Tüm yalnız insanlar||The100

Kayıplar

Bellamy beni kucağına aldı ve indirme gemisine götürdü
Abim Raven'ın başında bekliyordu, beni gördüğünde koşarak geldi
'Noldu!' dedi dehşet içinde
'sorun yok omzuma geldi' dedim
'Nasıl sorun yok yn' dedi abim panik içerisinde
Bellamy abimin kolunu tutarak 'O iyi olucak sakin kal nolur bir de senin paniğini çekmeyelim' dedi
Clarke yanımıza geldi
'Raven içeriden patlatıcak, onları buraya çekmeniz gerekiyor' dedi
Clarke'ın gözü bana kaydı
'aman tanrım okla vurulduğunu niye söylemedin onlar zehirli!'
şoke olmuştum
'panzehir kalmadı' dedi telaşla
Clarke yanımda daha fazla duramadı Raven'ın yanına gitti patlayıcıyı hazırlamaları gerekiyordu
Şu an bana çare olmadığından pek umursamadılar beni
abim çok korkmuş gözüküyordu ama elinden hiçbir şey gelmiyordu
Bellamy alnımdan öptü, dışarıdaki insanları gemiye bindirmek için gidicekti ki tuttum
'Ben çok korkuyorum Bellamy' dedim
'İyi olucaksın yn, bi mızraktan kurtuldun bu nedir ki?' dedi elimi tutarak
Ama gözlerinden onun da endişelendiğini anlayabiliyordum.

Bellamy dışarı çıktı, insanlar içeri girdi
Bellamy, Octavia'yı göremediği için yeniden dışarı çıktı. Bellamy gelemeden kapı kapandı ve patlattılar.

'Bellamy..' diyebildim sadece
Zehir etkisini göstermeye başlamıştı gözlerim kapanıyordu
Abim benim için çok endişeliydi
Bellamy'nin 'ölümünün' benim için sarsıcı olucağını biliyordu.
Saçımı okşadı
'o iyi olucak yn, kaçmıştır' dedi
kendi dediğine o bile inanmamıştı

Bir süre sonra kapıyı açtılar
Ben yarı baygın şekilde yerde abimin dizinde yatıyordum
Raven ise abimin yanında yere kıvrılmış bacağının ağrısından gözünden yaşlar akıtıyordu

Bizim dışımızda herkes dışarı çıktı
Birkaç saniye sonra çığlıklar geldi, birileri sis bombası atmıştı abim kontrol etmek için ayağa kalktığında bizden daha üstün silahlara sahip olan insanların bizimkileri götürdüğünü söyledi
Şanslıydık ki geminin içine bakmadılar
üçümüz olayı anlamamıştık
Elimizden hiçbir şey gelmediği için saatlerce öyle sustuk...

Sessizliği Raven bozdu
'söylesene John annen baban seni sevmedi mi?'
dedi Raven gözünden ateş çıkıyordu
'sevdiler..' dedi abim gözlerli dolmuştu
'ağlamayacaksın değil mi John?' dedi dalga geçerek
'kapa çeneni raven' dedi abim soğuk soğuk
'O zaman anlatsana anne babasından sevgi görmüş bir çocuk nasıl oldu da böyle kafasına estiğinde insanları asıp, vuran birine dönüştü?' dedi Raven

'7 yaşımdaydım yn doğduğunda, o minik civciv kafasını ilk gördüğüm anda bağlandım ona zaten çok sevgi dolu bir ailedeydik. Anne babamız çok genç evlenmiş 19 yaşlarındayken ben doğdum.'
derin bir iç çekti
'yn'i saklamak için çok uğraşmadık aslında, havalandırmayı kontrol etmediklerini fark etmemiz uzun sürmedi,yn hatırlamaz biri vardı, babamın bir arkadaşı bize o yardım etti. 25'inden önce çocuk yaptığında çocuğu senden alırlar ARK'da şanslılarki erken ve ufak tefek doğmuşum, bahsettiğim babamın arkadaşı bize o zamanlarda da yardım etti kimlikte olduğumdan 5 yaş küçük gözüküyorum 22 yaşımdayım aslına bakarsan.
Raven kafası çok karışmış bir şekilde bize bakıyordu
'çok güzel büyüdük biz raven , çok güzeldi...'
gözünden bir damla yaş düştü ama durmadı aksine daha heyecanlandı ve hızlandı
'yn büyürken çok neşeliydi hasta olduğumda aptal aptal şarkılar yazardı minik bir ukulelemiz vardı çalar söyler bi şekilde beni iyileştirirdi.
Annemiz çok güzeldi, görebilceğin en güzel gözlere sahipti yemyeşil gözleri vardı, güzelliği yanında çok yetenekliydi bize resim çizmeyi o öğretti, yn' e elbisler dikerdi,neşemize pek yetişemezdi ama...'
durdu gülümsedi
'babamız.. babamız çok iyi bir adamdı sürekli bizi güldürürdü, annemizi, bizi çok severdi.
Komik, yakışıklı , zeki ve çok sevecendi, tapılası bir adamdı.
yn ile resmen aşıktık ona peşinde dolanır dururduk.
Sonra..'
Yutkundu bir süre saçımı okşadı ve devam etti
'sonra ben yine hasta oldum, aptal bünyem yine salgın kapmıştı' gözünden yaşlar aktı , onları silip yumruğunu sıkarak devam etti.
'hastalanmıştım ve normal doz ilaçlar bana yeterli gelmediği için babam ilaç çalmak zorunda kaldı, kimlikte küçük gözüktüğüm için göz önünde olmamalıydım, doktora gidemezdim çünkü anlarlardı zaten babamızın arkadaşı bize yardım etmeyi bırakmıştı , nedenini hiç öğrenemedik...
neyse ilaç çaldığı için babam yakalandı ve infaz edildi.
Annem haklı olarak delirdi, canından çok sevdiği adamı kaybetmişti nede olsa.
Alkole verdi kendini, bir gün kendi kusmuğunda boğuluncaya kadar içti, ölmeden önce son söyledikleri 'baban senin yüzünden öldü, onu sen öldürdün' oldu'
dedi yüzünü ekşiterek, acı çektiği belliydi.

Raven'ın gözleri dolmuştu
'Ben özür dilerim' dedi
abim özür dilememesi hakkında zırvalarken zehire daha fazla dayanamayıp bayıldım.