kiss or kiss - zeyçağ (one shot)

1/1

⚠️

M!

°•°•°•°•°•°•°

" Bana bak, çık git şuradan, alırsam ayağımın altına fena yaparım ha!"

Kimseye sebepsiz yere asla bağırmazdım. Başımda dikilen bu andaval yüzünden hem neye uğradığımı şaşırmış hem de tuvaletten bir türlü çıkamamıştım. Üzerine ise bana o dandik gülümsemesini sunmuştu. Ne gösteri ama! 

Bir adım daha atıp ilerleyecekken omuzlarımdan tutup kenara çekti. Cidden bu adamın derdi neydi?

" Olmaz güzelim, şuan buradan ne sen çıkabilirsin ne de ben. Daha sonra bana istediğin kadar kükreyebilirsin."

Ellerini üzerimden attığımda kafamı sorgular nitelikte salladım. " Çıkıp çıkmayacağıma sen mi karar vereceksin? Oldu paşam ya! Var mı başka bir arzunuz?"

Fayansa yaslanıp tekrardan o gülümsemesini yolladığında sinir krizi geçirecektim. Yok, iflah olmazdı. Evet evet, katiyen olmazdı.

" Şuanlık yok gibi, hırçın kız. Senin bu asabiliğin Ali'den falan mı geliyor ya. Yangın Ali.. yakında küle de çevirir seni."

Sinirle yakasından tuttuğumda şaşkınlıkla ellerini havaya kaldırdı. " Hayda, ne dedim ki ben şimdi?"

" Bir daha kardeşimin adını ağzına dahi alma. Fazla uzattın sen bu gösteriyi. Nerede kamera? Söyle de bir selam vereyim bari."

Aniden kulak tırmalayan kahkahasını patlattığında yüzümü buruşturdum. Sesi fazla yankılanmıştı sanki. " Kardeş mi? İnsan, kardeşine aşık olur mu ya? Bizim zamanımızda olmuyordu."

Aklı sıra dalga geçiyordu benimle. Bu işin peşini kolay kolay bırakmayacağını biliyordum. Eline o kozu ben vermiştim nihayetinde. Çok da garipsemiyordum.

" Konuyu ısıtıp ısıtıp önüme getirmeyi ne zaman bırakacaksın? Hayır gerçekten, derdin ne oğlum senin?"

Aramızda oluşan boy farkından dolayı eğilip yüzümü incelemeye başladığında anlamsızca ona bakmaya devam ediyordum. Ne yani? Bu adamdan mantıklı bir hareket zaten beklemiyordum.

Sırıtıp başını salladı. " Tek derdim, bu okuldan sizi göndermek Zeyno'cum. Çok da merak etmeye gerek yok aslında."

Bu sefer gülen taraf ben olmuştum. Sahi aptal olduğu kadar komikti de. " Hadi canım, gerçekten mi? Gönderdiğinde görüşelim o zaman. Şimdi çek git buradan, daha fazla sabredecek vaktim yok."

Ellerimi yakasından ayırdığımda kırışmış gömleğini düzeltti. Evet, okuldaydık. İğrenç okulun iğrenç tuvaletinde bu mahlûkatla sıkışıp kalmıştım. Hâlâ derdini öğrenebilmiş miydim, hayır.

Kapıyı açacakken kolundan tuttum. " Sen neden aniden buraya girdin? Kimden kaçıyordun?"

Kolundaki elime bakıp tekrar gözlerini bana çevirdi. " Ege'den. Senin de onun radarına takılmanı istemedim. Yerimi ifşa da edebilirdin."

Cidden, bu yalana inanmamı mı bekliyordu? " Kapıyı açtığında yerinin ifşa olmayacağını mı sanıyorsun-" sesimin ayarını düşürüp fısıldadım " Çağrı."