Odamın kapısı açıldığında karşımda en iyi arkadaşım defneyi görmüştüm. Defne benim hem kardeşim hemde en yakın arkadaşım olmuştu her zaman. Elindeki kitapları atıp heycanlı bi şekilde bana yaklaştı ve
" bil bakalım ne oldu buraya girerken çok tatlı bi çocukla tanıştım hatta sizin yan binaya taşınmış " her zamanki defne işte dedim ve pek takmadım aradan saatler geçti biz her zamanki gibi yine saati unutup konuşmaya dalınca içeriye giren annem hafif kızarak saatin geç olduğunu söyledi ve defneyi uğurlayarak annemin hazırladığı yiyecekkeri yeni taşınan komşumuza götürmek için çıkmıştım . Kapıyı aras açtı defne sözlerinde yanılmamış gerçekten tatlı çocukmuş. Nerden bilebilirdim ki bu baktığım çocuk benim en büyük yaram olacağını.
