Love Me Till The End (Complete)

51 (Part 1)

Herbert's POV

Gaano magiging masaya ang puso mo kapag pakakasalan mo na ang babaeng mahal na mahal mo?

Ako? Sobrang saya.

Alam ng publiko kung gaano naging mahirap para sa amin na maghiwalay.

Lalo na sa aming dalawa ni Kris.

I'm not perfect partner, but I could say, I love Kristina more than my life.

Hindi ko alam kung kaya ko pang magmahal kung tuluyan talaga kaming hindi ba nagkabalikan.

I never regret anything that happened to my life, dahil bawat nangyari sa buhay ko leads me to Kris.

Naalala ko 'yong mga panahon na bata kami hnaggang kolehiyo kung gaano kami pinaglayo at pinagtapo ng tadhana. Siguro kung nakikita ko si cupido, madalas kaming nag-aaway dahil sa patuloy niyang paghihiwalay sa amin. Ngunit, hindi naman ako susuko na makita siyang muli.

Tanda ko noong nakikinig kami ng Somewhere down the road, sabi sa kanta

Sometimes goodbyes are not forever.

Naalala ko 'yong mga panahon gusto ko na lang tignan si Kris palagi dahil sumasaya 'yong puso ko kapag nakikita siya ng mga mata ko. Kahit nga sa panahong masungit siya, gustong-gusto kong nakikita 'yon, cute kasi siyang mainis haha. Siguro, more on, gustong-gusto ko laging nakikita siya; mga magagandang mata niya na laging nangungusap at mga ngiti na palagi akong pinapakalma.

Ang daming nangyari sa amin, maraming nawala, may mga bumalik, at may mga problema na hindi nawawala pero kayang solusyonan.

Gano'n ang pag-ibig, hindi lagi masaya at nakakakilig, madalas sinusubok talaga kung gaano kayo katatag na magkasintahan.

And i think, we proved in this life that after all, we remained to be strong and to love each other unconditionally.

"Kanina ka pa umiiyak d'yan, Chandria," I said while wearing my watch.

Kanina pa umiiyak si Chandria hindi ko naman alam kung bakit?

"Kasi naman kuya, kakasal na kayo ni Ate Kris, I'm super happy! Parang noon lang ate Kris went to our house at kumakain pa tayo. That's the first time I felt I have an ate. Kaya nalungkot ako nang magkahiwalay kayo. But now? You two are getting married, paanong hindi ako iiyak?" she said while sobbing.

"Huwag ka na umiyak baka mamaya 'yong make up mo maging monster na, matakot ko pa mga bisita."

"Kuya naman! Panira moment. Masyado lang akong masaya for the two of you. See? After all na nangyari, nandito kayo. Tunay ngang sa hinaba-haba ng prusisyon kay Bautista rin ang tuloy."

"Loko!" We laughed.

"Finally! Ate Kris would be officially part of our family! She's going to be Mrs. Bautista."

I smiled.

"Can't wait to call her, Mrs. Bautista."

"Pero kuya, I just want to say that thank you for showing me what love is all about. Nakita ko sa inyo ni ate Kris 'yong napaka mala-roller coaster na pag-iibigan na tila iisipin mong wala na pero ito na kayo ngayon. Kung babalikan mo lahat ng mga memory niyo together, bad or good, masasabi mong ang tatag niyong dalawa."

"Salamat, Chandria. I really appreciate it. Kahit ako hindi pa rin makapaniwala na today, I'll now see and officially call Kris, misis ko."

Bigla naman may kumatok sa pintuan.

"Ako na kuya, lalabas na rin muna ako. Wanna see Ate Kris din. See you later!" she said sabay alis.

Kinuha ko naman na ang tuxedo ko at sinuot sa akin. I smiled when suddenly I think of how beautiful Kris would be wearing that white dress.