Defending the Inevitable [On-Going]

Chapter Two-APOLÁFSTE

"Wa-wait!, that woman! She seems familiar, I think I saw her somewhere ."  But where? Hindi ko maalala kung saan ko siya nakita. But she really was familiar.

Pero. Paano? Back in Scotland ba? Na-meet ko kaya siya somewhere whenever my close friends invited me to go clubbing?

Tinahak ko ang daan kung saan ako muntik madulas kahit medyo nakalayo layo na ako, I just want to make sure kung sino ang babaeng iyon.

Also, I just felt like I really needed to thank her, dahil kung hindi baka nasira na yung camera ko. At hindi ko talaga alam kung anong mangyayari sakin kapag nasira ito.

But to my disappointment, I reached and saw an empty hallway. Kibit balikat na ipinagsawalang bahala ko nalang iyon at tumungo na sa aking klase, it's still early.

I have 15 mins left before my 9 am class starts. I looked at my schedule to check what subject I have for that class--SCNG236A, Ceramics.

Actually, we have 3 schedules for fine arts elective this sem, ibig sabihin ay we can freely choose what art/design courses we wanted to do pero dapat ay we're able to meet that certain course's pre/co-requisites.

Lucky for me ay kahit papaano natapos ko ang whole sophomore year ko and it was credited here in Noxvord U.

As a reached the entrance of the classroom ay samu't-saring ingay ang naririnig ko, natural lang naman siguro iyon dahil matagal ng magkakakilala ang mga tao dito samantalang ako ay hamak na transferee lang.

Nakayukong dumaan ako sa gilid at umakyat sa bandang likod na parte ng classroom dahil ayoko talagang makaakit ng atensyon, first day ko kasi diba dapat chill lang ako.

I sat at the nearest chair beside the stairs, ito nalang ang bakanteng upuan e. This classroom has an elevated set-up. And nag-eexpect na ako na hindi lang kami parating nandito because we need to do our practical activities at the ceramic studio.

Lumingon ako sa aking kaliwa ng makarinig ako ng parang may pinalo. Ang solid naman kasi ng tunog. Sakit siguro non.

"Freak! Ang sakit! Ano bang problema mo kasi ha?" ani nung isang babaeng naka headset habang patuloy naman sa pagpalo ang katabi nito.

"Paano naman kasi! kanina pa ko dadal ng dadal dine hindi ka man lang nagrereact dyan! ang dami ko ng naichika sa'yo, para ka paring ewan na nananahimik dyan!" sabi nito sa matinis na boses.

Shooks! Ang sakit sa tenga nung boses nya bakit ganon!

"Bakit kasi ako ang kinukulit mo! Jusko, save it for later kapag kasama mo na yung mga marites mong kaibigan. Maawa ka naman sakin" the lady in a headset replied.

At dahil tatlong upuan ang mayroon kasama ang isang table, para akong saling pusa dito. Di ako nakikinig sa kanila ha! Naririnig ko sila. There's a big difference between the two. Yumuko nalang ako sa mesa dahil nagsisimula na akong antukin.

Maya-maya nakaramdam ako ng isang kalabit. Oh no. Papansinin ako ng babaeng katabi ko. Sa totoo lang ayoko talagang kumausap ng nilalang ngayong araw. Nauubos yung energy ko sa pagkausap ko palang sa sarili ko eh.

"Yoooohoooo. Miss. Oi. Gising ikaw ui. Bago kaba dito? Huiiii." kulit niya sa akin habang kinakalabit ako kaya tumingin na ako sa kanya.

"What? Uhm, Yes, yes I am." I politely answered her kasi bad maging masungit dapat nice parin tayo. "I knew it! Ikaw yung babae kanina!" huh? Ako yung alin? Saan naman ako nakita ng taong to.

"What's your name, miss newbie? At ikaw yung muntik na madulas kanina sa hallway na tinulungan ni Madam Misteryosa!" the who? pinagsasabi neto sinong Mam Mist---