The golden wheat
Hwabin short novel
Note:រឿងនេះជារឿងបែបបូរាណអញ្ចឹងហើយវាអាចនឹងមានភាសារស្តេចខ្លះអញ្ចឹងហើយខ្ញុំសុំទោសទុកមុនបើលសិនជាមានកន្លែងខ្លះខ្ញុំសរសេរទៅភ្លាវហើយខ្លះសរសេរទៅខុសហើយកន្លែងខ្លះសរសេរទៅបាត់ពាក្យតិចតួច ដោយប្រការណាមួយ
«លោកពុកមានអីឲ្យកូនជួយទេ?»សម្លេងស្រទន់របស់កម្លោះវ័យក្មេងម្នាក់សួរទៅកាន់ឪពុកគេ [អូ៎គេមានឈ្មោះថា"Hanbin"គេជាកូនច្បងក្នុងគ្រួសារកសិករមួយ គ្រួសារគេមានជីវភាពគួរសមព្រោះពួកគេខំប្រឹងដាំចម្ការដូចគ្នា អ្នកនៅក្នុងភូមិស្រឡាញ់ចូលចិត្តHanbinណាស់ព្រោះhanbin ជាក្មេងល្អមានរូបឆោមស្អាតល្អដូចផ្កាចរិករឹកពាលក៏ល្អ កេរ្ត៍ឈ្មោះក៏ល្អ ទៅដល់ទីណាក៏មានគេស្រឡាញ់ចូលចិត្ត រូបឆោមល្អស្អាតគេប្រាថ្នាចង់បានទាំងស្រីទាំងប្រុស សម្លេងក៏ពិរោះ ហើយពិសេសនោះគឺគេចេះព្យាបាលមនុស្សទៀតផង និយាយទៅគឺល្អគ្រប់ដប់ដូចជាទេវតាចុះមកចាប់កំណើតអញ្ចឹង តោះចូលមកកាន់សាច់រឿងវិញ]
«អឹមមិនអីទេកូន»ឪពុកhanbinតបទៅកាន់កូនរបស់គាតរួចក៏ជ្រូតកាត់ស្រូវបន្តទៀត ព្រោះនេះគឺជាខែប្រម៉ូលផល គាត់ខំញ៉ាប់ដៃញ៉ាប់ជើងជ្រូតកាត់ព្រោះគ្រានបានខ្លះទុក ជាស្បៀងឲ្យគ្រួសារនិងខ្លះទៀតយកទៅលក់នៅឯស្រុកឆ្ងាយជាមួយអ្នកភូមិ
«ថ្ងៃក្តៅខ្លាំងណាស់លោកពុកឆាប់ឡើងមកជ្រក់ម្លប់សិនមក»hanbinហៅឲ្យឪពុកគេមកអង្គុយសម្រាក់សិន លុះគាត់លឺកូនហៅដូចច្នេះគាត់ក៏ព្រមដើរទៅអង្គុយជ្រក់ម្លប់សិនព្រោះគាត់ក៏រៀងអស់កម្លាំងខ្លាំងដែល
«នេះលោកពុកពិសារទឹកសិនទៅ»hanbinឃើញឪពុកដើរមកជ្រក់ម្លប់គេក៏ចាក់ទឹកឲ្យឪពុកគេពិសារ បន្ទាប់មកគេក៏រហ័សដៃរហ័សជើងរៀបចំបាយឲ្យឪពុកគេពិសារ
«លោកពុកប្រាកដជាហត់ខ្លាំងហើយ នេះលោកពុកឆាប់ពិសារទៅ»គេពោលទៅកាន់ឪពុកគេ គាត់ញញឹមរួចក៏ចាប់ផ្តើមពិសារបាយ
——————————
គ្រាប់ព្រួញបានហោះសំម្តៅរទៅដើមឈើ គ្រាប់ព្រួញមួយនេះពិតជាបាញ់បាមត្រង់មែន គឺចំគោះដៅតែម្តង គ្រាប់ព្រួញមួយគ្រាប់នោះគឺជាព្រះរាជបុត្រារបស់នគរមួយនៅក្នុងភូមិដែរhanbinរស់នៅនេះឯងជាអ្នកបាញ់ ភ្លេចប្រាប់ភូមិនេះមានឈ្មោះថាភូមិ
"ស្រូវមាស"
