YAZ OKULU BELASI. #Wattys2018

YOB 10.

Yemekten kalkınca, Doruk elimden tutarak, sahile getirdi. Bu çocuk, herşeyin bir oyun olduğunu unutmuş muydu?

"Seni gidi atarlı bücür" diye dalga geçti.

"Fazlasıyla haketmişti."

"Biliyorum, eski sevgilim, o yüzden böyle yapıyor."

"Onu gerçekten seviyor muydun?"

"Hayır."

"Peki sen hiç birini sevdin mi? Hiç aşık oldun mu Doruk Güngör?"

Önce bi duraksadı. Beklemiyordu böyle bi soruyu. Ben neden sordum bilmiyorum, sadece, bilmek istiyordum işte. Bana döndü, yüzünde hiçbir tebessüm yoktu. Soğuk bakıyordu, fazla soğuk, tamamen duygusuz.

İçimden hiç sormamalıydım diye lanetler yağdırdım kendime. Off Doğa! Ağzını tutabilsen, hayat daha da kolaylaşıcak senin için! Hem ne diye sorarsın ki,sanane? Onun hayatı seni ilgilendirmiyor!

"Ben aşık olmam, Doğa."

Senin farklılığın ne, Doruk Güngör?"

"Ben aşk adamı değilim Doğa. Birisini sevemem, birisi için bi kalbim yok. Duygusuzum, acımasız, soğuk. Benim aşkım, yatağa kadardır. En fazla 2 gün, sonra, herkes yoluna."

"Sen, sen nasıl bi pisliksin! İnsanların duygularıyla oynamak hoşuna mı gidiyor?"

"Yaşadıklarımdan ders aldım ben, hoşuma gitmiyor, yaşadıklarım öyle olması gerektiğini gösteriyor, ve emin ol o kızlarında duyguları yok."

"Nasıl yok lan? Her kızın duyguları vardır! Yaşadıkların, senin her kızın duygularıyla oynamanı mı söylüyor? Yapma Güngör, bu kadar alçalamazsın, değil mi?"

"Beni anlaman zor Doğa. Sadece, Bana aşık olma bücür, canın yanar." Dedi.

Duraksadım, bilmiyordum, öyle birşey olamazdı, olmamalıydı, imkansızdı. Ama farklı hissetmeme sebep oldu. O adama aşık olmak, yapabileceğim en büyük salaklık olurdu zaten.

"Emin ol, sana aşık olabilecek son kişi bile olamam."

"Büyük konuşuyorsun Doğa Acar."

"Sadece gerçekleri söylüyorum, Doruk Güngör."

"Umarım, bunları sana hatırlatmam gerekmez bücür."

"Gerekmeyecek, emin olabilirsin."

_______2 saat sonra_______

Doruk'la olanlar gitmiyordu aklımdan, bilmiyordum, nasıl onun kelimelerini bu kdar önemsedim, bilmiyorum.

"Bana aşık olma bücür, canın yanar".

Onunla bu sevgili oyununu bitirecektim, en iyisi buydu. Onu tamamen silecektim, adını dahil unutacaktım, en azından buna mecburdum.

Doğa, yani ben, insanlara çok çabuk bağlanan bi insanım. Bunu bu sebepten dolayı istiyordum zaten.

Duş alıp üzerimi giyinmiş, Anılların yanına inecektim. Ama önce Doruğa gitmeliydim. Odasında olduğunu düşünerek, kapısına gittim. Ses geliyordu, telefonla konuşuyordu sanırım. İster, istemez kulak misafiri oldum.

"Ya abicim olmaz, umut veremem"
"Sonunda o üzülecek, ona zarar gelmesini istemiyorum"
"Haklısın, ama buna mecburum"
"Kamptan ayrılacağım sanırım"
"2 güne görüşürüz"

Gidiyordu. Yine farklı hissetmiştim, bu gözümden yaş gelmesine neden oldu. O sırada gitmeyi planladım, ama kapı açıldı. Karşımda, Doruk Güngör.

Bana şaşkın gözlerle bakıyordu, açıklama bekliyordu, birşey söylemeliydim, en azından.

"Oyun bitti Doruk Güngör, benden buraya kadar."