Sevgili Lee minho;
Bazen bizi hatırlıyorum. Bana nasıl baktığını, nasıl sarıldığını, varlığını hissettirdiğin her zamanı... Bazen seninle gezdiğimiz yerlere gidiyorum. Tek başıma. Asla eskisi gibi değil biliyor musun Minho. Asla senin hissettirdiğin gibi değil, renkli, neşeli, canlı ve genç değil. Senin bir yerde bulunman bile benim orayı tıklım tıklım görmeme neden oluyordu. Artık sen yoksun ve her yer bomboş... Hayatımın hiçbir yerinde mutlu değilim Minho, sahte olsa bile gülmek isterdim ama sen yokken bu çok zor.
parlayan gözlerini, kokunu, yumuşak saçlarını, senin her şeyini çok özledim. Bir daha göremeyeceğimi bilmek beni deli ediyor. Birkaç mermer ile çevrili bir yerin arasında olduğuna inanmak akıl işi değil. Hem sen oraya yakışmazsın ki...
Minho, ben seni çok özledim. Keşke görebileceğim bir yerde olup hayatına devam etsen. Senin varlığını bilmem bile yeterdi bana, yokluğunda perişan olmaktansa senin beni terk ettiğin bir hayata mahkum olmak daha cazip.
Sevgilerle sungie'n
