş gitmiş

on altı

ben bölüm atmayı cok sevdim

perşembe
06.44

   alp neden nefes nefese emirhan'ın evinin önünde beklediğini bilmiyordu. evden o kadar hızlı çıkmıştı ki kalın giyinmediği için üşümeye fırsatı olmamıştı bile. derin bir nefes aldıktan sonra kapıyı çalıp emirhan'ı bekledi.

  kapı açılınca yüzüne çarpan sıcak hava güvende hissettirse de emirhan'ın şişmiş yüzü ve kızarık gözleri kalbinin burkulmasına neden oldu. alp, gözleri dolu dolu bakan çocuğu rahatlatmak istermiş gibi gülümsese de bu işe yaramamıştı. emirhan'ın boş olan midesi bulanmaya devam ediyordu. emirhan bir adım geriye çekilince alp içeri girip kapıyı kapattı.

   "balığa benziyorsun." dedi alp hafifçe gülerek. emirhan güldü ama yutkunamıyordu. alp elindeki poşetleri yavaşça havaya kaldırıp emirhan'ın eline bakmasını sağladı. "nöbetçi eczane aradım çünkü bu saatte kapalı oluyormuş hepsi. ve fırına uğrayıp bir şeyler aldım yeriz diye."

   emirhan boğazını temizledi. muhtemelen sesi kısılmıştı çünkü boğazının tahriş olduğunu her yutkunuşunda hissedebiliyordu.

   "eczane aramana gerek yoktu." emirhan, alp sabahın altısında işi gücü yokmuş gibi buraya geldiği için kötü hissediyordu. yeniden kusacakmış gibi hissettiğinde elini ağzına örttü. "kusacağım..."

  hemen arkasını dönüp hızlı adımlarla banyoya girdiğinde alp, elindeki poşetleri kenara bırakıp arkasından ilerlemişti. emirhan'ın rahatsız olmamasını umuyordu. emirhan tuvalete eğilip öğürüyor olsa da midesi bomboş olduğu için kusamıyordu. alp banyonun lambasını açtığında emirhan gerilmişti. kusamayınca sifonu çekip ellerini yüzüne kapattı. ağlayacaktı ve alp'in onu bu şekilde görmesini istemiyordu. emirhan en çirkini oymuş gibi hissediyordu begüm yüzünden.

  alp birkaç adım atarak emirhan'ın yanına ulaştı. emirhan, dizlerini kendine çekerken alp de aynı şekilde onun yanına oturdu. yer soğuktu. ama emirhan sıcacıktı. emirhan'ın ağzından bir hıçkırık kaçtığında alp ne yapacağını bilemez şekilde ona döndü. ellerini omzuna koyduğunda ona sarılmakla sarılmamak arasında gidip geliyordu. daha doğrusu onun rahatsız olmasından deli gibi korkuyordu.

   "emirhan sana sarılmak istiyorum." dedi kısık bir sesle. emirhan hiçbir tepki vermeyip ağlamaya devam etti. artık kusmak istemiyordu, ağlamaktan da sıkılmıştı. ama durmadan akan gözyaşlarına ve mide bulantısına engel olamıyordu. "sana sarılmak istiyorum ama sen rahatsız olmayacağını belli etmezsen sarılamam sana."

   emirhan duraksadı. ilk defa birisi ona sarılmak için izin istiyordu ondan. gözyaşları şiddetlenirken durabilmek için ellerini yüzüne bastırdı. ojesi silinmek üzere olan tırnaklarını farkında olmadan saç diplerine batırıyordu. "sarıl." dedi kısaca alp'e, hıçkırıkların arasında.

  alp, emirhan'ın kafasını kendi göğsüne yasladığında emirhan da ellerini yüzünden çekip alp'in beline sardı. alp, emirhan'ın saçlarını okşuyorken emirhan için ağlamasını durdurmak imkansız bir hal alıyordu. alp, yumuşak saçların arasına minik öpücükler kondurmaya başladığında emirhan da kafasını yasladığı kalbin hızlandığını fark etmişti. alp'in kalbi de kendisininki gibi hızlanmıştı.

   "lütfen ağlama." diye fısıldadı alp. emirhan'ın ağlaması onu gerçekten üzüyordu. saçlarıyla oynadığı oğlanın ağlamayı durduramadığının farkındaydı ve ona nasıl destek olacağını bilmiyordu. ama emirhan için sorun yoktu. o ağlarken yanında alp'in olması ona güvende hissettirmişti. alp onun saçlarını okşamaya devam etti, bazen ensesini de okşuyordu kısaca. "sen kötü birisi değilsin emirhan." bu söylediğine ikisi de inanmamıştı.