Jimin
Annemin sesi ile uyanmıştım. Sabahlardan nefret ediyordum, çünkü lanet okula gidecektim.
"Hadi uykucu, kalk artık sabahın 6'sı"
"5 dakikacık daha, lütfenn"
"Hayır, okul saatin geçiyor hadi"
"Off tamam yaa"
Annemin çıkması ile sıcacık yatağımdan kalkmış, çıplak ayaklarım ile soğuk zemine basmıştım. Üstümü giyinim çantamı alıp aşağı indim. İnerken sanki yer sallanıyordu, yoksa bana mı öyle geliyordu??
Avizeye baktığımda sallanıyordu. Kendi kendime mırıldandım.
"Deprem mi oluyor acaba?? Amaan bkş ver nede ilsa küçük bir depremdir"
Diyip geçiştirdim. Annem ile babam masada beni bekliyorlardı. Babam bana baktı
"Sonunda uyanabildin küçük uykucu"
Diyip gülümsedi. Bende gülümseyil masaya oturmuştum.
Ama ev hala sallanıyordu, bende bunu aileme sordum
"Anne fark ettiniz mi ev sallanıyor, avize.de.sallanıyor sanırıp deprem oluyor"
Dedim, benim demem ile avizeye baktılar.
"Evet avize sallanıyor deprem oluyor bu kadar rahat davranmamamız gerek"
Dedi baban endişeli bir sesle.
Aradan 2 dk fln geçmişti, deprem iyice yoğunlaşmıştı.
"Deprem çok yoğunlaştı, evden çıkmamız lazım"
Dedi babam.
Suga
Uyurken yatağımdan düşmemle uyanmam bir olmuştu. Ne oluyordu böyle??
Avizeye baktığımda resmen top çarpmış gibi sallanıyordu, sanırım felaketin ortasındaydık. Derken Rm odama girdi ve bağırmays başladı.
"HYUNG ACELE ET EVDEN ÇIKMAMIZ LAZIM!!"
Apar topar evden çıkmıştık. Evler gözümüzün önünde yakılıyordu, insanların çığlıkları beynimi tırmalıyordu.
Jimin
Saniyeler içerisinde kendimi enkaz altında bulmuştum. Korkuyordum, canım acıyordu, üşüyordum, açtım ve susuzdum. Buradan çıkmak istiyordum, korkuyla bağırmaya başladım
"ANNE BABA NEREDESINIZ BURADA SIKIŞIP KALDIM YARDIM EDIN, HEEY! BENI DUYAN VAR MI!!!"
Ama ne ses vardı, ne bir şey...
Aradan 2 gün geçmişti açlıktan bayılacaktim neredeyse derken üstümdeki taşın kaldırılması ile gözümü kapatmam bir olmuştu.
"RM HYUNG BURADA BIRI VAR!!"
Diye bağırdı adam. Beni kucakdilar ve arabaya bindirdiler.
"Yarı baygın"
"Ailesi nerede bunun"
"Bilmiyoruz"
"Telefonu yanında mı?? Bir bakın belki yanındadır."
Kucağında olduğum adam elini cebime attı.
"Evet telefonu cebinde"
"Çalışıyor m?? Baksana bir"
"Oh, çalışıyor"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşkın Hüznü - Yoonmin
FanfictionÜvey ailesi ile yaşayan Jimin bir gün okula gitmek için hazirlanı aşağıya inerken evin sallandığını fark eder ve duraksar dakikalar içinde olan olur...
