က်စ္ !
"မင္းသြားလိုက္ေတာ့"
ေခါင္ ၊ မင္းခန႔္နိုင္ ( ေခၚ ) K ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးေၾကာင့္ တစ္ရက္တစ္ရက္ ေတာ္ေတာ္ကိုစိတ္ရႈပ္ေနၿပီျဖစ္သည္။
ဘဲႀကီး Company မလာတဲ့ ေန႕ဆို ဒီေကာင္ေလးကို ေခါင့္ အတြက္ အၿမဲထည့္ေပးသည္။အေဖာ္ရတာ ၊ ခိုင္းလို႔ရတာေတာ့ ဟုတ္ေပမဲ့ ေခါင့္အေပၚမရိုးသားတဲ့စိတ္ရွိေနတာေၾကာင့္ အနီးကပ္အလုပ္လုပ္ရတာ တကယ္ကို အဆင္မေျပ။
အခ်ိဳးေျပရင္လဲေတာ္ေသးသည္။အခုဟာက အသဲယားလို႔ဆိုၿပီး စိတ္မထင္ရင္မထင္သလို လူကို အတင္းနမ္းတာေတြ သူကလြဲရင္ တစ္ျခားဘယ္သူ႕ကိုမွ အနားကပ္မခံတာေၾကာင့္ ေခါင္ အလုပ္လုပ္ရင္ ရွယ္ယာရွင္ေတြနဲ႕ေတာင္ လက္ဆြဲ ႏႈတ္ဆက္လို႔ ေတာင္မရတဲ့ အျဖစ္။
ကိုယ့္ထက္ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ငယ္တာမို႔ အႀကီးကိုေလးစားမလားမွတ္တယ္ သူ႕ကိုယ္သူ နာမ္စားအျဖစ္သုံးတာက ေမာင္ တဲ့။
ဒီကေကာင္ကလဲ စိတ္ကလက္တဆစ္ဆိုေတာ့ စိတ္တိုတိုင္း အဲ့ကေလးကို ထ ထ ထိုးမိသည္။ဒါေပမဲ့ၾကာလာေတာ့ ေခါင္ လဲ လက္နာ႐ုံပါ ထိုးလဲၿပဳံးၿပီးသာ ခံေနတာမို႔ ဘယ္လိုတုန႔္ျပန္ရမလဲေတာင္ မသိ။
အသက္နဲ႕မလိုက္ေအာင္ ႀကီးမားေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးရယ္ ၊ ျမန္မာနိုင္ငံသားနဲ႕ မတူပဲ ဘိုဆန္ေနတဲ့ ထိုကေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာ မ်က္လုံး ႏွာေခါင္း ႏႈတ္ခမ္း ဒါေတြကို ေခါင္ အားက်မိတာေတာ့ အမွန္ ၊ ဒါတင္မကေသး ဂုတ္ထိ ရွည္ေနဆဲ့ ဆံပင္ကို ေဘးႏွစ္ဖက္က ေရးေရးေလးရိတ္ထားၿပီး အကုန္အေနာက္ကို စုစည္းကာ လိုင္းေတြကလဲ ေဖာ္ထားေသးသည္။
မ်က္ႏွာေလးက အၿမဲ ရွင္းၿပီး ေဘးကိုကားထြက္ေနတဲ့ ေမးရိုးရယ္ လည္စိရယ္ လူကို ညစ္ေတးေတး ၿပဳံးျပတိုင္း က်က္သေရမရွိ ျမင္ေနရတဲ့ ပါးခ်ိဳင့္နက္ႀကီးေတြရယ္ကေတာ့ ေခါင္ ဘယ္လိုမွ မေႂကြပဲမေနနိုင္။
"ေနဦး ေမာင္ ေျပာတာနားေထာင္ !!"
ဒါေတြ ဒါေတြကို ေခါင္မႀကိဳက္တာ။လူကို အၿမဲ လုပ္လိုက္ရင္ ပိုင္စိုးပိုင္နင္း။ခုလဲ Lunch time မို႔ တစ္ေယာက္ထဲ ေအးေဆး အစားစားေနတာကို ေရွ႕တည့္တည့္မွာလာထိုင္ၿပီး သူပိုင္ဆိုင္တာေတြကို တစ္ခုခ်င္း ေရ႐ြတ္ျပေနတာ။
YOU ARE READING
ʀᴇɴᴏ
Romance𝖳𝗁𝗂𝗌 𝗂𝗌 𝗐𝗈𝗋𝗄 𝗈𝖿 𝖿𝗂𝖼𝗍𝗂𝗈𝗇. 𝖠𝗇𝗒 𝗇𝖺𝗆𝖾𝗌, 𝖼𝗁𝖺𝗋𝖺𝖼𝗍𝖾𝗋𝗌 𝗈𝗋 𝖾𝗏𝖾𝗇𝗍𝗌 𝖺𝗋𝖾 𝖿𝗂𝖼𝗍𝗂𝗈𝗇𝖺𝗅.
