Ah Ulan

Bahçede arkadaşlarla toplanmış birbirimize pişmanlıklarımız dan söz ediyoruz. Herkes birer birer anlatıyor sıra bana gelmişti. Herkes anlatmamı bekliyor. Güldüm ben hiç bir zaman hiç bir şeyden pişmanlık duymadım ve duymam dedim. Biliyorum büyük konuşmuştum o zaman kendimden öyle emindim ki.Eve geldim okulda söylediklerimin üzerinde biraz düşündüm. Kendi kendime ben niye pişman olayım karşımdaki olsun türü şeyler söyledim. O sırada İnternet te bi yazı çarptı gözüme. Yazıda eğer bileklerimizi kesmek istiyorsak buza yatırıp biraz beklesek keserken hiç bir acı hissetmeyeceğimiz den söz ediyordu. Çayımın bittiğini fark ettim ve yazıyı okumayı bırakıp içeri çay almaya geçtim o sırada öğrendiğim bu bilgiyi bizimkilerle paylaştım. Annem nereden bulursun böyle saçma şeyleri anlamam gibi zırvalıklar söyledi. Babam aldırış bile etmedi beni tek kardeşim dinlemişti ve garipsemişti. Bende çayımı alıp ama gerçekten canımızın yanıp yanmayacağını merak ediyorum dedim ve içeri geçtim. Ertesi günü akşam annem babam komşuya gitmişlerdi beni de arkadaşlar aradı bende dışarı çıktım. Çok durmadım zaten dışarıda kardeşim evde yalnızdı e kız sonuçta korkar falan diye düşündüm ve erkenden eve geri döndüm. Eve geldiğimde kardeşim banyo daydı. Bende açtım bi film izlemeye başladım neyse film bitti kardeşim daha çıkmamıştı merak ettim. Ve bi kaç sefer seslendim hiç ses yoktu korkmaya başladım. Ve kapıyı zorla  açtım. Kardeşim bilekleri kesilmiş  kanlar içinde yerde yatıyordu. Hemen bizimkileri aradım ambulans falan geldi eve  cesedini kaldırırlarken bir şey dikkatimi çekti aynanın önüne bir not bırakmış. Notta ise   "abi işe yarıyormuş" yazıyordu.   Ah ulan ben şimdi yaşadığım bu pişmanlığı size nasıl anlatayım.