IDELLIC TEAR | JIKOOK AU | ✔️

_Epilogue_

Idellic Tear | JiKook [ A Fanfiction only ]
Epilogue

___________ ♡ __________

කුඩා සටහනක් හෝ දුරකථන ඇමතුවමක්වත් නොදී ජන්කුක් ඒ වගේ දවසකත් පිට ගිහින් තිබුන එකට ජිමින් ගොඩක් හිත රිද්දගත්තා. ඒ වුණත් ඔහු දැණන් හිටියා සාදරණ හේතුවක් නැතුව කීයටවත්ම ජන්කුක් ඒ විදිහට නිවසින් පිට වෙන්නෙ නෑ කියලා. අඩුම තරමින් උදෑසන ආහාරයවත් නොගෙන.

හෙමින් හෙමින් පිරිසිදු වෙලා සූදානම් වුණ ජිමින් මුලු කාමරය හරි ගස්සලා මුලුතැන්ගෙය දිහාට ඇවිදගෙන ගියේ උදෑසන ආහාරයට මොනාහරි දෙයක් පිලියෙල කරන්න.. එදා වෙනදට වඩා උයන අලංකාර වෙලා කියලා ජිමින්ට තේරුණේ නැත්තෙ සමහර විට ඔහු හිත රිද්දගෙන තියෙන්න ඇති නිසා කියලා නම් මට විශ්වාසයි.

පලතුරු සලාදයක් එක්ක කිරි කෝප්ප දෙකක් සූදානම් කරපු ජිමින් ජන්කුක් එනකල් බලන් හිටියත් ඔහු ආවෙ නැහැ..

ඒත් ටික වෙලාවක් යද්දි දුරකථනය නාද වුණා. ජිමින් බලාපොරොත්තු දල්වන් හිටියත් ඒ ඔහුගෙ සැමියා වුණේ නැහැ..

" ජිමින්.. පුලුවන් තරම් ඉක්මනින් මෘත ශරීරාගරයට එන්න.."

ජිමින් උත්තරයක් දෙන්නත් කලින් කෙවින් දුරකථන ඇමතුම විසන්ධි කලා. ජිමින්ට දැනුනෙ ඔහුගෙ දෙපා පන නැතුව යනවා වගේ.

බෑ.. එහෙම වෙන්න බැහැ.. එහෙම නරක දෙයක් වෙන්න කීයටවත්ම බෑ..

තමන්ටත් හොරෙන් තමන්ගෙ ඇස් හඩන්න කලින් උදේ ආහාරය මේසෙ උඩ එහෙමම දාලා අතට අහුවුණ පාවහන් යුගල අරන් මින් මාවතට බැස්සෙ අඩුම මන්දිරයෙ ප්‍රධාන දොරවත් වහලා දාන්න පරක්කු නොවී.

ඔහුගෙ මුලු හදවතම මහ නරක දේවල් වලින් පිරිලා ගිහින් තිබුනා. ඒ සිතුවිලි තමන්ගෙ හිතට එන එක නවත්තන්න බැරි වුන එකට මින් නොසෑහෙන්න පසුතැවුනා.

ඒත් ඒ විවාහ උත්සවයට පස්සෙ දවස තමා මින්ගෙ ජීවිතේ ඒ තරම් නරක අත්දැකීමකට මුහුණ දුන්න එකම දවස..

~~~~~~~~~~

අද වෙද්දි හැමදේම විසඳිලා.

සුදු ලිලී මල් පොකුරක් අතින් අරගෙන ජිමින් සොහොන් කොත ඉස්සරහ දණගහගෙන හිටියෙ කිසිම හැගීමක් නැතුව. ඔහුම මොහොතකට කලින් දල්වපු ඉටිපන්දම් දියවෙලා ඉටි හැමතැම විසිරිලා යද්දි ඔහුගෙ ඇස් වලින් ඔහුටත් හොරා කඳුලක් නැගුනා.