Bir gün bir çocuk varmış . Çocuk ismini bilmiyormuş . Çünkü çocuk annesini ve babasını trafik kazasında kaybetmiş. Hemen Çocuk Esirgeme Kurumuna götürmüşler . Orada büyümüş . Orada arkadaşlıklar elde etmiş . Bir gün olmuşki o çocuğun en güzel günü imiş.Çünkü o gün bir çift gelip onu evlâtlık almış . Çocuk ilk defa dış dünyaya çıkıyormuş . Aile zengin bir aile imiş . Hemen arabaya binip eve gitmişler . Evde çocuğun üstünü değiştirmişler . Sonraki gün çocuğu yalnız bırakıp aile işine gitmiş ve bir not bırakmışlar . Ama çocuk okuma-yazma bilmiyormuş . Bunun üzerine çocuk ne yapıcağını şaşırmış . Lamborghini gibi kapıdan dışarı fırlamış . Dışarıda mükemmel bir koku mükemmel bir yeşillik vardı . Kuş cıvıltıları,yaprakların hışıltsı... Her yer mükemmeldi . Çocuk etrafa bakarken oyun oynayan büyük insanları görmüş . Çok şaşırmış . Allah Allah demiş . Neden büyük insanlar oyun oynuyor diye düşünmüş . Oradaki beyfendiye sormuş :
- Neden sizde çocuklar gibi oyun oynuyorsunuz??
Beyfendi :
- Buralarda ayrımcılık yapılmaz, demiş.
Çocuk sessizce oradan ayrılmış başka yerleri görmeye gitmiş. Zamanın nasıl geçtiğini anlamamış . Akşam olmuş , yolunu kaybetmiş . Ailedekiler eve geri dönünce kapının açık olduğunu görmüşler . Bir an endişenmişler . Hemen polisin numarasını çevirmişler. 9olis evi aramış . Hiç birşey olmamış . Herşey yerli yerinde imiş . Ama bir sorun vardı . Çocuk ortalıkta yoktu .
