I know that we can't be together and i know that we love each other even the world is against of our love story but why it has to be like this?
Ako nga pala si Isaiah Guzman,17 years old may kaya kami dahil ang mga magulang ko ang may ari ng pinakamalaking Grocery dito sa aming bayan.
Ang kwentong ito ang di ko pinagsisihan sa lahat ang nakilala ko siya.
Nandito ako sa bench habang nagbabasa ng libro at syempre ang abangan siya araw-araw dito. Pagkarinig ko ng boses niya ay nagkunwari akong nagbabasa dahil baka malaman niya na isa akong stalker niya.
"Dale! Hintayin mo ako!" Naring kong sigaw niya sabay habol sa lalaking tinawag niya Dale at ng naabutan niya ito ay hinila niya ang lalaki papasok sa loob ng room nung hindi kona matanaw sila ay napangiti na lang ako kasi nakita ko na naman siya.
Siya si Rain Santos ang babaeng nagpapatibok ng aking puso simula noon at hanggang ngayon,I love her since we were elementary,she taught me the things i didn't know and she taught how to love her unconditionally even i admired her from afar until destiny rules our heart.
Naglalakad ako papuntang library ng may nabunggo akong isang babae. Tinulungan ko siya sa pagpupulot ng mga gamit at ng mag angat siya ng tingin ay nagkatama ang aming paningin natulala ako sa ganda ng kanyang mga mata at ang nakita ko sa mata niya ay paghanga di ko alam kung namamalikmata lang ako pero ng ngumiti siya ay lalong nagwala ang puso ko sa ganda niya
"Huy!Salamat ha,sa pagtulong saken at pasensya na kung hindi ako tumitingin sa daan. Oyy natutulala ka naman na diyan" sabay wagayway ng kanyang isang kamay para ako'y matauhan. Doon ay agad akong natauhan
"okay lang,basta magiingat ka sa susunod ah?" Sabi ko sakanya kahit kinakabahan ako at gusto ko na lang magtago dahil sa sobrang hiya sakanya
Nginitian niya ako at tumango siya saken. Nakita ko sakanyang muka ang ngiti ng isang walang pinoproblema,ang hinangaan ko.
"Sige aalis na ako,pasensya na" papaalis na ako ng maramdaman kong may humawak sa akong braso
"Ayy pede ba akong magtanong,pede koba malaman pangalan mo?"sabi niya at sabay namula ang kanyang muka, di ba niya alam kung gaano siya kaganda mamula?Hahaha korni ko gagi
"ako si Isaiah Guzman,Rain" sabi ko sakanya at biglang napatampal sa noo na nasabi ko ang pangalan niya.
"Pano mo nalaman yung pangalan ko? Eh ngayon lang tayo nagkita ah" sabi niya at sabay malakas niyang tawa napatulala ako sakanya dahil napakaganda niya kapag tumatawa at nung napansin na niya ang aking pagtulala sakanya ay binawi ko agad ang aking tingin at ibinaling sa malayo
"Pede kaba mamayang lunch? treat ko kasi tinulungan moko" sabi niya at agad akong tumango,bat ba ako tumango agad napapaghalataan tuloy ako Hahahaha
Yung pagkikita namin sa lunch na yon ay nagtuloy-tuloy na at araw-araw na lagi kaming magkasama ay nakilala namin ang isa't isa hanggang sa...
Nandito kami sa dagat at nakatanaw sa malayo habang pinapakiramdaman ang isa't isa
"Ang ganda ng langit no?" Sabi niya habang nakatitig sa langit at ako na nakatitig sa magandang muka niya
"Oo kasing ganda mo Rain"sabi ko na nagpalingon sa kanya papunta saken doon ay nakita ko siyang mamula
"Rain alam kong mabilis ako oo,pero mahal na mahal kita at aalagaan kita hanggang dulo. Can you be my girlfriend Rain? I promise that i do anything just love me back and i will take care of you until my last breath."sabi ko na nakapagpaiyak sakanya at tumango tango siya
"Isaiah sinasagot na kita,mahal den kita."sabi niya at doon ay napangiti ako at bigla ko siyang nayakap sa saya at unti unting naglapit ang aming mga mukha.
Akala ko puro saya lang pero don pala babawiin lahat ang naramdaman naming saya at ligaya napalitan ito ng malungkot at paghihirap...
"Happy anniversary mahal Iloveyou!" Masayang sabi niya at yakap sa akin ng mahigpit ako naman ay napangiti sa kanyang kakulitan
"Happy anniversary too mahal ko,iloveyoutoo!" Hinalikan ko siya ng ilang beses sa ulo at niyakap ng mahigpit na para bang ayaw ko ng pakawalan siya
Ilang taong lumipas ay naging matatag ang aming relasyon at naging masayaw ang aming pagsasama.
Sa pang apat na taon naming pagsasama ay napapansin ko siya na nagiging mahina at laging nakatulala kung saan saan pero pagkakausapin ko siya ay ngumingiti lang siya or minsan sasagutin niya ako ng tipid lang
"Hi mahal gising kanaa?kakain na tayo mahal"narinig kong sabi niya habang ginigising ako,niyakap ko siya agad at hinalikan sa ulo
"Susunod na ako mahal,bihis lang ako" sabi ko at niyakap siyang muli at pumunta na akong banyo
Pagkabihis ko ay nagpunta agad ako sa sala ng bahay namin,live in na kasi kami simula ng maging kami. Pagkapasok ko sa sala ay nagulat ako na wala siya don, pinuntahan ko lahat ng kwarto at sa labas upang hanapin siyaa dahil di ko siya makita
Pumunta ako ng banyo para tingnan kung nandon siya at naligo lamang pero laking gulat ko ng pagbukas ko ng pinto ay nandon siya sa sulok at nakahawak sa kanyang ulo at sumisigaw na parang nasasaktan siya
"A-arayy" sabi niya habang inuuntog ang ulo niya sa dingding doon ako natauhan at tinakbo ko agad ang aming distansya
Pagkalapit ko sakanya ay pinigilan ko siyang iuntog na naman ang ulo niya, niyakap ko siya ng mahigpit at inalo.
Tinanong ko siya ng tinanong kung ano ang nangyayare sakanya pero puro iling lang ang kanyang ginagawa. Nagtaka ako nung di na siya gumalaw. Tinakbo ko agad siya sa ospital sa takot ko dahil dumudugo na ang ilong niya
Doon nagsimula ang sakit na hindi namin inaasahan..
"Mahal sorry di kona nasabi sayong may sakit ako,di ko ginusto to mahal gustong gusto kopa mabuhay pero ala e onting oras na lang yung ibinigay saken para makasama kapa,mahal na mahal kita mahal"sabi niya na nakapagpaluha saken.
Sabi ng mga doktor may isang araw na lang daw siya para mabuhay doon ay nanghina na lang ako at napaupo sa may sahig hinawakan ko ang pisngi ko at naramdaman ko na lang na umiiyak na pala ako
Gabing di ko inaasahan na kukuhanin na siya sakin.
"Mahal di ko na kaya,pagod na pagod na akong lumaban mahal sa sakit nato. Sorry mahal kung magpapaalam na ako ha? Mahal na mahal na mahal kita Isaiah sa susunod nating pagkikita sana mahal mo paren ako." Sinabi niya at tumango tango ako kasi kahit di ko tanggap wala naren e,kukunin paren siya saken
"Mahal mamimiss kitaa,salamat sa lahat ng memories. Mahal na mahal den kita,kahit di ko tanggap mahal kakayanin ko para maging masaya ka sa huli nating sandali"sabi ko na nakapapangiti sakanya
"Mahal magpapahinga na ako ah?Lagi mong tatandaan na mahal na mahal kita Isaiah,goodbye mahal."sabi niya at pinanood ko siyang unti-unting nawawalan ng buhay nung di na siya humihinga ay niyakap ko siya ng mahigpit at umiyak ako ng uumiyak habang nakatingin sa walang buhay niyang katawan
Bakit ganon?
Kung kelan masaya na kami,
Kung kelan nakuha ko na siya,
Di ko ba deserve na sumaya? at kinuha saken yung isang rason ko para sumaya? baket siya pa,bakit hindi na lang ako?
Libing niya pero parang di ko kayang makita siyang nandoon sa kabaong at nakahiga,wala akong lakas para pumunta pa kasi wala na naman siya at di ko naren naman na siya makikita pa pero ng may naramdaman akong may yumakap sa akin ay napangiti ako dahil alam kong siya yon at ginagabayan niya ako mula sa malayo.
This is our sad love story na makakapagbigay sayo ng inspirasyon na hindi sa lahat ng bagay ay masaya lagi syempre ang bawat saya nating mga tao may kasunod yang kalungkutan kaya eto na ang katapusan ng aming storya.
POISONED LOVE
