Ռոսսոնեռ

Գլուխ 1 Մաս 1

Այս պատմությունը կարող էր այլ կերպ սկսել, եթե միայն ՝ ես չլինեի կանացի հոգեբան։
27 տարվա աշխատանքային փորձումս ես տարբերակում եմ 2 կանանց տիպ՝ դիմահարդարված եւ առանց, թեպեդ առանցները ավելի գեղեցիկ են, բայց դիմահարդարվածները ավելի ինքնավստահ են։
Կանայք ինչպես Եդեմում՝ Եվան, այնպես էլ երկրային դժողքում հանդիսանում են մեղսավորների տիպի ներկայացուցիչները եւ ես վստահ եմ, որ դրախտում օձը խնձորը տալով կնոջը ոչ միայն տվեց մեղքեր, այլեւ տվեց ՝ իմաստություն եւ մոգական ուժ...

Ցուրտ աշնանային երեկո պատուհանից պարզ երեւում է սրճարանի կեսը, բառը՝ որտեղ բառմենը հոգնած հարյուրերորդ անգամ մաքրում է, արդեն իսկ փայլող թափանցիկ բաժակը եւ ստիպված լսում է իր դիմաց նստած ծանր քաշային պարոնի բողոքները ով ամեն 3 րոպեն մեկ մի կերպ քթի տակ ասում է.
-Թաղեմ էս նոր կառավարությոգնը.-եթե չի հասցնում՝ ապա հաջորդ երեք րոպեին արագ-արագ մի քանի անգամ կրկնում է.
- Թաղեմ էս երկիրը, թաղեմ,...թաղեմ...

Մի զույգ է նստած փոքրիկ անկյունային սեղանի մոտ, աղջիկը՝ մեջքով հակառակ է նստած պատուհանին, իսկ տղան աթոռին ճոճվում է եւ հետ գնալուց թեթեւ հպվում է իր հետեւում գտնվող պատուհանին։
Տղան՝ Անդրանիկ Արիստոկրատյանն է, իր ազգանվանը համահունչ շքեղությամբ, կոկիկ սանրվացքով սեւ պանամայով եւ սեւ պիտջակով, պանաման փոքր ինչ փակում է աչքերը..., մի գուցե հենց իր կամքն է, այլ ոչ թե՝ զուգադիպուցյուն։ Նա կանացի հոգեբան է, սակայն ատում է կանանց...
Աղջիկը՝ Լիլիթ Սահակյանն է, հասարակ մի աղջիկ ով սովորում է «ՊԵՏԱԿԱՆ» համալսարանի արվեստաբանության ֆակութտետում, աշխատում է սրճարանում որպես մատուցողուհի եւ հենց դա էլ հանդիսացել է նրանց հանդիպման առիթը։
Անդրանիկը հետապնդում էր աղջկան, իսկ աղջիկը իմանալով տղայի ատելուցյուն կանանց նկատմամբ միշտ մերժում էր նրան սակայն երբ գիշերային հերթափոխից հետո աղջկան հենց Անդրանիկը փրկեց տղամարդկանց ճիրաններից աղջիկը որոշեց տղային երեք հանդիպման շանս տալ ...