Bir Tek Ben Anlarım 🍂🍂

Ateş mi? Su mu? 🍂

1x5

🍂🍂

-ZEYNO-

İnsanın kalbini önemsemediği biri kırabilir miydi? Bütün diziler de kitaplar da sizi anca sizin izin verdiğiniz, önemsediğiniz insanlar kırabilir incitebilir derler, peki o zaman sınıfta en nefret ettiğimiz kişi bize çirkin olduğumuzu ima ettiği zaman neden üzülürüz? O önemsediğimiz biri değilken neden canımızı yakmasına izin veririz? Onun söyledikleri midir bizi üzen yoksa kendimizi çirkin hissetmemiz midir bizi üzen? Hayat sorularla dolu, hayat cevabını asla öğrenemeyeceğimiz sorularla soru.

Hepimizin hayatında ulaşamadığı, aşık olduğu veya olduğunu sandığı biri olmuştur. Dualar ederiz, bizi sevsin isteriz ama olmaz. Sonra şunu sorgularız; sevseydi ne olurdu? Dünya tersine mi dönerdi? Biz asla cevabını bilemezdik ve bilemediğimiz cevaplarla bir ömür geçirirdik. Şimdi bende öyleydim. Ege'nin sözleri kalbimi delip geçerken dolan gözlerimi saklamak için öfkeyle kendimi lavaboya atmıştım. Ellerimi fayansa dayamış ayna da kendime bakarken ' kendine gel! O kas yığını seni üzemez!' diyordum. Ama üzmüştü.

İnsanın yaralarını birine gösterip sonrada ondan vurulması insanın canından can söküyordu. Ben o gün evde Ege'yi anladığımı sanmıştım ama asıl bugün anlamıştım. Kafamı dağıtmanın yolu her zaman yaptığım şeyi yapmaktı çizim yapmak. O yüzden yüzüme kendime gelene kadar sert suları sertçe vurdum. Ama her su vurduğum da kulaklarımda Ege'nin sözleri çalkalanıyordu ' drama kraliçesi..drama kraliçesi..drama kraliçesi..''

''BEN DRAMA KRALİÇESİ DEĞİLİM!'' dedim sonunda öfkeyle ellerimi fayansa vururken. Ama sanki gözyaşlarım bunu bekliyormuş gibi hızla yanağımdan süzülmeye başlamıştı. Ağlamaktan güçsüz olmaktan nefret ediyordum. Nereden bilirdim ki en güçsüz anımı üç ay sonra, bu okulda çatıda olan biriyle yaşayacağımı. Nereden bilirdim sonsuzluğun bu kadar can yakacağını..

''Zeyno iyi misin?'' dedi Çağrı kızlar tuvaletine girerken. Kızlar tuvaletine girmesine mi şaşırmalıydım beni böyle görmesine mi öfkelenmeliydim bilmiyorum. Ama sanırım bakışlarım onu korkutmaya yetmişti '' Ege'nin peşinden öyle çıkınca ve dönmeyince.. bir şeyler döndüğünü anladım..''

''Zekan sadece bende çalışıyor sanırım?!'' dedim öfkeyle ayağa kalkarken '' Dostlarına gelince kör oluyorsun da!''

''Anlamadım?''

''Boş ver..'' dedim derin bir nefes alırken '' Ayrıca peşimde dolanmaktan da vazgeç!''

''Peşinde dolanmıyorum merak ettim sadece..'' dedi sakince '' Ali'ler dostların bense düşmanınım biliyorum. Ama bazen bazı şeyler dostlara bile anlatılmaz anlatmak istersen—''

''Hayatında hiç önem vermediğin birini kırdığın da üzülür müsün?'' dedim merakla. Haklıydı. Bunu Alilere anlatamazdım. Bunu Ali'ye anlatamazdım..

''Üzülürüm. İnsan olmak budur çünkü. Kimi kırdığını önemsememektir eğer birini kırdıysan özür dilemesini bilmelisin..'' dedi gülümseyerek ardından çıkmak için kapıyı açtı '' Yani mesela ben Ege'yi kırmış olsaydım ona yaprak sarması yapardım, zaafıdır. Ama işte Ege'yi kırmadım tabi..'' dedi sırıtarak. Ardından lavabodan çıktı.

''Hayır!'' dedim sertçe. Kime dediğimi bile bilmiyordum. Boş duvarlara mı sızlayan kalbime mi? '' Her seferin de.. Ege üzülüp çabalamayacağım yeter!''

🍂

-EGE-

Ağzına sıçayım Ege! İyi bok yedin Ege! Ödeştin de eline ne geçti Ege?! Bana yaralarını gösteren kıza ' neden yaptın' diye sormak varken kalbini ezip geçtin de eline ne geçti Ege? Peki neden bunun için üzülüyorsun Ege? Neden birkaç gündür hayatına Zeyno'yu sokuyorsun Ege? Neden?''