𝐒𝐡𝐚𝐭𝐭𝐞𝐫𝐞𝐝 | ✍︎ [ON HOLD]

𝟎𝟕 | 𝐇𝐚𝐩𝐩𝐲 𝐅𝐨𝐫 𝐍𝐨𝐰

• C A M E R O N •

Het is de ochtend na het diner die Valerie en mijn familie hadden geregeld. Hoewel ik geen fan ben van dit soort dingen, moet ik toegeven dat het fijn was om allemaal samen te zijn.

Ik besef me dat ik tijdens mijn slechte periode van de afgelopen maanden, mijn familie veel zorgen en pijn heb bezorgd. Dat was natuurlijk nooit mijn bedoeling. Helaas kan ik mezelf niet in de hand houden wanneer ik in een neerwaartse spiraal zit.

Dat Charlotte eigenhandig op zoek is gegaan naar Valerie, in een poging mij weer op het rechte pad te krijgen, doet me beseffen hoe ver ik heen was.

Ik ben mijn zusje dankbaar dat ze dat heeft gedaan. Zij en de rest van mijn familie, hebben keer op keer bewezen dat ze niet opgeven, zeker als het op mij aankomt.

Ik snap nog altijd niet waarom; ik ben niet hun bloedverwant. Maar ik ben ze er dankbaar voor. Zij hebben mij meer liefde en zorg gegeven dan dat ik in mijn jongere jeugd heb gehad.

Daarom ben ik des te bozer op mezelf dat ik zover heen was nadat mijn biologische vader weer in beeld kwam. Gelukkig heeft Valerie het voor elkaar gekregen om me uit die neerwaartse spiraal te halen. God mag weten waarom het haar wel lukte, en mijn familie niet.

Valerie... Haar heb ik misschien wel het meeste pijn gedaan.

Ik had gedacht dat ik Valerie kon beschermen als ik haar van me weg zou duwen. Dat ik zover heen was bewijst wel hoe laag ik kan zakken. Dat wilde ik haar niet aandoen.

Mijn plan om haar te beschermen werkte uiteindelijk averechts. Onze breuk had haar gesloopt en toch wist zij er op een of andere manier sterker uit te komen. Haar doorzettingsvermogen bewonder ik enorm. Ze is vele malen sterker dan dat ik ben.

Ik vermoed dat haar gewelddadige verleden daar deels de aanleiding voor is.

Toen Valerie me vertelde wat er allemaal bij haar laatste pleeggezin was gebeurd, zakte de grond onder me vandaan. Het voelde alsof ik niet daadwerkelijk bij dat gesprek was — alsof er een film voor mijn ogen afspeelde.

Misschien was het mijn manier om te hopen dat wat ze vertelde, niet echt gebeurd was. Ik wilde zó graag dat het niet echt gebeurd was. Dat ze al die vreselijke dingen niet heeft meegemaakt; de vernedering, mishandeling en... het misbruik.

Maar dat is helaas wel gebeurd.

Mijn Ana heeft al die vreselijke dingen moeten doorstaan en er was niemand die haar kon helpen.

Ík was er niet om haar te helpen...

Toen ze het me vertelde voelde ik me machtelozer dan ik me óóit heb gevoeld. Dat gevoel werd nog eens verstrekt toen ze me vertelde over haar pleegbroer Julian Torres, en dat hij al jarenlang achter haar aanzit met maar één doel: haar vermoorden.

Dat was een keerpunt voor mij.

Nu, meer dan ooit, wil ik haar beschermen; van hem en van alle andere pijn. Ik wil hetgeen doen wat ik jaren geleden niet kon: er voor haar zijn, haar helpen, haar beschérmen.

Daarom breng ik nu elke dag door in de gym van Alex en mij. Ik moet weer spiermassa opbouwen nadat ik mezelf zo heb verwaarloosd. Ik moet nóg sterker worden zodat ik niet nog eens machteloos sta. Dat was ik toen mijn moeder mishandeld werd door mijn vader en ook toen ik er niet voor Valerie kon zijn.

Maar dat gaat nu veranderen.

Ik loop de trap af en rek me nog eens uit na een voor mij zeer zeldzame goede nachtrust. Het is maar goed dat ik vandaag een vrije dag heb — ik bouw mijn werkuren nog steeds op —, want ik heb vanmorgen langer doorgeslapen dan normaal.