Love after Death

Chapter 20

Try to listen at music dedicated for this chapter. The link is on above.

True Blue - Billie Elish | Slowed + Reverb |

PRESENT TIME

Miguel POV.

Nagising ako dahil sa kirot ng dibdib ko. Hindi ko maintindihan kung bakit bigla nalang akong nakaramdam ng ganto. In fact, eto ang kauna unahan kong makaramdam ng ganito sa dibdib. Para bang tinutusok ito ng karayom kaya'y kahit mahimbing ang tulog ko, nagawa padin akong gambalahin.

Sa halip na isipin pa iyon ay inisip ko na lamang na araw ng lunes ngayon kaya kailangan ko ng ayusin ang sarili.

I stood up from my soft bed and glanced at my wall clock.

5:48 a.m

I yawned while stretching my both arms, tinitigan kopa muna ang mga ibon sa likod ng nakasarang glass window ng kwarto ko. Pinaglalaruan nila ang bintana at para bang may tinutuka sila duon. Kaya naman ay agaran akong tumayo at dahan dahang tinungo ang bintana.

"How are you being birds, my sweeties?" bulong ko habang hawak ang glass window, tinted iyon kaya't alam kong hindi nila ako kita mula sa labas.

*KRINGGGGG!!!!!!***

Nagulat ako matapos tumunog ang phone ko, kaya nahampas ko ng kaunti ang salamin ng bintana. Nang sumulyap muli ako duon ay wala na ang mga ibon. Sa inis ay hinayaan ko na lang mag ring ang phone ko, at binuksan ang bintana.

I closed my eyes after a wave of fresh air touched my face. It seemed like I really know this feeling, in fact this is the only moment again na naramdaman ko ang simoy ng hangin. Nang imulat ko ang mga mata ko ay muli ako namangha sa natunghayan ko.

The sun starts to rise, and it's the sign na kailangan ko nang bumaba sa kitchen dahil nandoon na ang lahat.

Tumungo muna ako sa lavatory, and I poured cold water onto my face. I started to smile after feeling the freshness on my face. At eto talaga ang pinaka paborito kong ginagawa sa umaga.

"How's your sleep, son?" bungad ni Dad sakin kahit hindi pa ako nakakaupo sa upuan.

Pinagmasdan ko silang lahat na ngumunguya na at pati si Manang ay nasa hapagkainan na din. Hindi na talaga kami nagpapagising kay Manang para masanay kami na gumising ng kusa, ewan, pero part yun ng pagbabago ko matapos ang aksidente.

Lumanghap muna ako ng hangin at pinikit ang mga mata, dinamdam ang presensya ng mga taong nasa harapan ko ngayon. "Nothing special, cause it's always being special for me. What I mean Dad is that it's always special because I am always waking up knowing that you are still here besides me." ani ko habang nakapikit padin.

That's actually came from my heart and mind. Ganun ako kada sasagot ng sincere kay Dad. Narinig ko ang halakhak ni Dad kaya naman ay dumilat na ako.

"I dreamed something, Dad."

"What was that all about?"

"It's kinda weird cause I can't remember everything. All I can remember is that in my dream I woke up in my body and started to question myself 'why', like I'm asking myself 'bakit kailangan kong magising dito."

"Kuya, you're acting weird na naman." Biglang singit ni Samantha at bumaling kay Dad. "Mom, dad, kuya Miguel was actually acting weird since yesterday, inuulit na naman niya ngayon."

"Ha-Ha-Ha-Ha!!!" Dad's voice, laughing out loud.

"Why's that so, Miguel?" mom asked me while she's eating.