AĞLADIĞIMA BAKMAYIN (üç kadın)

her şeyi oluruma bıraktılar

"Baba ayagabını çıkay. Maamii kızay sona, eve bişeyley giyiyormuş."

Poyraz güldü ve ayakkabılarını çıkarttı.

İlk önce Balımı yıkadı havluya sarıp babasına verdi. Giysilerini de yanına koydu.

Sonra aynısını Üstüne yaptı. Poyraz onlarla uğraşırken çocukların oyuncaklarını ve eşyalarını toplayıp çantalarına koydu.

"Ben telefonla durumunu sordum ama siz gördünüz Nur teyze nasıl?"

"Daha iyi. Tam uyanmamıştı. Ameliyatı iyi geçmiş."

"Siz çocukları götürünce ben yanına giderim bu gece onunla kalırım. "

"Zahmet etme bakıcı var."

" Evet, daha öncede vardı ve Nur teyze tuvalete kalkmak isterken neredeyse düşüyordu!"

Kapı çalındı. Sevgi ve dayısı içeri girdiler.

"Ooo benim yakışıklım ve güzel perim gitmeden yakaladım sizi."

"Gayiiip bak babam deldi. Bis didiyos ama yine gelcez dimi baba."

Galip, Poyraza baktı, " Hoş geldiniz bu harikaların babası sizsiniz demek. Ben Galip gök mavinin dayısı bu güzelliğin sevgilisiyim," dedi.

Poyrazda elini uzatıp kendini tanıttı.

Bergüzar üstüne basa basa "Dayım," dedi.

Poyraz bir şey söylemedi.

Bergüzar mutfağa gidip dayısını çağırdı. Galip içeri girince boynuna sarılıp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı.

Galip, başını göğsüne dayayıp saçlarını okşayarak ağlamasına izin verdi.

Nedeni, niçini önemli değildi o anda.

Bergüzar bacaklarına dolanan şeye baktığında Balımı gördü.

"Ayama maamii bis yine gelces. Yolur ağlama."

Balımda ağlamaya başladı. Üstün de gelmişti ve nedenini bilmeden onlar ağladığı için o da ağlamaya başladı.

Galip çocukları kucağına alarak salona götürdü.

"Baba maamii bis gidiyos diye alıyo. Ditmeyelim baba."

"Kızım yine geliriz. Hem babaannen hastanede yarın onu görmeye gideceğiz. Ben sizi çok özledim."

"Oosun, ditmeyelim Bis maamii ile kalalım sende buyada kal."

Salona gelen Bergüzar o güzel mavileri kızarmış olarak Kanepeye oturup çocukları kucağına aldı.

Onlara neden gitmeleri gerektiğini anlatıp onları ziyaret edeceğini anlattı.

"Bise masal anlatcan mı?"

"Tabi siz ne zaman isterseniz."

                                                             ****         ****

Bergüzar onlar gidince, dayısını ve Sevgiyi evde bırakarak hastaneye gitti. Gece yarı baygın Nur hanımla kaldı.

"Kızım sen ne vefalı çıktın!"

"Bir kaç yıl aramadığımı unutmayın."

"Vardır bir nedenin beni unuttuğunu sanmıyorum. Acıyı paylaşanlar bir birini çabuk unutmaz."

İki hafta hastanede kalan Nur hanımı Bergüzar sık sık ziyaret etti. 

Bu arada Poyrazla karşılaşmamak için akşamın geç saatlerini seçti.