O sorduğu sorudan sonra benim halimi gören Hilal Hatice'nin hayatımda bulunmasının bana daha fazla zarar vereceğini söylemişti. Daha sonra bu konuda ne yapabileceğim hakkında bana yardım etti. Yanına çağırdı, sarıldı, benimle beraber üzüldü. Ve ben fark ettim ki Hatice ile bunların hiçbirini yapmamıştım. Biz sadece gülüyorduk bazen o derdini anlatıyor ben dinliyordum daha ötesi yoktu. Bu bile Hatice'nin benim için doğru arkadaş olmadığını kanıtlıyordu. Daha sonra Hilal'in bu hareketi bana hayatımda hiç bir zaman hissetmediğim gerçek dostluk duygusunu hissettirdi. Çünkü düşünsenize bir insanı kişisel olarak tanımıyorsun, zevkleriniz vesaire uyuşmuyor fakat senin derdin ona dert oluyor. Beraber oturup üzülebiliyorsunuz, senin için zaman ayırıp seni dinleyebiliyor. Üstelik o güne kadar Hilal ile aramızda çokça kırgınlıklar geçmiş olsa bile o merhmetini benden esirgememişti. Bence bu dünyada eşi enzeri olmayan en büyük servettir. Ve benim servetim Hilal olmuştu. O gün saat 12.30'a kadar 3. bankta Ice tea ve çekirdek eşliğinde sohbet ediyorduk. Daha sonra eve çıkma saati geldiğinde ise çok güven ve şefkat veren bir sarılma ile evlerimize gittik. Ertesi gün ondan sonraki gün ve diğer tüm günlerde ben Hilal'i kendime daha yakın hissetmeye başlamıştım. Çünkü anlamıştım ki arkadaşlık sadece gülmek için değildi. Senin derdini dinleyip, seninle üzülüp, yeri geldiğinde sana çözüm arayan bir insan varsa eğer bu sadece bir arkadaş değil senin için kardeş olmaya bile yeterdi. Ve Hilal her şeyi bir kenara bırakıp o gün yanımda olduğunda ben iyi ki Hatice ile arkadaşlığımız bitmiş diyordum. Çünkü sahte yapmacık bir arkadaşlıktan kalan tek şey Hilal'le olan arkadaşlığımızın büyümesi oldu. Artık kalbimdeki odacığa ve gitmesinden en çok korkacağım kişiler arasına Hilal gelmişti. Zamanla daha da pekişen dostluğumuz sadece grupla değil ayriyeten buluşunca da ne kadar çok eğlendiğimize işaretti. Hilal'in zamanla her şeyim olduğunu, farklı anneden bir kız kardeşim olduğunu fark etmiştim. Kızlar bir gün hiçbir şekilde telefonuma yanıt vermemişlerdi. Bu durum üzse de akşam buluşmak istediklerinde daha iyi anlamıştım. Bana Nazlı'nın evinde veda masası hazırlamışlardı. Şarkı dinleyip bir şeyler yemiştik. Tarih 8 Ağustos 2020'yi gösteriyordu. Bugün içimde oluşan boşluğu hiçbir zaman hiçbir şey ile kapatabileceğimi düşünmüyordum. Bugün o gruptan bir kişi taşınıyordu. Lojmandaki süremizin dolması nedeniyle mecburen başka bir eve taşınmamız gerekiyordu. Antep içindeydik ancak görüşmemiz artık eskisi kadar her akşam veya günün herhangi bir saatinde olmayacaktı. Daha planlı ve belli bir süresi olacaktı. O gün kızlarla sürekli fotoğraf çekildik yine kızlar günü tarzında bir şey yaptık. O günün üzüntüsünü taşınacağım saate kadar ertelemiştik. Ve İşte o saat geldiğinde Melda'nın bu zamana kadar gözünden tek bir damla yaş akmamasının orucunu o an bozduğunu gördük. Ben Melda ile vedalaşırken Nazlı ve Hilal yavaş yavaş ağlıyorlardı. Melda'nın eve çıkması gerektiği için önceden vedalaşmıştık. Bir 10 dakika sonra bana seslendiler ve gitme zamanımız gelmişti. Hilal ve Nazlı'dan o hallerini gördükten sonra ayrılmak hiç kolay olmamıştı. O gün maalesef daha ev yerleşmediği için çocukluk arkadaşım Nidagilde kalmıştık. Ve ben içimdeki boşluğu sadece uyuyarak yatıştırmaya çalışıyordum. Daha sonra yeni eve taşındık diğer evdeki ampulleri çıkarmak ve evi temizlemek için tekrar lojmana gitmemiz gerektiğinde ben kızları görme bahanesiye gidebileceğimi söylemiştim. Gittiğimde Sanki yıllardır görüşmüyormuş gibi bir eda ile üçüne de sarılmıştım. O gün evi temizledikten sonraki tüm zaman bize kalmıştı. Gece 11.30'a kadar zamanım vardı ve gidip Ezo Gelin'den yemek alıp o boş evin içinde yerlere poşet sererek oturup yemek yemiştik. Her ne kadar trajikomik gibi görünse de benim önüme koyabileceğiniz çoğu anıdan daha güzel zamanlardan biriydi. Ve tekrar gitmem gerekiyordu sanırım buna alışmamız lazımdı. Bazen babam işe gideceği saatte iş yeri orada olduğu için beni de yanına alıyordu. Lojmana bırakıyordu tekrar iş çıkış saatinde veya tekrar gecenin 11.30'unda 12'sinde gelip alıyordu. Gittiğim yer lojman olduğu için rahattık. Devamı diğer bölümdeee.
