Süt Anne [BxB]

31

31. Bölüm: Aile

Tuttuğum minik elde hareketlenme hissettiğimde başımı yataktan kaldırdım ve Kayra'ya baktım.
Etrafa anlamsızca bakıyor, neler olduğunu hatırlamaya çalışıyordu.

"Bebeğim?"

Anlamsız bakışların yerini yavaşça korku alırken bana baktı sonunda. Gözleri anında dolarken tamamen doğruldum.
Ona su içirip saçlarını okşadım.

"Berke, neden buradayız?"
Elleriyle karnını yoklamaya çalıştığında paniği de artmıştı.

"Kanaman vardı, sakin ol."
Ellerini tutunca ağlamaya başladı. Yatakta yanına oturup onu göğsüme çektim.
Çırpınıyor, kurtulmaya çalışıyordu.

"Bırak beni! Bebeğim nerde?"
Derin bir nefes aldım ve onu sakinleştirmek için kollarımı beline doladım. Hala çırpınıyordu kollarım arasında.

"Bebeğime ne oldu? Cevap ver!" Sesini yükselttiğinde gerildim.

"Bana bağırma Kayra." Dedim kısık sesle. Sakin olmazsa nasıl açıklama yapabilirdim tanrı aşkına? Delirmişti. Bana cevap vermeden hıçkırmaya başladı.
Hemen anlatsam iyi olacaktı.

"Bebeğimiz iyi güzelim, biz iyiyiz. Sakinleşsen sana bunu söyleyecektim ancak bağırıp duruyorsun."

Başını kaldırıp yaşlı gözleriyle bana baktı. Gözlerini öptüm.
Başını tekrar göğsüme yatırdı.
Bu sefer saçlarını öptüm.
Saçlarındaki sarı boyadan artık eser yoktu, kumral saçlarıyla daha güzel görünüyordu.

"Biz çok korktuk Berke." Dedi biraz daha sakinleştiğinde.
Hala sesi titriyordu. Korkmuştu.

"Gelmemeliydin Kayra."

"O öldü mü?" Dedi gömleğime sıkı sıkı tutunurken. Emindim ki o orospu evladı çoktan ölmüştü.

"Öldü güzelim. Sana yaptıklarının bedelini ödedi."

"Hep böyle işler mi yapıyorsun?"

"Şimdi bunları konuşmayalım."

"Aşık olduğum adamın seri katil olması garip hissettiriyor. Korkuyoruz."

Sözleri kalbimi yaralarken belinden tutuşum da gevşedi.
Kayra beni böyle istemez miydi?
Benim yaptığım tek şey devletin sağlayamadığı adaleti sağlamaktı. Öldürdüğüm kişiler iğrenç insanlardı. Tecavüzcü, hayvan ve insan katilleri ve bazı sözde devlet adamları.

"Berke özür dilerim." Kayra başını kaldırıp bana baktığında ona döndüm. Hissiz bakıyordum elimde olmadan. Kayra ise gerçekten pişman bakıyordu söylediklerinden.

"Öyle demek istemedim.
Dünya'nın en kötü insanı da olsan yine severdim ben seni."

Gülümsedim. "Sen bunları düşünme meleğim, bunlar için çok masumsun. Sadece bebeğimizin sağlığına odaklan olur mu?" Başını yavaşça salladı.

Kapı açılınca başımı oraya çevirdim. Kayra bedenimden görünmüyordu bile. Barlas'ı ve Mert'i gördüğümde gülümsedim. Mert hortlak görmüş gibi baktı.
Beni hiç doğru düzgün gülümserken görmemişti.
Yataktan yavaşça kalktım ve her zamanki ifademi takındım.

"Ne bakıyorsun?" Dedim domuzun trene baktığı gibi bana bakan korumaya.

"H-Hiç şey ben Barlas Bey'i getirmiştim de."

"Baba!" Bakışlarım oğlumu bulduğunda kollarını bana uzattığını gördüm.

Y/N: Bu arada Barlas artık bir yaşında hesapladım.

"Oğlum." İsteğini yaparak onu kucağıma aldım. Ellerini boynuma sardı ve etrafa bakındı.

"Çekilebilirsin." Dedim Mert'e.
Başıyla onay verip odadan çıktığında artık odada sadece ailem kalmıştı.

"Aynee!" Barlas, Kayra'yı gördüğünde kollarını boynumdan çekip ona uzatmıştı.
Satıcı velet.

"Anneyi gördün, hemen babayı sat zaten." Barlas hiçbir şey anlamayarak yüzüme baktı.
Merakla ne dediğimi çözmeye çalışıyordu. Örgütün tek varisi olarak bu kadar tatlı gözükmemeliydi.
Korkunç olmalıydı.

Kayra gülümsedi ve Barlas'ı kucağına aldı. Barlas ona sarıldı ve öptü. İyi anlaşmaları ve Kayra'nın onu kendi oğlu gibi sevmesi beni mutlu ediyordu.
Emindim ki bebeğimiz doğduğunda da böyle devam edecekti. Tabii ondan önce evlenmeliydik..

Tabii ya! Evlenmeliydik.

Biz artık bir aile olmuştuk.
Evlenmemiz gerekiyordu.
Kayra'yı eşim olarak düşünmek çok güzeldi.

"Kayra benimle evlenir misin?"

Aniden ağzımdan çıkanlara ben bile şaşırırken Kayra gözlerini büyüterek bana baktı. Bu ani teklif, çok yersiz olmuştu aynı zamanda.

"Ayne?" Barlas donup kalan Kayra'yı dürttü. O da anlamamıştı ki hiçbir şey...

"Üzgünüm böyle sormamalıydım." Kendime lanetler okuyordum.

"Berke." Dedi emin bir sesle.

"Hayır Kayra, sorun değil anlıyorum. Evlilik teklifini böyle almak istemezdin-"

"Seninle evlenirim Berke."
Gülümseyerek dediği şeylerle bu sefer ben donakaldım.

Barlas ağlamaya başladığında Kayra gülümseyen ifadesini ona çevirdi.

Kayra benim eşim olacaktı?

Bu gerçekle yüzleşmem bittiğinde hızla onlara ilerledim.
Kayra, Barlas'ı omzuna yatırmıştı. Tek elimi onun elinin üzerine koydum. Diğer elimi ise karnındaki bebeğimizin üstüne.

İlk defa bir aile ortamında bulunuyordum ve bu beni afallatıyordu. Kayra beni nasıl annemden, babamdan daha çok sevebilmişti? Nasıl beni kendisine bu kadar bağlamıştı?

O büyüleyiciydi.

Ben eşime çok aşıktım ve bildiğim tek bir şey vardı:

Ben küçük ailemi çok sevmiştim.