The Reason (Young, Wild and Free Series #2)

Prologue

Habang ngayon ikaw pa rin ang laman ng isip at puso ko. Bakit ang hirap mo makalimutan. Ano na ang gagawin ko ngayon?

Hindi mo man lang ako tinutulungan na kalimutan ka habang buhay. Hanggang kailan ako magiging ganito?

Dahil sa iyo nagbago ako. Ikaw ang naging dahilan kaya naging maayos ang buhay ko. Sa iyo umiikot ang buhay ko. Bakit ang unfair ni god?

Sana kasama pa kita ngayon. Nag eenjoy tayo sa mga gusto natin pa gawin sa buhay natin.

Siguro kung nandito ka sa tabi ko lagi mo akong inaasar kasi alam mo na ayoko ko sa beach kasi alam mo na takot ako sa dagat kasi parang dito ako mamatay.

Pero alam mo hindi ko alam kung bakit nasa tabing ako ng dagat ngayon pero dito ko naexexperience yung katahimikan na gusto ko. Kasi alam ko na gusto mo ang beach kasi ito yung passion mo.

Sabi mo nga this is the dream.

Dont worry ako na ang tutupad ng mga dreams mo at dreams natin.

We made a bucket list and travel goals kaya gagawin ko lahat yun para kapag nagkita tayo someday may maikuwento ako sa iyo.

Nakakamiss ka na, namimiss ko na yung tawa mo, titig mo sa akin, yung yakap at halik mo sa akin. Yung mga ginagawa natin habang tayong dalawa lang.

Wala na akong mamahalin pang iba maliban sa iyo. Hindi ko na kasi alam kung saan pa ako papunta at papaano uli babaong sa buhay kasi sinama mo na yung puso ko na nakilala mo yung magkasama pa tayo.

Ikaw lang ang makakabalik sa kanya wala ng iba. Kaya please bumalik ka na sa akin. Hindi na ako mawawala sa tabi mo. Forever na ako sa buhay mo. Kasi ikaw lang ang laman ng puso ko hanggang ngayon.

Kung puwede lang tanungin na puwede ibalik mo naman kahit yung mga smile ko lang kasi I cannot find my smile anymore. I cannot find my home anymore.

You are my home and strenght. My comfort. My pillow and my comfortor when I was cold.

Ngayon ako na lang talaga ang mag isa dito. Kasi ito yung wala kang choice kasi ito na wala ka na sa tabi ko. Umiiyak naman ako.

Kailan ba matatapos yung mga luha ko? Kailan sila matutuyo? Kasi hindi naman sa gusto ko na makalimutan pero hindi puwede eh. Ikaw pa rin.

Pangako ko gagawa ako ng way na makasama ka uli.

Hintayin mo ako. Please papunta na ako sa iyo.

Habang naglalakad ako sa may dagat ay hindi ko na alam kung nasaan na ako. Yung dumila ako nasa ilalim na ako ng dagat. Hintayin mo ako papunta na ako sa iyo.

Hindi ko alam kung nasaan na ako basta alam ko lang ay nasa isang magandang lugar ako. Tapos ang ganda view ng batis at mga puno na ibang ibang bunga. Ang ganda pa ng mga bulaklak. Habang naglalakad ako ay may nakita akong isang bulto ng tao. Hindi ko alam kung sino ito pero parang familiar siya sa akin. Tapos yung humarap na siya sa akin ay ikaw pala.

"Bakit ka nandito? Hindi mo pa oras. Madaming pa ikaw gagawin sa buhay mo." sabi niya habang hinahawakan niya nag pisngi ko.

"Gusto ko na sumama sa iyo. Grabe na ang miss ko. Ikaw ang huling lalaking mamahalin ko. Please isama mo na ako sa iyo dito na lang ako."sagot habang walang tigil sa pag iyak ko.

" Magsasama rin tayo balang araw. Hihinhintayin kita nandito lang ako kung saan mo akong nakita. Hihintayin kita. Pangako. Ikaw lang ang mamahalin ko habang buhay. Bumalik ka na doon. Hindi mo pa oras. Mahal na mahal kita. Ikaw lang mamahalin ko." sabi niya at nawala na siya sa harap ko.

Mahal na mahal kita. Hindi kita makakalimutan. Ikaw lang ang mamahalin ko habang buhay.

Hindi ko alam kung nasaan na ako pero bakit parang hindi ko maramdaman na parang buhay pa yata ako. Yung dumila ako ay nakita ko lang white ceiling at yung naramadaman ko na tahimik yung paligid ko at may naririnig ako na machine.

Yung tingan ko na nasa ospital pala ako. Wait, sino ang nagrescue sa akin kanina? Papaano ako nakapunta dito aa ospital?

Hello!ito naman ako. Haha

Magsstart na ako magsulat ng series 2 ng "Young, Wild and Free Series 2 ko. Nagpahinga muna ako kasi may ongoing pa ako na story sa ibang account ko sa wattpad. Haha. Sorry kasi baka nahihilo kayo kasi sa twitter ko ako nagpopost ng publish na story. Sorry uli. Sana magustuhan ninyo itong bagong story ko. Kayo na bahala. Thanks again.