Historia Polski w pigułce

7. Mieszko II Lambert

Witajcie,

Dzisiaj przyszedł czas, by opowiedzieć o losach Mieszka II Lamberta, syna Bolesława Chrobrego, który w szkolnych podręcznikach jest traktowany po macoszemu. Na księgarskich półkach znajdziemy tylko jedną biograficzną książkę tego władcy autorstwa Gerarda Labudy pt. "Mieszko II król Polski (1025-1034)". Kamil Janicki równie pisze o Mieszku II w swojej książce" ".

A teraz zapraszam was do lektury:

Mieszko II Lambert urodził się ok. 990 roku. Był synem Bolesława Chrobrego i jego żony Emnildy. Książę już od najmłodszych lat wspierał ojca w wojnach z sąsiadami i uczył się sztuki dowodzenia. Uczestniczył w polityce niemieckiej jako przedstawiciel Chrobrego, poseł i dowódca wojsk. W 1013 roku prawdopodobnie był obecny podczas zawierania porozumienia między Bolesławem Chrobrym a cesarzem Henrykiem II w Marseburgu, w czasie którego Polska otrzymała Milsko i Łużyce w lenno, a w zamian król Polski zobowiązał się do wsparcia Henryka II podczas wyprawy do Italii. Znaczenie Mieszka II na dworze polskim i cesarskim zwiększyło zawarte małżeństwo z Rychezą Lotaryńską, wnuczką cesarza Ottona II. Mimo że Mieszko II nie był najstarszym męskim potomkiem, to właśnie jego Chrobry wyznaczył na przyszłego władcę.

Po śmierci Bolesława Chrobrego w 1025 roku Mieszko II koronował się na króla Polski. W skład jego ziem wchodziły: tereny państwa gnieźnieńskiego założonego przez Mieszka I, oprócz Pomorza Zachodniego, Milsko, Łużyce, Morawy, Grody Czerwieńskie. Po przejęciu władzy prawdopodobnie wypędził lub zmusił do ucieczki z kraju swoich braci. Jego przyrodni brat Bezprym prawdopodobnie uciekł na Ruś i tam czekał na moment, aby przejąć rządy w Polsce.

Mieszko II kontynuował agresywną politykę zagraniczną ojca. Sprzymierzył się z wrogami cesarza Konrada II i wystąpił przeciwko niemu. W 1028 roku zorganizował wyprawę zbrojną na Saksonię i prawdopodobnie na ziemie plemienia Wieletów, ponieważ wysłali oni poselstwo do cesarza o obronę przed atakami polskich wojsk. W 1030 roku Mieszko II wspierany przez Węgrów zorganizował kolejną wyprawę zbrojną na Saksonię. W 1031 roku Konrad II zawarł porozumienie z księciem Ruskim Jarosławem Mądrym i najechał państwo polskie. Do ataku przyłączył się również Brzetysław, władca Czech, który pragnął odzyskać Morawy, a Stefan, władca Węgrów, zajął Słowację. W tej sytuacji Konrad II ruszył z ofensywą na Łużyce i Milsko i odzyskał je.

Z trudnej sytuacji w kraju skorzystał Bezprym, który przejął władzę i tytuł księcia, a Mieszko II był zmuszony uciekać z kraju. Schronienia szukał w Czechach, ale został tam uwięziony i okaleczony, prawdopodobnie wykastrowany.

Rządy Bezpryma nie trwały długo, a on sam został zamordowany. W 1032 roku Mieszko II wrócił do Polski i z pomocą swoich niedawnych wrogów – władców Niemiec i Rusi – opanował sytuację w kraju. Nie udało mu się jednak odzyskać korony, Polska utraciła swoją dotychczasową pozycję.

W 1034 roku Mieszko II zmarł, jednak przyczyna jego śmierci nie jest jednoznaczna. Jedne źródła podają, że zmarł śmiercią naturalną, inne, że w wyniki poniżeń, jakie spotkały go w czeskiej niewoli, postradał zmysły i popełnił samobójstwo. Jeszcze inne źródła mówią, że syn Bolesława Chrobrego zginął z ręki swojego przybocznego, jednak jest to wiadomość odnosząca się do śmierci Bezpryma. Za panowania Mieszka II Polska utraciła Milsko i Łużyce, Grody Czerwieńskie i Morawy. Mieszko II był pierwszym władcą Polski umiejącym czytać i pisać, znał języki niemiecki, łacinę i grekę. Pochowano go w katedrze W poznaniu.

Jego następcą został Kazimierz Odnowiciel.