All I Want | Cameron Dallas

AIW 19 - First Love

Selam, biliyorum uzun zamandır buralarda değildim hem TEOG yüzünden hep yeni eve taşınıyorduk onun telaşı vardı buraya yetişemedim... Kusuruma bakmayın oldu böyle bir şey ama yeni bölümü en kısa zamanda bomba şekilde yayınlayacağım, cidden güzel bir kurgu var elimde! Neyse bölüm ithafı;

Biricik meleğim, sarışınım, hem dostum hem kardeşim bitanem İlayda'm...

Bu arada gelen bütün mesajları okudum ama cevap yazmaya vaktim olmadı mazır görün, burdan o yorum yapan ve mesaj atan herkese kocamaaaan öpücükler, seviliyorsunuz ❤️

Bölüm şarkısı: Adele - someone like you lütfen şarkıyla şey edin asksks :D

Size iyi okumalar ben kaçar aşqılarım!❤️

" Burdayım" Ashley'in o yumuşak sesini duydum " Yapamadım Cam... Gidemedim tekboynuzlum..." Başımı ağlayarak kaldırdım, o da ağlıyordu, masmavi gözlerinden damla damla süzülüyordu gözyaşları... Onu görünce sanki içimdeki o kocaman keder kaybolup yerini huzura bıraktı... Bavulunu tutmuş karşımda duruyordu koşup ona sarılmamı bekler gibi, hayal olduğunu sanıyordum ama değildi " Ash... Hayal görmüyorum değil mi ufaklığım?" Ağlayarak gülümsedi başını iki yana salladı "Hayır, hayır bebeğim seni bırakmadım..." Koşup sarıldım ona, tekrardan sardı kollarım küçücük bedenini, gülü andıran kokusunu tekrardan içime çektim doyasıya, saçlarından öptüm, onu sıkıca bastırdım göğsüme göğüs kafesime hapsetmek istercesine, nefesi değdi tenime tekrardan... İçimde yanan ateşi gülen gözleri söndürdü, yüzünü avuçladım "Özür dilerim, özür dilerim aşkım, beni bıraktığını sanmıştım, gittin sandım ufaklık, ben sensiz ne yaparım ha?" Yanağından bir damla yaş süzüldü " Sen beni bırakmassan bende seni bırakmam unuttun mu Cam?" İçimdeki sevinci anlatacak bir kelime yoktu, önceden acıdan süzülen gözyaşlarım şimdi mutluluktan süzülüyordu " Evet, evet biz söz verdik, seni seviyorum" yüzüme dokundu küçücük elleriyle "Bende seni seviyorum Cam... Sen benim son aşkımsın..." dudaklarına yapıştım, ellerimi incecik beline yerleştirdim, çok korkmuştum dudaklarım birdaha dudaklarıyla buluşmayacak diye... Doyasıya öptüm dudaklarını, doyasıya baktım gözlerine, o beni bırakmamıştı, tekboynuzlusunu bırakmamıştı... Dudaklarından ayrıldığımda ellerini avcumun içine aldım "Ayrılmayacağız" başını tamam anlamında salladı "Asla ayrılmayacağız" ona tekrardan sarıldım ve bir daha hiç ayrılmadı yanımdan...

Keşke her şey böyle olsaydı... Keşke onu yanımda tutmayı becerebilseydim...

***

Kapıyı birkaç kez yavaşça tıklattığımda ancak açılmıştı. Annem kollarını kocaman açmış beni bekliyordu kapıda.

" Aslııı! Benim mavişim geldii!"

Direkt olarak üzerime atlayınca pekte hevesle olmayan bir ses tonuyla konuşmaya başladım.

" Evet... Sonunda..."

Annemin yanında maviş, Cam'in yanında ufaklık, Brad'in yanında beauty, magcon arasında Ashley, Mayıs'ın yanında Aslı, ne kadar karaktersiz bir insanım lan ben ashsh

" Hadi içeri geç bakalım! Nasıldı Amerika?"

" İyi sayılır..."

Gözlerimin dolduğunu hisettiğimde kolumla gözlerimi saklamaya çalıştım, ama olmadı annem ağladığımı fark etmişti.

" Maviş? Niye ağlıyorsun sen?"

" Ağlamıyorum ben anne ya..."

Ona sarıldığımda göz yaşlarımı daha fazla gizleyemedim bu sefer, buraya, ait olduğum yere temelli dönmek canımı acıtmıştı, koskoca her şeyden sonra başladığım yerdeydim yine...