Ģünlerden pazartesi ve bir ay sürmesini planladığım yeni hayatımın ilk günündeyim.Elimde zorlukla ite çeke bu yeni binaya soktuğum valizlerim ve gözlerimin önündeki kocaman NO.26 yazısı...binanın lüks asönseri ben içeri girer girmez hiçbir tuşa basılmadan önümde açılınca "vay be,"deyiverdim valizlerim le bitikte asansöre zar zor sığdım "bir ay Kadar yaşayacağın eve bir sürü valizle gelmen mantıklı mı?" dediğinizi duyar gibiyim fakat bilmediğiniz bir şey var :Valizlerimden sadece biri kiyafetlerle dolu;diğerleri ise bir masaüstü ve bir dizüstü bilgisiyar,bir dolu dergi ve gazette mantar panolarım ofis malzemelerim ve bir dolu ufak tefek eşyamı taşıyor ben kendi ufak tefek eşyalarımı hazırlarken anlaştığım mimar bir hafta gibi kısa sürede evin eşyalarını doşemiş ve evi benim sadece bir kaç valizimi alıp geleceğim şekilde hazır hale getirmişti. Nevresimlerime kadar almıştı . Asansörden zar zor inip koridora ilerledim "Daire 7,"diye mırıldandım kendi kendime "yeni evime höş geldim... kısa bir süreliğine
Aynen,kesin kısa süreliğinedir...
Tanıştrayım bu konuşan benim iç sesim ve kendisinin her cümleme bir cevabı vardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
NO.26
Romancekendimi yaşamaya değer görmedığim her şey benim bu hayataki esarerimdir Mine çocukluk döneminde babasından şiddet görmüş.annesi tarafından terk edilmiş ve sonrasında yurtta büyütülmüştür geçmiş travmalarının ve acılarının üzer...
