"Ah sevgilim, ağlarken bile gülümsüyorsun ve savaşı bu gülümsemeyle kaybedebileceğini mi sanıyorsun?.."
-
Şimdi bana ölmeden önce yapılacaklar listesi yapın derseniz birkaç şey eklerim belki. Hatta gördüğüm hayatlardan, izlediğim videolardan böyle y...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hastaneden döndüğümde yatağıma uzandım. Çok nadir giderdim hastaneye, genelde tedaviyi evde görüyordum. Özel bir doktor vardı başımda.
Alanının en iyilerindendi.
Aldığım ilaçlar çok pahalıydı.
Çoğu kanser hastası onları satın alamadığı için ölüyordu.
Ben alabiliyordum ama yine de ölüyordum.
Yine de, siteye her bir girişten, her bir tıklanmadan gelen parayı bazı kanser hastalarının hesabına gönderiyordum, bir not ile.
Yaşayabil, yaşam bu ilaçlardan kat ve kat daha pahalı. Hala aldığın her nefesin değerini bil. Bu para, kanserin hayatından çaldığı saatler için. Verilen her nefes kadar helal sana.
Azrail görevine çok sadıkdı. Kendisine verilen işi yapmadan bırakmıyordu insanın peşini.
yaralarvebantsızlar bir ileti paylaştı.
içimde kaybolan papatyalardı gözlerin.
Siteden çıkıp kamerayı açtım. Uzandığım yerden doğruldum.
Yatağımın yanındaki komodine uzanıp içinden kendi doğal saçımın aynısı olan kahverengi renkli peruğu çıkardım. Mavi saçları başımdan çıkarıp kahverengi olanı taktım.
Şimdilik yeni saçlarımla gözükmek istemiyordum.
Ön kamerayı açıp saçlarımı düzelttim. Gözümden damlayan yaşları sildim. YouTube'a girip bir canlı yayın başlattım.
Telefonumu yan çevirip sağ elime alarak kendimden biraz uzaklaştırdım.
Yüzüme bir gülümseme yerleştirdim. 1251 kişi yayındaydı.
"Selam arkadaşlar," diye şakıyarak onlara el salladım. "Ben Vera Albatu. Kanalımın 127. yayınına hoş geldiniz. Geçen hafta yayınladığım vloğu umarım hepiniz beğenmişsinizdir. Yorumlara henüz bakmadım ama merak etmeyin, hepsine bakacağım en kısa zamanda."
Kamerayı yüzümden çekmeden ayağa kalktım. Dizlerim ağrıyordu fakat yine de odamdan dışarı çıktım. "Geçen yayında çok eglenmiştik, hatırlarsanız. Bugün pek öyle olmayacak. Kendimi iyi hissetmediğim için sizlerle konuşmak istedim bugün. Mutfaktan bir şeyler alıp yukarı çıkmak istiyorum. Bir yandan da evimi tanıtırım sizlere."
Arka kamerayı açmadan odamın bulunduğu kattaki odaları göstermeye başladım onlara. Odaların birinin kapısını açtığımda içeriyi temizleyen görevliye el sallayarak içeri girdim. "Selam Ayça Abla. Arkadaşlar bu Ayça Abla. Görüyorsunuz taş gibi hatundur kendisi." Bizimle uzun yıllardır çalışıyordu. Doğal sarı saçları ve güzel bir fiziği vardı. Gençti henüz, hem bizimle çalışıyor hem de eğitimine devam ediyordu. Yirmili yaşların ortasındaydı.
