Secrets- Buurtpolitie (Kineke)

-16-

Tineke pov:

We hadden de keuken volledig opgekuist na heel dit gedoe. Er was precies een bom omploft. Mama en papa waren in de keuken bezig met het avond eten en wij zaten boven wat te spelen enzo. Alleja, de jongens toch. Ze waren met zen alle aan het gamen op de computers die op in de game kamer staan. Ja ze hebben een game kamer. Ieder zen eigen bureau daar. Koen had er zelfs een. Koen was een schietspel aan het spelen en ik zat naast hem wat rond te kijken. Eigenlijk verveel ik me echt. Koen kijkt even naar me en doet teken dat ik op zijn schoot mag gaan zitten. Ik glimlach en ga op zijn schoot zitten met mijn gezich naar hem. Mijn hoofd laat ik tegen zijn borst steunen en sluit mijn ogen. Dit is al stukken beter.

Lennert pov:

Ik was net gewonnen in het spel en kijk even naar Koen. Tot mijn verbazing zit Tineke op zijn schoot. Hoe schattig zijn ze wel niet. Ik glimlach erdoor. De jongens hadden het ook meteen gezien. We glimlachen naar elkaar. "Zijn die samen?", fluister ik. "Ik denk het wel.", fluisterd Mats terug. We glimlachen weer en doen verder met ons spel.

Koen pov:

Ik kijk even naar Tineke die op mijn schoot zit. Ze is zo cute. Ik krijg het er warm van en het gevoel blijft ook maar opkomen en niet meer weg gaan. "Koen.", zegt Tineke stil. "Ja?", vraag ik. "Ik ben moe.", zegt ze stil. "Wil je naar huis gaan?", fluister ik terug. Ze knikt zachtjes. Ik knik terug en sluit de computer af. Ik zet me recht waardoor ik Tineke nog vast heb. "Jongens, wij gaan naar huis want er is er eentje moe.", zeg ik en kijk naar Tineke die moet glimlachen. De jongend gaan akkoord en laten ons buiten als we afscheid genomen hebben van hun ouders. Ik ga samen met Tineke naar de auto en rijd naar ons appatement gebouw. We stappen uit en gaan mijn appartement binnen. We gaan naar de keuken en maken snel een broodje als avond eten want we hadden nog niet gegeten. Een geeuw ontsnapt Tineke haar mond. "Amai, sorry.", zegt ze al lachend. "Is niks hoor.", zeg ik met een glimlach en steek een lok haar achter haar oor. Ik blijf haar aanstaren. Ze komt dichter bij me staan en ik kus haar lang en intens. Een paar andere volgen en ik neem haar harder vast. We lossen zachtjes en kijken elkaar verliefd aan. Even later besloten we ons te gaan klaarmaken om te slapen. Ik had mijn jogging broek al aan gedaan maar geen t-shirt want dat is te warm. Tineke kwam net binnen in een lange t-shirt die ze van mij gekregen heeft. Het is best wel kort maar het is super cute bij haar. Ze legde zich naast me neer en keek de hele tijd naar mij met een uitdagende blik. "Wat ben je van plan.", zeg ik uitdagend. "Ik zou het niet weten.", zegt ze en glimlacht. Ik trek haar dicht bij me en kus haar weer intens. De kusjes worden weer veel korter en ik zak af naar haar hals. Ze bijt zachtjes op haar lip. Ze prutst aan de touwtjes van mijn jogging broek en ik trek langzaam de t-shirt uit bij haar. Ik streel met mijn hand door haar haar en kus haar weer. We hadden een romantische nacht.

Tineke pov:

Ik stond op en voelde me kots misselijk. Ik ga snel het bed uit en ren naar de badkamer. Ik zag alles weer van wat ik gisteren gegeten had. Ik zucht en spoel mijn mond. Ik ga weer terug naar de slaapkamer van Koen en hij zit al recht in bed. "Wat scheelt er lieverd?", vraagt hij aan me. Ik grijp naar mijn hoofd die gloeit. "Misselijk enzo.", zeg ik en ga rustig naast hem zitten. "Ocharme toch, wil je anders iets van een medicijn innemen tegen de misselijkheid?", vraagt hij. Ik knik en leg me terug neer. Koen gaat de kamer uit en komt even later weer terug met een glas water en pillen. Ik neem ze in en leg me weer neer. Koen komt naast me zitten en streelt over mijn hoofd. Ik krijg plots weer allemaal beelden voor mijn ogen. "𝐽𝑒 ℎ𝑒𝑏𝑡 𝑚𝑒 𝑏𝑒𝑑𝑟𝑜𝑔𝑒𝑛!" "𝐽𝑒 𝑧𝑎𝑙 ℎ𝑎𝑎𝑟 𝑛𝑜𝑜𝑖𝑡 𝑚𝑒𝑒𝑟 𝑧𝑖𝑒𝑛, 𝑏𝑒𝑔𝑟𝑒𝑝𝑒𝑛!" "𝐺𝑒𝑒𝑓 ℎ𝑎𝑎𝑟 𝑡𝑒𝑟𝑢𝑔!" "𝑆𝑜𝑟𝑟𝑦 𝑚𝑒𝑣𝑟𝑜𝑢𝑤, 𝑢𝑤 𝑘𝑖𝑛𝑑𝑗𝑒 𝑖𝑠 𝑜𝑣𝑒𝑟𝑙𝑒𝑑𝑒𝑛." "𝐷𝑎𝑡 𝑘𝑎𝑛 𝑛𝑖𝑒𝑡! 𝑍𝑒 𝑙𝑒𝑒𝑓𝑡 𝑛𝑜𝑔!" "𝑍𝑒 𝑙𝑒𝑒𝑓𝑡!" "𝑍𝑒 𝑙𝑒𝑒𝑓𝑡!" Ik schrik op en Koen verschiet zelfs. "Tineke gaat het?", vraagt Koen. Ik zet me voorzichtig rechts en staar voor me uit. "Tineke?", vraagt hij weer. "Nee, Koen nee..", zeg ik stil. "Het gaat wel..", zeg ik. Koen knikt en neemt me in omhelzing. Ik glimlach weer naar hem maar moet toch weer steeds denken aan die momenten.. die steeds weer verschijnen.

Het werd al laat maar ik besloot nog even langs de winkel te gaan. Anders hebben we morgen niks. Ik nam snel even afscheid van Koen en liep naar beneden. Als ik buiten kwam voelde ik me minder op mijn gemak. Door al die dunnen straatjes.. Ik keek om me heen en hoorde niks. Ik keek weer voor me en schrok me dood. Er stond een man voor me met een zwart baardje en zwart kort haar. Ik zet een paar stappen naar achter als hij stappen dichter komt. Ik besloot hier snel weg te gaan. Ik rende en de man kwam me achterna. Ik rende zo snel ik kon. Plots hoor ik een luide toeter en stopte. Ik was bijna aangereden.. Ik kijk weer achter me en de man staat heel dicht bij. Voor ik nog maar iets kan doen grijpt hij me vast. "Laat los!", roep ik. "Zwijgen!", roept de man. Ik trap tegen zijn scheen been waardoor hij me los laat. Ik begon zo hard ik kon weg te rennen tot ik weer aan het appartement van Koen en mij aankwam. Ik ren naar boven en ga het appartement van Koen binnen. "Wow Tineke, nu al terug?", vraagt hij. Ik barst in tranen uit en Koen komt meteen naar me toe. "Tineke, wat is er?", vraagt hij bezorgd en neemt me in omhelzing. "Ik werd achtervolgd door een man en ik kon daar van weg rennen maar ik lette niet goed op waardoor ik bijna werd aangereden en toen had hij me en ik ben dan snel kunnen weg lopen.", zeg ik al snikkend. Koen zijn mond valt open en neemt me harder vast in zijn beschermende armen. "Ik laat je niet meer alleen gaan buiten, vanaf nu ga ik met je mee als het zo donker is buiten.", zegt hij. Ik glimlach dankbaar naar hem en we bleven heel de avond dicht bij elkaar.