Ons Kindje

37

Vinces Pov
"Was het lekker?" Vroeg ik aan Louise nadat ze haar pannenkoek had opgegeten. "Ja! Dankuwel." "Graag gedaan hoor meid." Ik nam haar bord op en ging ermee naar de keuken. Daar stak ik hem in het afwasmachine en draaide me weer om. Maar ik verschoot toen Louise daar ineens stond. "Je laat mij verschieten zeg." Ze glimlachte.

"Wat doe jij hier eigenlijk?" Vroeg ze dan. "Ah euhm.. je mama had het even moeilijk deze nacht. En ze vroeg of ik even kon komen, dus ben ik gekomen. Maar het was al heel laat dus ben ik hier blijven slapen." Ze knikte. "Gaan we voetballen?" Nu knikte ik. "Tuurlijk, maar we gaan ons dan wel eerst aankleden hé." Louise liep meteen naar boven. Maar dan besefte ik dat ik geen kleren bij heb. Ik ben hier dan ook midden in de nacht gekomen in mijn pyjama.

Net op dat moment werd Caro wakker. "Dag liefje. Eindelijk wakker?" "Mm.. heb ik.. ben ik in de zetel in slaap gevallen?" Ik knikte. "Alee, je was al wakker geweest maar je bent hier weer in slaap gevallen." Ze knikte en sloot haar ogen weer. "Wel wakker blijven hé. Ik ga naar mij thuis gaan voor kleren, en dan kom ik terug. Is dat oké?" "Mm doe maar." Veel heeft ze er waarschijnlijk niet van gehoord. Ma ja. "Tot strakjes." Ik gaf haar een kus op haar hoofd. "Louise?" "Ja?" Riep ze terug.

"Ik ga nog even langs mij thuis voor kleren en dan kom ik terug oké? Dan kunnen we voetballen." "Oké! Tot straks!" En ik vertrok naar mij thuis.

Caro's Pov
"Mama? Mamaaaaa?" "Mm wat?" Vroeg ik nog half slapend. "Kan je de deur opendoen? Van de tuin? Dan kan ik al buiten spelen tot Vince terug is." Ik knikte en stond op. Eenmaal bij de deur was ik helemaal wakker. "Ik ga me aankleden en dan kom ik bij jou buiten oké?" "Oké mama!" Ik wandelde naar boven en deed mijn kleren aan.

Net op het moment dat ik de laatste trede af kwam ging de bel. Maar dat kan Vince niet zijn. Zo snel? Ik deed de voordeur open en was verrast dat Yemi daar ineens stond. "Wat doe jij hier?" Vroeg ik toen ik hem binnen liet. "Ik mag mijn beste vriendin en petekind toch komen bezoeken?" "Ja tuurlijk, maar iets laten weten..?" Vragend keek hij me aan. "Waarom? Ik kom toch altijd zonder iets te laten weten?" Voor ik dan maar ook iets kon zeggen was Yemi me al weer voor. "Tenzij je liefje hier is! Waar is hij? En waar is Wiske?"

"Ademhalen Yemi." Hij knikte maar bleef wel rondkijken. "Lou is buiten." Zei ik dan terwijl ik naar de tuin liep. "En..?" Ik rolde mijn ogen en wandelde verder. "Caroooo!" "Peter Y?!" Louise liep naar Yemi toe en sprong in zijn armen. "Dag Wiske." De twee knuffelde elkaar terwijl ik me neerzette op een stoel. Nadat Yemi Lou weer op de grond had gezet kwam hij over mij zitten. "Zeg Wiske.. is hier nog iemand?" Vroeg hij zo subtiel mogelijk. "Nee. Waarom?"

Ik moest mijn lach inhouden als Yemi daar teleurgesteld zat. "Maar straks komt Vince terug!" En Lou ging vrolijk verder spelen. Yemi keek me aan en glimlachte. Ik kantelde mijn hoofd naar achter en zuchtte diep. "Aha! Betrapt." Ik rolde mijn ogen en keek hem weer aan. "Please Yemi. Stop." "Tis al goed. Maar ik blijf hier tot hij er is." Ik knikte en zuchte tegelijk. "Als je maar normaal doet alsjeblieft." "Belooft!"

Na een kwartier ging de bel weer. "Dat zal hem zijn." Knipoogde Yemi naar mij. Ik rolde mijn ogen en ging naar binnen om dan de voordeur open te doen. "Ah.. opgestaan?" "Haha." Vince lachte en gaf mij dan een kus. "Yemi is er. Ik zeg nu al sorry voor wat hij misschien zal doen." Vince knikte en lachte weer voor we naar buiten gingen. "Vince! Eindelijk, nu kunnen we voetballen." Riep Louise terwijl ze naar hem toeloopt en meeneemt.

"Vince! Hallo!" "Dag Yemi." Yemi is enthousiast. En ik dacht eerlijk gezegd dat hij misschien wel kwaad zou zijn. Voor wat er is gebeurd enzo. Maar ja, liever dit dan kwaad eigenlijk.