«ជីមីនតើអូនមិនងូតហើយនិងប្រញាប់មកញាំអាហារពេលព្រឹកជាមួយបងទេឬ?»អង្គុយយំអង្គុអន់ចិត្តមួយព្រឹកហើយទើបតែគេស្រែកសួរស្រែកហៅធ្វើឲ្យក្មេងតូចដែរដេកយំជំទិតគូទឡើងលើនោះងើបអង្គុយងក់ពេលបានឮសម្លេងនាយដូចជាហៅគេ ប្រាកដណាស់គេមិនស្ដាប់
ច្រឡំទេ ហើយស្ទុះងើបទៅងូតទឹកទាំងទឹកភ្នែកទឹកសំបូរ រហាម។
មិនយូរជីមីនក៏ងូតទឹកហើយរួចរាល់ ថ្ងៃនេះនេះជ្រើសរើសយកអាវធំដៃវែងរបស់យ៉ុនហ្គីមកពាក់ជំនួសវិញហើយក៏ចេញទៅក្រៅផ្ទះ ទៅបន្លប់ដើមឈើធំនោះដែរមានអ្នកដែរសម្លុតគេមុននេះនៅអង្គុយចាំគេនៅទីនោះជាស្រេច។
«ហេតុអីក៏ពាក់អាវរបស់បង?»ជីមីនដើរជិតដល់កៅអីយ៉្នហ្គីដែរអង្គុយបែរខ្នងនោះក៏ស្រាប់តែនាយបន្លឺឡើងដោយនាយមិនបានងាកមកមើលគេសោះហេតុអីក៏នាយដឹង?
«បើមិនចេញចិត្តខ្ងុំឈប់ប៉ះវាទៀតក៏បានដែរ!»ជីមីនទម្លាក់ស្នាមញញឹមគិតថានាយមិនឲ្យខ្លួនប៉ះពាល់របស់នាយក៏ប្រុងនិងងាកទៅវិញហើយតែយ៉ុនហ្គីក៏រហ័សងើបពីកៅអីរត់យ៉ាងលឿនមកបីជីមីនដែរនៅដើរទៅមកទៅមកនៅក្រោមកំម្ដៅថ្ងៃ ដឹងទេនាយសួរព្រោះមិនចង់ឲ្យគេពាក់ខ្លីនៅពេលមានកំម្ដៅថ្ងៃបែបនេះខ្លាចថ្ងៃវារោលសុីសាច់ សខ្ចីដូចកូនង៉ែតនិងទៅឲ្យគេធ្វើមិចទៅ បើនាយថ្នមគេសឹងអីហើយ ស្នាមរបួសបន្តិចក៏គ្មានដែរ
«អ្ហឹកៗដាក់អូនចុះអូនទៅប្ដូរចេញបើបងមិនពេញចិត្ត»ជីមីន
និយាយទាំងបិទភ្នែកព្រោះតែចាំងថ្ងៃដែររះខ្ពស់គួសមដែរ
ហើយនោះ
«ញាំអីសិន សឹមទៅប្ដូរក៏បាន!»យ៉ុនហ្គីក៏បានយករាងតូចមកអង្គុយលើកកៅអី
«ប្ដូរអីឡូវទៅបើម្ចាស់គេមិនចេញចិត្តយើងក៏មិនគួពាក់ទៀតឡើយ»ជីមីនធ្វើមុខពេបៗសម្លឹងទៅមាត់ភ្នំដែរមើលឃើញទេសភាពបានយ៉ាងច្រើននោះ
«យើងណា??គេណា??»អត់និងក្ដៅចិត្តនិងសម្ដីក្មេងតូចមិនបានក៏សួរគេ ចង់និយាយគេណា?យើងណា?
ជីមីនងាកមកមុខយ៉ុនហ្គីដែរនាយនៅអង្គុយចោងហោងនៅពីមុខគេមើលមកខ្លួនចំៗថែមទាំងជិតទៀត
«អឹម!»ទ្រាំងមិនបាននិងអាទឹកមុខប៉ោងៗខ្ជីខ្ជូតដែរកំពុងតែសម្លឹងមើលមកនាយទាំងគួឲ្យអាណិតរបៀបកូនឆ្កែមិនដឹងអីហើយត្រូវបានម្ចាស់វាស្ដីឲ្យវា
យ៉ុនហ្គីនាយក៏អោនថើបបបូរមាត់ទន់ៗនោះតែម្ដងទៅព្រោះតែវាពិតជាទាក់ទាញពេកហើយ
YOU ARE READING
ម្ចាស់ចិត្តមីនយ៉ុនហ្គី
عاطفيةបងនិយាយថាបងស្រលាញ់អូន តែបងតែងតែធ្វើឲ្យយំរហូត ហើយចុងក្រោយបងក៏ចាកចេញពីអូនជារៀងរហូតទៅ...នេះមែនទេដែរគេហៅថាស្រលាញ់នោះ មីនយ៉ុនហ្គី?? មីនយ៉ុនហ្គី/ផាកជីមីន និពន្ធដោយ:Mîñ Mīń
