His Mate

Chapter Ten

"行った"

NAPABALIKWAS NG bangon si Sania sa kaniyang pagkakahiga nang maalala niya ang baritonong boses ng isang lalaki kasabay ang pagkakakita niya sa isang liwanag na hugis bituin bago siya nawalan ng malay-tao.

"It's okay. You're fine now."

Napadako ang aking tingin sa binatang lalaki na kasalukuyang nakahawak sa aking magkabilang balikat. 

Nakasuot ito ng fitted black turtleneck shirt at black pants ngunit mas kapuna-puna ang malalaki at kulay brown beads na suot nito sa leeg.

Nagsalubong ang dalawang kilay ni Sania nang ilibot niya ang kaniyang paningin. Nasaan ako?

"You are in my house. If that's what you're thinking."

Napapaling muli si Sania sa lalaki nang marinig niya ang sinabi nito. "Mind reader ka ba?" puno ng kuryusidad na tanong niya rito.

The man just gave him a spare smile. His eyes were full of astonishment as he stared at her. 

"Ano? Mind reader ka ba? Bakit alam mo nasa isipan ko? At saka bakit ako nasa bahay mo?" ulit niyang tanong. "– sa pagkakatanda ko." Napasinghap si Sania nang bumalik sa kaniya ang mga nangyari bago siya nawalan ng malay. 'Yong halimaw!

An immediate fear crept inside of her as she looked around.

"You don't have to worry about that monster. With the spell I used I bet he will be disentegrate into thin air. He won't bother you ever again. When you fainted I brought you here," saad nito. Tumalikod ito at kinuha ang isang maliit na tasa sa may lamesita.

Nakita ni Sania na nagsalin ito ng inumin mula sa maliit na takure at saka muling humarap sa kaniya kapagkuwan ay binigyan siya ng isang ngiti. "At sa unang tanong mo. Hindi ang sagot ko. Hindi ako mind reader pero 'yung nasa isip mo ay madaling mabasa sa mukha mo. Kaya ka naman narito sa bahay ko dahil ito 'yung malapit sa lugar kung saan kita inilgtas." 

Lumapit ang binata sa kaniya kapagkuwan ay iniabot ang maliit na tasa sa kaniya. "Inumin mo 'yan. Katas 'yan ng bulaklak ng yasmin. Makakatulong 'yan para ma-relax ang katawan at isipan mo." 

Nang akmang hahawakan niya ay walang pasabi na kumindat ito sa kaniya dahilan upang mapasinghap siya. Nag-iwas siya ng kaniyang tingin sa binata dahil pakiramdam niya ay nag-init ang kaniyang mukha. 

She admits that the guy in front of her really have a handsome face. He has a fair skin, greek nose, thin rosy lips, and a square jaw. What the? Is he flirting with me?

"By the way, my name is Rohan Tsukushima. I've known your grandfather ever since he visited our temple in Japan when I was just a little boy. He stood up as my grandfather too while he stayed with us. That's why his loss pains me, too. I'm really for your family's loss, Sania," anito sa kaniya. Ang kaninang maamo nitong mukha ay napalitan ng kadiliman.

Nag-iwas ng tingin si Sania kapagkuwan ay napabuntong hininga. Of course, he was one of them. If not… how would I explain that star shape light?

"Sania!"

Napadako ang tingin niya sa pintuan ng silid nang marinig niya ang boses ng kaniyang ina. Sania's face softened as she looked at her mom with her dad behind. Kasama rin ng mga ito ang kaniyang lola na siyang lumapit naman sa binatang nagligtas sa kaniya.

Lumapit ang kaniyang mga magulang sa kaniya upang tingnan ang kaniyang kalagayan. 

"Salamat sa pagligtas sa apo ko, Rohan," saad ng kaniyang lola. Isang matamis na ngiti lang ang ibinigay ng lalaki dito kapagkuwan ay niyaya ang kaniyang lola palabas ng silid.