*Taehyung erkek kardeşi Jungkookla beraber evinin terasında karşılıklı kahve içiyorlardı.*
*Daha doğrusu Taehyung içiyordu Jungkook kahve sevmediği için buzlu büyük boy bardakta kola içiyordu.*
*Jungkook bacakları Aralık şekilde oturmuşken Taehyung ise, bacak bacak üstüne atmıştı ikiside gözlerini kısmış şekilde göz teması kuruyorlardı konuşmadan.*
*Birkaç saniye sonra bu eylemi bozan Jungkook oldu boğazını temizleyip.* "Evet Hyung?"
*Taehyung bakışmanın kendisinin galip gelmesiyle yandan yamuk bir sırıtışla kardeşinin yüzünü inceledi.* "Yine bakıyorumda yanağındaki izi fondötenle kapatmışsın kapatma hoşuma gidiyor eserime bakmak."
*Jungkook kafes dövüşçüsüydü ağabeysinin kurduğu kafes dövüşünde adamlarla dövüşürdü. 2 hafta önce İri bir adamla dövüşmüştü kendisinin 5 katı olan sonuç olarak yüzü biraz dağılmıştı.*
*Aklına o an gelmesiyle göz devirip ardından yalandan güldü.* "Ha ha ha! Ne kadar komik gıdıklada güleyim."
*Taehyung göz devirmeyip iğrentiyle bakışlarını ondan kaçırıp acı kahvesinden büyük bir yudum aldı.* "Bana yardım edeceksin."
"Konu Valenis değil mi?" *nefes verdi bıkkınlıkla Jungkook.* "Hyung adam gibi sevsene şu kızı çirkinde değil niye adam gibi sevmek varken şerefsiz usulü seviyorsun bu kızı sen?"
*Anlayamıyordu Jungkook ağabeyini hemde hiç.*
"Kadınları sevme stilim bu."
"Jungkook dudaklarını birbirine bastırıp ardından dudaklarını serbest bıraktı.* "Aynı anneden babadan olduğumuza emin miyiz biz?"
"Buruna bak aynı benim kopyam." *Taehyung bu sefer göz devirdi.* "Lafı çevirme konumuza dönelim yengeni bana geri getireceksin seni hiç görmedi ailemden bahsetmedim."
"Nasıl getireceğim? Abim seni çağırıyor hadi atla bebek arabama sahibine gidiyoruz mu? Diyeceğim." *homurdandı.*
"Gereksiz yere ağzını açma Valenis saf arkadaş olacaksın bir şekilde buraya geri yerleşmesini sağlayacaksın biliyorsun benim ülkeye çıkış iznim yasaklandı fuhuştan dolayı." *kahvesini masanın üzerine bırakıp kendi ellerini birbirine kenetleyip ardından dudaklarını yaladı.*
"2000 yıllarda yaşadığım olay kapanmış olsada halen çıkış iznim onaylanmadı gidip alamam ama sen alabilirsin Jungkook." *bu sefer kardeşine samimice gülümsedi.*
"Bunu ağabeyin Kim Taehyung için yapabilirsin değil mi? Jungkook sen akıllı bir çocuksun eğer yapmazsan o çok, sevdiğin kafes dövüşünü kapatmak 10 dakikamı alır sadece." *nefes verip arkasına yaslandı.*
"Benim hayatımdan alt tarafı 10 dakika çalınır ama senin hayatından çocukluğunun emekleri gider."
*Jungkook 8 yaşından beri kafes dövüşüyle ilgilenen bir çocuktu.. baba parası yemeden 20'li yaşlarına gelmişti mekan onun üzerine olmadığı için oranın yıkılıp yıkılmaması ağabeysinin ağzındaki iki cümleye bakıyordu.* "Yıkın-Yıkmayın."
*Jungkooktan ses çıkmıyordu Kim Taehyung bu sefer içtenlikle değil piç bir gülümsemeyle kocaman gülümsedi.* "Ben cevabımı çoktan aldım."
*Cebinden telefonunu çıkarıp Valenisin numarasını kardeşine mesaj olarak yolladı.* "Yengenin numarası onu bana getir dövüş kafesini üzerine yapayım."
*Ardından bitmiş kahvesine bakıp dudak büzdü.* "Ah lanet olsun.. kahve hemen bitmek zorunda mısın?" *kahvesini alıp ayağa kalktı.*
"Fazla bekleyemem Valenisin iç çamaşırlarından kokusu gidiyor 2,5 ay süre veriyorum yengeni bana geri getirmen için."
*Yanından birkaç adım tam uzaklaşmıştı ki kafasını çevirip sinirden dizlerini sallamaya başlayan ve elleriyle boynunu ovalayan kardeşine sırıtarak baktı.* "Bu arada Jungkook Valenisin evine girdiğinde onun kirli çamaşır sepetinden iç Çamaşırlarından çal bana kargoyla yolla."
"Onlar benim sakinleştiricim."
*O An Jungkook hışımla başını çevirip sinirli gözlerle ağabeyine baktı.*
*Buna karşılık olarak Taehyung kardeşine dudaklarıyla öpücük yollayıp göz kırptı.* "Evet iyi ki bu dünyada varım Jungkook."
*Daha fazla Jungkookla vakit kaybı yaşamak istemiyordu İri beden terastan çıkıp mutfağa ilerlemeye başladı.*
*Kahvesini tazeleyip odasına çekilip Yeni aldığı numarayla Valenise daha yazacaktı.*
*Kim Taehyung gerçekten aşık bir adamdı.*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
