Yes, Maybe, No

Chapter 1

𝐒𝐚𝐦 𝐏𝐎𝐕:

"𝐇𝐢 𝐩𝐨 𝐩𝐚𝐩𝐚, 𝐦𝐚𝐧𝐮 𝐩𝐨!" kakagaling ko lang sa trabaho. Working student ako, sa awa nang diyos nairaos ko na yung unang taon ko in college, ngayon 2rd year college na ako, Education kinuha ko, Sencondary, Major in Mapeh.

"𝐀𝐲𝐮𝐧, 𝐮𝐦𝐚𝐥𝐢𝐬 𝐧𝐚𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧! 𝐝𝐢 𝐤𝐨 𝐚𝐥𝐚𝐦 𝐤𝐮𝐧𝐠 '𝐬𝐚𝐧 𝐩𝐮𝐧𝐭𝐚 𝐧𝐮𝐧." "𝐍𝐚𝐠𝐦𝐢𝐫𝐲𝐞𝐧𝐝𝐚 𝐤𝐚 𝐧𝐚 𝐛𝐚 𝐚𝐧𝐚𝐤?"

"𝐲𝐞𝐬 𝐩𝐨 𝐩𝐚, 𝐦𝐚𝐥𝐚𝐩𝐢𝐭 𝐧𝐠 𝐦𝐚𝐠 4𝐩𝐦, 𝐛𝐚𝐤𝐚 𝐦𝐚 𝐥𝐚𝐭𝐞 𝐩𝐨 𝐚𝐤𝐨, 𝐛𝐢𝐡𝐢𝐬 𝐥𝐚𝐧𝐠 𝐚𝐤𝐨 𝐩𝐚" simula pagkabata ko, si papa lang lagi kung kakampi, si mama naman, laki ng galit sakin, di ko nga alam kung bakit eh! siguro kasi mas maganda ako sa kanya anu? pero di nga, ang layo ng pagkakahawig naming dal'wa.

"𝐏𝐚, 𝐚𝐥𝐢𝐬 𝐧𝐚 𝐩𝐨 𝐚𝐤𝐨, 𝐥𝐨𝐯𝐞 𝐲𝐨𝐮! 𝐦𝐮𝐚𝐡! 𝐛𝐲𝐞𝐛𝐲𝐞 𝐩𝐨" sakto naman pagka bukas ko nang pinto naanjan na si mama.

"𝐌𝐚𝐧𝐮 𝐩𝐨, 𝐌𝐚"

"𝐓𝐚𝐛𝐢 𝐧𝐠𝐚! 𝐩𝐚𝐡𝐚𝐫𝐚𝐧𝐠 𝐡𝐚𝐫𝐚𝐧𝐠 𝐞𝐡!"

"𝐬𝐨𝐫𝐫𝐲 𝐩𝐨" mukhang lasing nanaman si mama, hinayaan ko nalang muna, baka kasi pagalitan nanaman ako at di nanaman ako makapasok sa school. Midterm exam padin namin ngayon.

"𝐀𝐥𝐢𝐬 𝐧𝐚 𝐩𝐨 𝐚𝐤𝐨, 𝐌𝐚!  𝐏𝐚!"

"𝐒𝐢𝐠𝐞 𝐚𝐧𝐚𝐤 𝐦𝐚𝐠 𝐢𝐧𝐠𝐚𝐭 𝐤𝐚" ani ni papa.

"𝐀𝐧𝐚𝐤! 𝐭𝐜𝐡! 𝐨𝐨! 𝐚𝐧𝐚𝐤 𝐦𝐨 𝐥𝐚𝐧𝐠, 𝐡𝐨𝐲! 𝐖𝐚𝐠 𝐤𝐚 𝐧𝐠 𝐮𝐦𝐮𝐰𝐢 𝐚𝐡!! 𝐤𝐚𝐤𝐚𝐬𝐢𝐫𝐚 𝐧𝐠 𝐚𝐫𝐚𝐰 𝐲𝐚𝐧𝐠 𝐦𝐮𝐤𝐡𝐚 𝐦𝐨!" sigaw naman ni mama sa'kin, di ko maintindihan kung bakit galit na galit sakin si mama, sa pagkakaalam ko, wala naman akong ginagawang masama, nagsisipag naman ako sa pag aaral ko! tataas nga ng grades ko eh! siguro pag naging stable na work ko, magkakaayus di  kami.

𝐴 𝑓𝑒𝑤 𝑚𝑜𝑚𝑒𝑛𝑡𝑠 𝑙𝑎𝑡𝑒𝑟 𝑎𝑡 𝑠𝑐ℎ𝑜𝑜𝑙...

"𝐡𝐢 𝐛𝐞𝐬! 𝐛𝐚𝐤𝐢𝐭 𝐧𝐚𝐤𝐚 𝐛𝐮𝐬𝐚𝐧𝐠𝐨𝐭 𝐧𝐚𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐲𝐚𝐧𝐠 𝐦𝐮𝐤𝐡𝐚 𝐦𝐨? 𝐲𝐮𝐧𝐠 𝐧𝐚𝐧𝐚𝐲 𝐦𝐨 𝐧𝐚𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐛𝐚? 𝐡𝐚𝐲𝐚𝐚𝐧 𝐦𝐨 𝐲𝐮𝐧." Hindi nalang din ako nagsalita.

"𝐀𝐥𝐚𝐦 𝐦𝐨 𝐛𝐞𝐬, 𝐚𝐧𝐠 𝐬𝐰𝐞𝐫𝐭𝐞 𝐧𝐢𝐥𝐚 𝐬𝐚𝐲𝐨, 𝐥𝐚𝐥𝐨 𝐧𝐚 𝐬𝐚 𝐦𝐚𝐦𝐚 𝐦𝐨, 𝐰𝐨𝐫𝐤𝐢𝐧𝐠 𝐬𝐭𝐮𝐝𝐞𝐧𝐭 𝐤𝐚, 𝐦𝐚𝐲 𝐬𝐜𝐡𝐨𝐥𝐚𝐫𝐬𝐡𝐢𝐩 𝐤𝐚 𝐩𝐚, 𝐚𝐭 𝐛𝐮𝐤𝐨𝐝 𝐝𝐮𝐧, 𝐚𝐛𝐚! 𝐦𝐚𝐲 20% 𝐝𝐢𝐬𝐜𝐨𝐮𝐧𝐭 𝐤𝐚𝐩𝐚 𝐬𝐚 𝐨𝐯𝐞𝐫 𝐚𝐥𝐥 𝐭𝐨𝐭𝐚𝐥 𝐧𝐠 𝐭𝐮𝐢𝐭𝐢𝐨𝐧 𝐦𝐨."

"𝐀𝐲𝐚𝐧 𝐤𝐚 𝐧𝐚𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐙𝐚𝐢𝐫𝐚, 𝐲𝐨𝐮 𝐤𝐧𝐨𝐰 𝐰𝐡𝐚𝐭, 𝐩𝐮𝐦𝐚𝐬𝐨𝐤 𝐧𝐚 𝐤𝐚𝐲𝐚 𝐭𝐚𝐲𝐨, 𝐤𝐮𝐧𝐠 𝐚𝐧𝐮 𝐚𝐧𝐮 𝐧𝐚𝐧𝐚𝐦𝐚𝐧 𝐥𝐮𝐦𝐚𝐥𝐚𝐛𝐚𝐬 𝐬𝐚 𝐛𝐮𝐧𝐠𝐚𝐧𝐠𝐚 𝐦𝐨 𝐛𝐞𝐬 𝐞𝐡." kahit ako kasi di ko din maintindihan, mahal na Mahal ko sila mama, sana dumating yung time na mapasaya ko naman si mama. Sana dumating yung time na, matanggap ako ni mama.