Nakaw Na Pagsinta [COMPLETED]

NNP 18 - Contented

If looks could kill, pinaglalamayan na si Vash ngayon 'din.

Evan, he's towering us even though his inches away from where we're standing. His eyes shown despise, my heart start to cooperate with his stares, I'm close to shaking.

Kinakabahan ako ng subra.

Naramdaman ko ang pagsiko sa'kin ni Vash, natauhan ako dahil 'dun.

I cleared my throat. It's starting to get dry because of Evan's presence.

"Una na ako, bye..thanks." paalam ni Vash bago sumulyap kay Evan.

Sasabihin ko pa sanang 'wag muna kasi ang lakas pa ng ulan. But words didn't come out, dahil siguro sa lakas ng kaba ng dibdib ko.

"Bye."

Ang talinong tao ni Vash, agad n'yang naramdaman ang sitwasyon. Kilala ba n'ya si Evan. Maybe, I ask Ciello if she told him about him. Pero, paano s'ya sure kung ito nga 'yong taong nagugustuhan ko?

Nah. I rather stop thinking about this.

I slowly went to Evan's direction. My lips formed an awkward smile.

"Hi, anong ginagawa mo dito?" I asked, it almost came as a whisper.

I exhaled. Bakit ba ako kinakabahan?

"That boy again?" iritado din n'yang tanong.

"Ah! si Vash oo, 'yong manliligaw ni Ate Darlene, pinsan ni Ciello."

"Your sharing your umberella with that kid."

"Oo, wala daw kasi s'yang payong eh..tapos uwing-uwi na s'ya." I chuckled a bit, hoping for a lighter mode.

His brows furrowed. His eyes linger on my shoulder, yong inakbayan ni Vash.

I swallowed hard.

"Kailangan kang akbayan?"

"Mababasa kasi s'ya kaya umakbay s'ya." I explained. "Ano pala ang ginagawa mo? Tapos na ang duty mo?'

"May inaasikaso lang ako sa presinto kaya dumaan na ako dito. It's raining, baka wala kang payong . . . meron pala." he hissed.

"Sinusundo mo ako? Hala! Sige, wala si Ciello ngayon kasi may lakad sila. Dala mo ang sasakyan mo?" Lumingon-lingon ako, nakita ko ang sasakyan n'ya sa tapat ng gate. Hindi naman gaano kalayuan, may payong naman din ako. "Ayon pala oh!" turo ko sa itim n'yang pick up.

He sigh.

S'ya ang lumapit sa'kin. Kinuha n'ya ang payong ko at s'ya ang nagpayong para 'di kami mabasa.

My smile widened when I smell his favorite scent, hapon na at umuulan pero ang bango pa rin ng taong 'to.

Mas lalo akong sumiksik at kumapit sa kanya. Halos nasa kili-kili na n'ya ang mukha ko dahil hawak n'ya ang payong ko.

I put my arms around his waist.

"Para 'di ako mabasa.." sabi ko habang
tumatawid kami.

Dahil nasa gitna ako ng kili-kila, pabiro kong pinatakan ng halik ang gitna ng kili-kili n'ya.

I heard him chuckled, manly.

"Don't do that!"

"Why? Hindi ka naman mabaho eh."

"Talaga? Okay, sinimulan mo 'yan. Maghintay ka sa ganti ko . . ."

Puros tawanan lang kami hanggang makapasok kami sa car n'ya. Nilagay n'ya sa likod ang basang payon ko.

Medyo may patak ng kunti ng ulan ang balikat ng uniform namin kaya kumuha s'ya ng puting towel sa likod. Nandoon sa itim n'yang bagpack.

"Thanks." I said politely.