-ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΣΤΑΜΑΤΉΣΤΕ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ ΜΗ...ΟΧΙ ΟΧΙΙΙ!!!
4:00 τα ξημερώματα:
?- Αφέντη ήρθαν...
??- Υπέροχα..
14 Οκτώβρη 9:00 το πρωί:
?- Taehyung καλε μου πήγε 9 ώρα θα αργήσεις στο μάθημα σου
Tae- Τώρα τώρα ξύπνιος είμαι...
'Είπε καθώς κατέβαινε βιαστικά τις σκάλες...
Μ.Kara- Το πρωινό σου πρώτα
Tae- Μάλιστα κυρία kara
'Χαμογέλασε και έκατσε στο τραπέζι
M.kara- Εγώ πρέπει να φύγω τώρα να προσέχεις τον εαυτό σου εντάξει αγάπη μου
Tae- Ναι μαμά μην ανησυχείς
'Εκείνη του χαμογέλασε γλυκά και εφυγε
Μόλις τελείωσε το πρωινό του ετοιμάστηκε και βγηκε έξω,σκέφτηκε πως αν και έκανε κρύο ήταν μια πολύ καλή και ήρεμη ημέρα.
Χαμογέλασε σε αυτό το θέαμα και ξεκίνησε το περπάτημα του.
Δύο στενά πιο κάτω συνάντησε τον καλό του φίλο...
Jimin- Καλημέρα κολλητέ πως πάει?
Tae- Εσύ δεν είσαι λίγο μακριά από την σχολή σου...;
Jimin- Βασικά δεν ξύπνησα ποτέ στην ώρα που έπρεπε όποτε πάει η πρώτη ώρα....
Tae- Κύριες και κύριοι θαυμάστε έναν μελλοντικό σχεδιαστή μόδας ο οποίος ποτέ δεν πατάει το πόδι του την πρώτη ώρα του μαθήματος αλλά και επαγγέλματος του
Jimin- Δεν φταίω εγώ το ξυπνητήρι...
Tae- Ναι ναι....
Jimin- Βασικά δεν συμπαθώ καθόλου την κυρία Sou που μας κάνει 1η ώρα Κάθε Δευτέρα την χειρότερη μέρα και Πέμπτη..Ειναι κακιασμενη και ότι κι αν κάνω την ενοχλεί ακόμα και όταν αναπνέω την ενοχλώ...Γιαυτο κι εγώ δεν πατάω στο μάθημα της
Tae- Αα μάλιστα
Jimin- Τουλάχιστον το δικό μου επάγγελμα δεν έχει τόσο διάβασμα όσο το δικό σου αλλιώς ούτε απέξω δεν θα περνούσα.Σοβαρα τώρα θέλεις να ασχοληθείς με την μικροβιολογια..?
Tae- Ναι γιατί όχι μου είναι πολύ ενδιαφέρον και δεν κατάλαβα σου είπα τίποτα εγώ για το δικό σου επάγγελμα...
Jimin- Καλά καλά μια ερώτηση έκανα μην με φας Ποπο χάλια είσαι
Tae- Όχι μια χαρά είμαι δεν ξέρω γιατί το λες αυτό
Jimin- Τπτ έτσι κουβέντα να γίνεται
'Καθώς έφτασαν στην στάση των λεωφορείων περίμεναν για λιγο.Μπηκαν μέσα και κάθισαν λέγοντας άκυρα πράγματα.
Δεν πέρασε πολύ ώρα και ο πρώτος έφτασε στον προορισμό του
Tae- Καλή συνέχεια κύριε ραβε ξήλωνε
Jimin- byee Tae μικροβιολογε
'Με ένα χαζό χαμόγελο κατέβηκε από το λεωφορείο και προχώρησε στην μεγάλη πόρτα του κτηρίου.
Ανέβαινε τα σκαλιά χαζεύοντας έξω από το παράθυρο το τοπίο.
Οταν έφτασε στην αίθουσα βρήκε μια θέση,ακούμπησε τα πράγματα του και ξεκίνησε το μάθημα του.
Ήταν διάλειμμα όταν :
?- Γεια μπορώ να καθήσω ?
