Love-struck

Epilogue

Thank you at nakaabot ka hanggang dito!

Thank you for 234k reads!

Paris' PoV:

I'm on my way to the meeting place that I saw in Louise's text. Lumilinga-linga ako sa paligid nang pumasok ako sa loob. Agad kong namataan si Louise. Naroon sya sa may corner ng coffee shop. I made my way towards her.

"Hi. Kanina ka pa ba rito?" Umupo ako sa upuang nasa harapan nya.

"Ahm... No. Kakarating ko lang din naman." Ngumiti sya pero hindi naman 'yun umabot hanggang sa mga mata nya.

Pinagmasdan ko si Louise. Ang laki ng ipinayat nya. May mga galos at pasa din akong nakikita sa braso nya. Her eyes are a little bit red and puffy. Mukhang kakagaling nya lang sa pag-iyak. Her aura screams gloominess.

"Do you want something? Coffee? Cake? Ako na ang mag-oorder."

Mabilis akong umiling sa offer ni Louise. "Thank you, pero wag na. Hindi rin naman ako magtatagal kasi nag-aalala ang asawa ko. Uuwi rin ako pagkatapos nating mag-usap."

Hindi nakaligtas sa aking paningin ang pagguhit ng sakit sa kanyang mga mata. She's hurting and it's crystal clear that I am the cause of it.

But I need to do this. Kailangan ko syang prangkahin. If I'm entail to be harsh with her, then so be it. 

This is the only way para mapahinto ko ang nararamdaman ni Louise sa akin. Ayokong saktan si Autumn. She's my wife. Most especially, we're expecting our baby. I love them both. Mahal ko ang pamilya ko.

To be honest, lately lang ako nakaalala. I woke up to find that my memories were now back. I guess, nakatulong talaga 'yung mga gamot na nireseta ng doktor sa akin. Hindi ko muna pinapahalata kay Autumn na nakakaalala na ako.

But I missed her. I missed her so much. Malaki ang paghanga ko sa kanya dahil hindi sya napagod at sumuko sa akin.

I faked a cough. "May I know kung anong pag-uusapan natin?"

Katulad nang napag-usapan namin ni Autumn, tinawagan ko sya. Actually, kanina pa naka-on ang call naming dalawa.

"I came here to apologize, Paris. I'm sorry. I'm sorry for ruining your relationship with Autumn." Panimula nya.

"Masyado akong nabulag sa pagmamahal ko sayo. I'm really sorry. I know na hindi ganon kadali magpatawad, but I'm willing to do everything para mapatawad mo ako."

Matamang tinapunan ko sya ng tingin. I need to make sure kung nagsasabi nga ba talaga sya ng totoo. Nag-iingat lang ako dahil ayokong maulit uli ang nangyari dati. Ayoko nang mawalay pa sa pamilya ko.

Kita ko ang pagiging sincere sa mukha ni Louise.

I heaved a deep sigh. Wala naman sigurong masama kung tatanggapin ko ang apology nya. After all, nagsisisi naman na si Louise sa kasalanang ginawa nya.

"Apology accepted." I said and put on a wide smile.

Forgiveness is the key to the next chapter of everyone's life. I shouldn't hold a grudge against her. After all, it's all in the past now. We must focus on our present and think about the future.

"But..." Confusion was written on her face when she said that.

"Is it okay kung magso-sorry ka rin kay Autumn?" As much as possible, gusto kong magkaayos silang dalawa. Although I know that it will take some time, especially on my wife's side, to forgive Louise. Hindi rin biro ang pinagdaanan nya.

"Sure." Louise said. I handed her my phone. Halatang nagulat sya nang makitang ka-call ko ang asawa ko.

"Hello?"