SÜRGÜN

Bölüm 12

Liamh devasa ahşap kapı gürültüyle açıldığında heyecanlanmış hissediyordu. Muhafızların kendisini tanıyabilmesi için şapkasını ve pelerinini sıyırdı. Etrafta onları karşılamak üzere bekleyen bir düzine askerden başka kimse yoktu. Saatin oldukça ilerlemiş olduğunu düşünürse elbette herkes uyuyordu. Böylesi oldukça iyiydi. Her ne kadar krala verdiği vakitten bi hayli geç kalmış olsalar da Liamh gündüz gözü ile kalede görünmek istemediğini fark etti. Özellikle Finn McCartney'in ortalıkta gezinmemesi şu birkaç gün için önemliydi. İskoç beyleriyle yapılacak toplantıda İngiliz piçi Aldrich Blackwood da katılacaktı ve Finn'i görmesi adam için iyi olmazdı. Liamh onu olası bir suikasttan korumak adına istemese de geride bırakmak zorundaydı ve ihtiyar bu durum yüzünden ona gönül koymuş yol boyunca deli bir sessizliğe mahkum etmişti. Liamh ise umursamadı Finn'in kendisini zamanla anlayacağını biliyordu.

Atından aşağı atlayarak Finn'inde aynısını yapmasını bekledi. Adam huysuzlandı, homurdandı fakat sonunda aşağı atlayıp arabaya yöneldi. Liamh, geriye baktığında askerlerden bir kısmının arabanın üzerindeki alışveriş yığını ile uğraştığını gördü. Diğerleri ise kapıları iki yandan açmış ve kadınların inmesini sağlamıştı. Rhona dinginliğini koruyordu. Sessizce etrafı süzüyor ve kocasına bir şeyler anlatıyordu. Odeth ise derhal Arcana'nın koluna girerek gülümsedi. Gördükleri ve sarayın ihtişamı onu büyülemiş olmalıydı. Liamh, onun giydiği pamuklu demode kahverengi elbise içinde dahi güzel bir genç kız olduğunu düşündü. Odeth'i kuzeni Owen ile baş göz edebileceği fikri nedense aklından çıkmıyordu. Genç adam Finn'i kendi kale sınırlarından uzaklaştırmamak adına bunu istediğinin farkındaydı. üstelik evine döndüğünde Odeth Arcana'nın yanında olup ona bir şeyler öğretmeye devam edebilirdi. Liamh bu görevi annesinin üstlenecek olmasından endişe ediyordu.

Arcana'nın hızlı adımlarla askerleri takip ediyor oluşu dikkatini çekti. Kadının asık suratı kirli kıyafetleri ve pasaklı saçları ile Kral Frealaf'ın karşısına dikildiğinde dostunun tepkisini merak ediyordu. Başını iki yana sallayarak onların ardındaki yerini aldı.

Arcana, elini kalbine götürerek yürümeye devam etti. Başını yerden kaldırmamaya özen gösteriyordu çünkü saraya her bakışı kalbinin sıkışmasına ve onu titretmesine neden oluyordu. Odeth'in kolundaki varlığı için tanrıya şükretti. Ona tutunmuyor olsaydı titreyen bacaklarının onu ne kadar taşıyacağını bilmiyordu. Tam olarak içeri girdiklerinde ise parlak yer döşemeleri, esrarengiz resimler renkli perdeler ve hayatında hiç görmediği kadar çok mobilyanın varlığı şapkasını hepten gözleri önüne çekmesine neden oldu. Odeth her gördüğü detayı yeterince istekli bir şekilde ona anlattığından hayalinde yeterince canlandırabiliyordu genç kız. Yalnızca Liamh adımlarını bir anda sıklaştırıp askerler ve Finn ile birlikte öne geçtiğinde gözlerini onun sırtına sabitledi. Adamı görmek Arcana'yı öfkelendiriyordu ve onun varlığından hoşnut olmayışı genç kıza kuvvet veriyordu. Ayakkabılarının parlak zeminde çıkardığı topuk sesleri eşliğinde birkaç uzun koridor boyu yürüdüler ve sonunda işlemeli ahşap kapının açık olduğu bir odaya girdiler. Askerler odada bulunan adamın eliyle yaptığı işaret ile odadan çıktı. Arcana, Liamh saygıyla eğildiğinde onun Kral Frealaf olduğunu anlamış oldu. Odada bulunan herkes yerlere kadar eğildi ve Odeth'in onu konundan çekelemesiyle Arcana'da onları taklit etti.

Liamh, başını kaldırıp Frealaf'a baktığında sırıttı ve adamın kahkaha atarak kollarını açıp ona doğru gelişini izledi. Bunun üzerine Liamh ayaklarını sertçe birleştirip elini kalbine koydu ve çabucak verdiği asker selamının ardından dostunun elini sıkmasına izin verdi.

"Liamh McAodha! İskoçyanın gururu! En kıymetli yaverim!"

Liamh güldü. Başıyla arkasındakileri işaret edip "Misafirleriniz ile gelmeseydim de böyle düşünüyor olacak mıydınız majeste? Yoksa her mektubunuzda işittiğim üzere beni sarayın gözetleme kulesinden bir çuvala koyup aşağı mı atacaktınız?"