cigarettes after sex | heejakehoon

[one]

Jake's pov

Yeni bir okul döneminin başlamasına sadece iki saat kala çok sevdiğim kız kardeşim tarafından suratıma bir bardak soğuk su dökülerek uyandırılmıştım. Mükemmel bir abi uyandırma tercihiydi kesinlikle alkışlıyorum.

Eskiden ailecek yaşadığımız bu güzel evde şu an da sadece Wonyoung ile benim tek başımıza kalıyorduk. Evinde düzenini sağlamak için bir sürü kuralları vardı mesela ilk kim uyanırsa o kahvaltıyı hazırlar gibi. Bir diğer kuralda en son kim uyandıysa diğerinin çantasını taşırdı. Bu nu tabikide Wonyoung bulmuştu böyle saçma şeyler bir tek onun başının altından çıkıyor.

Normalde erken uyanmak için alarmımı daha erkene kurmuştum ancak birileri oyunu kurnazca oynayıp alarmımı kapatmıştı belliki.

Bu nedenlede maalesef okul eşyaları dışı çantasında her şeyi barındıran bir çantayı taşımak zorunda kalacaktım. Bazen o çantayı nasıl taşıyor anlamıyordum özel bir güce sahip olması falan gerekiyordu bana kalsa.

Aslında çantayı taşımak çokta sorun değildi kardeşimin çantası sonuçta ama 2. Dönemin ilk gününden yolda yüksek ihtimalle karşılaşacağım iki tane beyinsize yakalanıp ezik gibi gözükmek istemiyordum ne kadar erken çıkarsamda o kadar kârdı. Erken gitmiyordular genelde okula.

Kahvaltımı yaptığım gibi çantamı alıp tam çıkıyordumki Wonyoung'un "beni beklesene eşek!" demesiyle durmuştum. Normalde durmazdım evet ama büyük ihtimalle dışarıda Hyunseoyu görmüştü. Hyunseo kim diyecekseniz daha demin bahsettiğim iki beyinsizden biri olan Lee Heeseung'ın kardeşi.

Neredeyse tüm okul onun kız kardeşimden hoşlandığını biliyordu Wonyoungda dahil olmak üzere.

Bazen aklım almıyor insan nasıl dışarıdan prenses gibi gözüken ama aslında içinden her an birinin saçını başını yolup ortadan kaldırabilecek birisini nasıl seviyordu.

Şu an dada bekleme sebebim Hyunseo'nun Wonyoung'u görünce ona yapışıp bırakmaması ve Wonyoung onun bu huyunu hiç sevmiyor. Aslında Hyunseo hakkında çoğu şeyi sevmiyor diyebiliriz de.

En sonunda hazırlandığında çıkacaktık ki suratıma atılan çantayı fark ettiğimde kendimi zar zor kenara atmış ama çantayıda tutmuştum. Santraforuz diye atılanıda tutmayacak değiliz tabii.

Beraber evden çıktığımızda bize doğru koşan Hyunseoyu görmemle yanımdaki kardeşime baktım. Bezmiş bir şekilde iç çekmişti. Hyunseoya tekrar baktığımda ise bende iç çekmiştim çünkü iki arkadaşta onunla birlikte geliyordu. Hâlâ anlamıyordum benimle dertleri neydi acaba.

Hyunseo geldiğinde Wonyoungu Hyunseoya itip hızlıca oradan uzaklaşıcaktım ancak önümde gördüğüm kişi ile kaçış planım sabote edilmiş oldu. Sonra ise arkamdan birisi kolunu omzuma atmıştı.

"Günaydın Sim Jaeyun, ne yoksa selam vermeden kaçıcakmıydın?"

Cevap vermeden Sunghoon'un kolunu omzumdan atmaya çalıştım.

"Günaydın bile yok mu Jaeyun?"

Karşımdaki bedenin sorusuyla ona doğru ifadesizce baktım ve cevapladım.

"Yok başkası olsaydınız belki olabilirdi ama."

Arkamdaki şahıs elini belime indirdi. Onlardan ne kadar haz etmesemde bazen benimle kurdukları bu tür yakınlaşmalar içimi kıpıt kıpır ediyordu.

"Ne o kızların çantalarınıda mı taşımaya başladın."

İşte o korktuğum şeyi söylemiştiki karşıda bana gel işareti yapan Yeonjun hyungu görmüştüm. Sunghoon'un kolunu omzumdan atarak koşarak onun yanına gitmiştim. Yardıma ihtiyacım olduğunda hep o karşıma çıkıyordu. Melek gibiydi resmen.