Çıkıp gittikten sonra ilk defa hastanede gördüm dostumu. Ona hâlâ dostum diyorum çünkü o benim tek dostum. Yanıma geldi ve konuşmak istediğini söyledi. Önce hayır demek istedim ve sonra düşündüm biraz, onu dinlemeyeceksem kimi dinleyeceğim ki ben? Ayrıca asla pişman olamam. Keşke dinleseydim onu diyemem kendime, olmaz!
Bir kafeye gidip oturduk. Başladı konuşmaya "Dostum, biliyorum sana söylemeliydim. Haklısın ama neredeyse 40 yaşıma geldim ve ilk kez aşık oldum. İnan bana, bu duyguyu ilk kez tadıyorum ve bambaşka birşey." Sustu ve gözlerimin içine bakarak cevap bekledi benden. Ama ben sustum çünkü ona sinirliyim. Ama bir tarafım ise ona bu kadar yüklenme diyor ve ben bu tarafımı dinleyerek ona "Evlenecek misin, onunla?" diye sordum. "Evet" dedi. "Nerede yaşayacaksınız" dedim. "Türkiye'de" dedi. İşte aslında en çok o an yıkıldım. Ona saygı göstermem gerekiyor ve bu yüzden ona "Peki, bu durumda bana mutluluklar dilemek düşer dostum. Senin hayatın, senin kararın" dedim ve eve giittim. Ama bu sefer normal bir şekilde...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İlk Tek Ve Son Dostum
De TodoÇok sıradan, sıkıcı bir hayatı olan, soğuk, hırslı ve asla pişman olmayan bir kadının; kendi gibi olan bir adamla olan dostluğunu anlatan bir hikaye...
