Defending the Inevitable [On-Going]

Chapter Four- ATTACK

Kinabukasan ay parang tinatamad akong pumasok. I got no sleep at all. Nag-episode ako the whole night. I forgot my meds doon sa motor ko. I wanted to call her but I can't. Ayokong maka-abala. I am not quite so sure of what's the reason why I had an episode. After a while ko pa yun malalalaman. Hays.

Arghhh. Should I go to school or not?

Ayoko pa rin makita muna si Professor Verajuela dahil nakakahiya talaga ang nangyari doon sa lounge nya. Nasagot ko sya, tapos inasar din, and yung parusa nya nga dahil sa book nyaaaa. Saka yung sa couch! Omayghad self, nakakahiya ka!

I looked at the date and day today....

Buti naman ay wala kaming schedule sa Greek Myth ngayong araw, kaya nakahinga ako ng maluwag. Kaya for the reason that 'nagbabagong buhay' na nga ako ay papasok nalang din ako.

Kaya pumasok tayo kahit ayaw natin kasi wala naman tayong magagawa, palamunin lang naman tayo ng mga magulang natin. Cheret! Kaya ko naman na ata buhayin ang sarili ko no.

I bought my Triumph Motorbike with my own money. She suggested kasi na i-commission ko ang mga shots ko. She said na pwede nyang isama sa isang gallery sa Scotland ang mga gawa ko dahil may connections sya. So yah, kahit papaano ay may kinita ako. Malalaki at mapepera din ang mga tao na bumibisita sa gallery na iyon. Syempre I remained anonymous dahil introvert talaga ako.

Kahit na minsan ay may nagtatanong kung pwede daw ba akong iinvite privately for a photoshoot ay di ako pumayag. Kahit pa sinabing iingatan daw ang katauhan ko. Ayoko nga, dahil mauulit lang yon hanggang sa kumalat na kung sino ako. I don't like public attention talaga.

—

After eating ay bumaba ako sa aking studio. I'll go to school after lunch nalang. 'Yan na naman tayo e, papasok daw tapos mamaya ay hindi na pala, mapagkunwari kang nilalang, Izar'

I compiled the shots that I took this past weeks. I kept on scrolling then I stopped at the photos of Aspen and Amani noong first day of school. Aww, this two, I didn't expect na makakasundo ko sila bilang tropa ko. Actually parehas silang head turner. Ang lalakas ng dating netong dalawang ito e. But in a different way.

Amani has a beautiful bright hazel brown eyes just how bright her personality was. Her beautiful smile captivates those people in our school, kaya napapasunod nya ang mga tao kapag may sinasaway sya. She's girly kung pumorma. Guys and gays are lining up in front of her, but she has no interests with those people. She's too busy to entertain, I guess.

While Aspen, ohh that lady, she's a badass. Her deep brown eyes were always cold. You can't read her. Her personality screams strong and confident woman. Wait, may tattoos pala sya gaya ko. Napatagal ako ng tingin sa litrato nya dahil parang hinihila ang mata ko na titigan yung mga tattoo nya sa bandang leeg. I wonder kung ano ang buong itsura ng mga tattoo nya. She's a walking hot mess, I must say—

*riiiinnggggg*

Sino kaya yong tumatawag?

I got my phone dito sa couch ng studio. Ohh. It's Amani... hmm

Me:
Yo, sup?

Amani:
Hoiiii, bakit di ka pumasok sa morning period ha?! Saka anong nangyari kahapon?!

Ghad she's so loud bruh.

Me:
Wala lang. At wala. I'll go to class after lunch. Relax

Amani:
Don't bother going. May faculty meeting. Punta nalang kami jan ni Aspen. Patambay kami, we're bored. Okayy?! Bawal tumanggi, send me your address.