Medyada Aşkın ♥♥♥
Dedemin tepkisi nasıl olacak derken babaannem geldi.
- Noldu size böyle. Allah'ım sen yardım et. Anlatacakmı biri artık. Konuşsanıza.
-Tamam babaanne . Sakin ol. Kötü bişey yok. Sadece biz parkta yürüyorken iki köpek bizi kovaladı. Feride'de fazlasıyla panik yapınca bayıldı.
-İki köpek bunlar mı ?
Dedem Aşkın ile Emre 'yi gösterdi. Ve üstlerine yürüdü. Eyvah dedem yanlış anladı ve çok fena kızdı. Aşkın la Emrenin yüz ifadelerini görmelisiniz. Çok kızardılar. Korkudan titremeye başladılar ikiside. Gülmemek için kendimi zor tuttum.
-Dur dedecim o nasıl laf. Olur mu öyle şey ? Onlar bize yardım ettiler. Köpeklerden bizi kurtaran onlardı.
Dedem gözlerime ters ters baktı. Sonra hemen Emreye dönüp
-Tamam evladım. Hadi içeri geçin. Hanım sende kolanya al, getir.
Herkesde bir rahatlama olduktan sonra hemen içeri geçtik ve Emre Feride'yi üçlü koltuğa uzattıktan sonra yanıma gelip oturdu. Emre, ben ve Aşkın ikili koltuğa zar zor sığmaya çalışırken dedem herzamanki kötü bakışlarından bana yoladı ve ben hemen kalktım.
Babaannem kolanya ile salona girdi. Hemen Feride yi uyandırmaya çalıştı. Feride yavaş yavaş kendine gelmeye başlamıştı. Şimdi siz bana "ne kadar rahatsın senin kuzenin orda bayılmış , sen burda rahat rahat duruyorsun!"diceksiniz ama yani ben ne yapayım. Feridenin yerli yersiz bayılmaları sonuçta. Feride her zaman böyleydi. Korktuğu zamanlarda böyle olur, bayılırdı. Farkındaysanız dedemlerde büyük tepki vermediler. Feride kendine gelmiş bize şaşkın şaşkın bakıyordu. Emre ,
-Feride kendine geldiğine göre bizde kalkalım.
Ayağa kalktı ve,
-Size iyi günler efendim.
Dedem,
-Dur evladım nereye hemen? Kusuruma bakmayın. Ben Ferideyi öyle görünce korktum. Bi kahve, çay falan içseydiniz bari.
-Yok amca saol. Sorun değil, anlıyoruz. Biz gidelim.
Çıkışa doğru ilerlediler.
-Teşekkür ederim.
Dedi Feride Emreye bakarak. Bende,
-Evet çok teşekkürler.
-Önemli değil kızlar. Özür olarak kabul edin.
-Niye ne yaptınız ki kızlarıma ?
Eyvah sıçtık. Dedem olanları öğrenirse birdaha bizi tek dışarı bırakmaz. Emre ile Aşkın da burdan sağ sağlim çıkamaz.
-Yok bişey dedecim ben sana sonra anlatırım. Tutmayalım şimdi misafirlerimizi.
Derken hemen onların arkasından bende çıkışa yöneldim. Uğurladıktan sonra hemen eve girdim. Ferideye baktığımda bana bakıp mal mal sırıtıyordu. Dedemlerde arka bahçeye çıkmış bahçe işleriyle uğraşıyordu. Feride ye bakıp.
-Ne ?
-Hiç.
-Var bişey sende.
- Esmer olan tatlı çocuk değil mi ?
-Ne diyorsun sen ? Saçmalama istersen. Sen önce kendine bak. Fırsattan istifade koşup Emreye sarıldın.
-Oha adı Emre mi? Çok tatlı yaa.
Salak bu kız ya. Beni sinir etmekten başka birşey yapmıyor.
-Ee esmerin adı ne ?
-Aşkın mış.
-Ayyy Arya ne yakışırsınız ama. Düşünsene "Aşkın'ın aşkısıyım♥" dersin. Ay ne kadar tatlı olur.
Bu kız tescilli mal harbi.
-Kızım ne saçmalıyorsun. Sus ya bi. Hem sen nasılsın, iyi oldun mu biraz?
-İyiyim ben, hemde çok iyiyim.
-Salak.
Bahçeye gidip dedemlere yardım etmeye başladım. Küçüklüğümden beri çiçekleri çok severim. Ama allerjim var çiçek polenlerine. Bu yüzden pek ilgilenmem. Babaannem,
-Kızım ne yapıyorsun ? Senin allerjin var. Bırak sen biz yaparız.
Onaylayıp bir köşeye çömdüm. Dedem bana döndü ve konuşmaya başladı.
-Kızım ehliyetiniz varmıydı sizin?
- Hayır dedecim. İkimizkide yok.
-O zaman sana müthiş haberim var.
-Ne ?
-Ah kızım küçükken de böyleydin . Diyorumki ehliyet kursuna gideceksiniz. Burda böyle boş boş takılacağınıza arba kullanmayı öğrenin diyorum.
- Ah dedecim. Ne kızıyorsun hemen? Tamam. Ne zaman başlayacağız?
- Yarın kaydınızı yaptırmaya gidelim.
-Tamam. Ben Feride ye haber vereyim o halde.
Selammm. Arkadaşlar bu bölümlük bu kadar . Yeni bölümde çok güzel şeyler olacak. Kahramanlarımız hakkında görüşlerinizi, beğeni ve yorumlarınızı bekliyorum.
