Yavaş ve sakin adımlarla yürüyordum sahil kenarında , hastalığım daha da fazla ilerlemişti ve maalesef artık bir tedavisi yoktu kısa bir süre içerisinde hayata veda edecektim..
Yazardan
Hayat bu iki ay boyunca hiç gülmemişti yüzüne, önce ailesini sonra sevdiği adamı aldı elinden.
Sevdiği adam hayattaydı belki ama kalbinde ölmüştü belki de o öyle sanıyordu kim bilir belki kalbinin derinlerinde bir yerlerde yaşıyordu hâlâ?
Her zaman sevgilisiyle yürüdüğü sahil de üzgün ve derin düşünceler içerisinde adımlıyordu.
Havanın iç açıcı ve mükemmel kokusunu içine çekerken sanat eseri gibi kusursuz gökyüzünü seyrediyordu.
Ömer'i özlemişti aklına onunla beraber geçirdi mutlu zamanlar ve kalitleri anılar geldi. Bir zamanlar çok mutluydu diğer mutlu insanlardan farkı yoktu. Sevdikleri yanındaydı daha başka ne isteyebilirdi ki. Gözlerinin dolduğunu hissedebiliyordu kendi kendine konuşmaya başladı.
"Sadece mutlu olmak istemiştim"
"Çok mu aç gözlü davrandım ha?"
"Ömer'i istemiştim sadece''
"Ama seni annen baban bıraktı'
"Sevdiğin adam mı bırakmayacak"
Gözyaşları yavaş yavaş düşüyordu soğuk tenine. Bir şezlonk buldu ve oturdu, havanın soğukluğuna aldırış etmedi bir zamanlar burda Ömer'in kollarında ısınıyordu. Aradan iki saat geçti hala neden bu kadar şanssız olduğunu düşünüyordu.
"Hayallerim hayallerimiz vardı"
"Çocuk sahibi olacaktık ölene dek bırakmayacaktık birbirimizi ama şimdi ben ölüyorum sen yoksun Ömer!"
"Çok özledim onu kokusunu, gülüşünü,sarılışını, sesini kısaca her şeyi"
Konuştuğu esnada arkasından ağlama sesleri geliyordu ama aldırış etmedi.
"Çok gencim daha yalnız başıma öleceğim.."
"Yn!?"
"Şimdi ise onun sesini duyuyorum şizofren miyim ha?"
"Yn buraya bak şizofren değilsin"
"Ömer..!?"
Bir hışımla döndü arkasına evet o burdaydı sevdiği adam karşısında duruyordu 3 aydan sonra ilk defa görmüştü onu.
"Sen, senin burda ne işin var?"
"Ömer bunu bana soracak en son kişi sensin anlıyor musun!"
"Bebeğim bana olan nefretini anlayabiliyorum ama bunu yapmak zorundaydım.."
"O gece kendime çok lanet ettim hayatımda yaptığım yapabileceğim en büyük hataydı. Aylardır gözüme gram uyku girmedi kokun olmadan uyuyamıyordum senin sevgini asla hak etmedim ben çok aptalım."
Ağlayarak sevdiği kadına sarıldı genç adam genç kadın olan bitene şaşkınla bakıyordu heyecandan kalbi duracaktı. Önce karşılık vermedi ama sonra özlemle sarıldı.
"Aptal benden ayrılmanı gerektirecek şey neydi ha!?"
"Emir..(kıza takıntılı psikopat) beni tehtid etti eğer senden ayrılmazsam seni ve aileni öldüreceğini söyledi böyle bir şey yapmayacağını bildiğim için senden ayrılmamıştım ancak ertesi gün ikimize annen ve babanın ölüm haberi gelince anladım ne kadar ciddi olduğunu.. Annen ve baban kaza da ölmedi yn onları emir öldürdü. O piçten defalarca senin intikamını almak istedim ama hep kaçtı benden pislik herif!"
"Ömer sen neler söylüyorsun.."
"GEBERTECEĞİM O ADİ PİSLİĞİ KAFASINI KOPARACAĞIM ELEKTRONLARINA AYIRACAĞIM SENİ VE AİLEMİ ELİMDEN ALDI O ŞEREFSİZ!"
"ben zaten senin intikamını aldım için rahat olsun''
"Bu hayatımda duyduğum en güzel haberdi...''
"Bebeğim seni nasıl özledim bir bilsen"
Ağlıyordu genç adam ağlamaları durmak bilmiyordu artık sonsuza kadar beraber olacağını sanıyordu sevdiğiyle fakat nerden bilebilirdiki ölümcül bir hastalığın onun yakasına yapıştığını.
"Ömer sensiz çok kötü bir haldeydim."
"Evimize gidelim sen titriyorsun!"
...
Evde
İkiside yatak odasına çıktılar şok içerisindeydi genç kadın o gün bu odayı nasıl bıraktıysa hala aynıydı yatak hala darmadağın dolap kapakları açık ve çatlak viski şişesi hala aynı yerde ve kırık kıyafetler yerde.
"Ömer bu oda neden hala aynı"
"Sen yokken bir anlamı yoktu.."
------------Devam edecek-------------
