კარგი კარგი წავალ ამ თქვქენ წყეულ სოფელში მარტო ბებიას გამო... ბავშობიდანვე არ მიყვარდა სოფელი ჯერ დედაც არ მიშვებდა
იყო იქ ისეთი რაღცაა რაც ცუდად მაგრძნობინებდა თავს
მანქნაში ჩავჯექი და წავედი დაახლოებით 3 საათი მჭირდებოდა იქამდე მაღაზიაში შევირბინე ნახევარი მაღაზია გამოვიტანე იქნებ ბებიას რამე ჭირდება სოფელი კი სრულიად მიგდებულია ხალხიც თითზე დასათვლელად დარჩა არც ინტერნეტი არც არაფერი არანაირი ცივილიზაცია ბებიას კი ვურეკავდი ხოლმე ტელეფონზე მაგრამ მისი ნახვა სულ სხვა რამე იყო მამის წასვლის მერე ყველაფერი არირია ფიქრობნენ რომ სოფელში იმიტომ არ მინდა წასვლა და ბებიას მონახულება რომ მამას დედაა არადა ეგ ადგილია არასდროს არ მოწონდა გზაში მშვიდად მიდვიოდი გზას ვაკვირდები ირგვლივ ტყე იყო თითქმის არავინ არ დადიოდა უცებ როდესაც ტყეს შევხედე მომეჩვენა თითქოსდა რაღცაა დიდიმა შავმა გაიფრინა...
-მშვიდად...მშივდად ეს უბრალოდ შენი მოლანდებებია ან უბრალოდ დიდი შავი ჩიტი შენით იგონებ რაღცაბეს მშიდად...
ასე ვამსვიდებდი ჩემ თავს სანამ სოფელს არ მივადექი ყველა მე მიყურებდა ბებიამ არ იცოდა რომ მივაკითხე სიუპრიზის გაკეთება მინდოდოა მანქნა სახლთან ახლოს გავაჩერე ყველაა მიყურებდა და მიღიმოდა პირველად ვიგრძენი ამ ადგილას ასეთი სითფო მეც გაღმიე და კარებზე დავაკაკუნე არავინ არ აღებდა იქვე მეზობელმა ჩაიარა გავაჩერე და ვკითხე
-გამარჯობათ ამ სახლში მცხოვრები ქალი ხომ არ იცით სადა ?
-გამარჯობა შვილო ქალბატნ მარინას კითხულობ?
-დიახ
-და თვქენ ვინ ბრძანდებით?
-მისი შვილის შვილი ვარ
-ღმერთმა დაგლოცოს ელისაბედ შენ ხარ შვილო
-დიახ
