İyi Mi Yoksa Kötü Mü?

Hayal Kırıklığı

Umarım beğenirsinizzzz💕

.
.
.

Yine sıradan, sıkıcı bir güne uyandığımı düşünüyordum fakat salondan gelen bağırışmalar pek öyle demiyordu.
" Nasıl böyle bir şey yapabilirsin? Bir anda evden çıkmamızı mı bekliyorsun?" bunu diyen annemdi. Babamla tartışıyorlardı.
Ayrı olduklarından beri babamın buraya uğradığını pek görmezdim, onunla dışarda görüşürdüm. Pek ilgili diyemesemde beni sevdiğini düşünüyordum.

" Hemen çıkın demiyorum ki. Bir haftanız falan var daha." annemin bağırmaları aksine sesi daha sakin çıkmaya başlamıştı.
" Ne oluyor ya? Nereden çıkıyoruz?" konuşunca bakışlar bana yönelmişti. Annemi ilk kez bu kadar endişeli görüyorum tabi ilk regl olduğum an dışında ilk kez. Koltuğu ısırmaya çalışıp ağlıyordum da.

Babam birden " Annen sana anlatır kızım benim çıkmam gerekiyor. " dedi ve hızla kapıya ilerledi. Annemle konuşmanın uygun bir zaman olduğunu düşünmeyerek duşa girdim. İşim bitince mor bornozcuğumu giyip annemin yanına gittim. Hâlâ bir şeyleri düşünüyor gibiydi. İyice merak ediyordum ama bana patlamasından korktuğum için sadece yanına oturdum.
" Baban evimizi satıyor paraya ihtiyacı varmış. Bizimde bir haftaya kadar burdan çıkmamızı istiyor." duyduklarımı idrak etmeye çalışırken birden odama doğru gidip giyinmeye başladım. Babamın yanına gidip onunla konuşacaktım. Böyle bir şey nasıl olabilir hepsini anlatmak zorundaydı.

Hayatım boyunca 17 yıldır paraya ihtiyacımız hiç ev satacak kadar çok olmamıştı. Babamın davranışını garipsemem bu yüzdendi. Hem biz nerede kalacaktık? Annem asla babamla yaşamamızı kabul etmezdi.
Annemin arkamdan seslenişlerini umursamadan evden hızla çıktım. Çok acıktığım için marketten çubuk aldım ve durakta beklemeye başladım. Tam otobüs gelmiyor diye isyan edecekken korna sesi duydum.

Korna çalan kadındı ve çok tanıdık geliyordu ama çıkaramamıştım. Arabasına daha da yaklaşırken ağzımda hala obur gibi yediğim çubuk vardı. Camı açınca çubuğu çiğnemeyi bırakıp şok olmuş biçimde Nesrin teyzeye baktım. Neden şok oldun diye sormayın çok değişmişti. Nesrin teyze annemin çok yakın arkadaşıydı sanırım lise yıllarından beri bu böyleydi.
" Aaa Alyam ne kadar da büyümüşsün sen öyle!" yine eskisi gibi değişmeyen samimiyetiyle konuşmaya başlamıştı. Kendisi annem ve babam yeni ayrıldığı zamanlarda hep bizim evde kalıyordu oğluyla beraber. Uyuz bir oğlu vardı diye hatırlıyorum çünkü hiç konuşmazdı psikopat gibi bakardı hep. Küçüklükten nasıl öyle baksın diye sormayın görseniz chucky bebek 1, Bora 2 yani.

" Sen de çok gençleşmişsin Nesrin teyzoşum." aynı samimiyetle cevap vermeye çalışsamda kafam hâlâ karışıktı. Yine beni soru yağmuruna tutacak diye korkuyordum ama çok geç " Nereye böyle? Annen nerede? Babanla görüşüyor musunuz? Özlediniz mi beni? Söylesene Alya ya ben sizi çok özlemişim. Atlasana arabaya gideceğin yere kadar bırakıyım." bu teklifi her ne kadar başım şişmesin diye reddetmek istesemde babamın yanına acilen gitmem gerekiyordu.
" Söz hepsine cevap vereceğim ama şu an babamın yanına acilen gitmem gerek. " dedim ve bindim arabaya.

Gülümseyerek açtığı şarkıyı mırıldanıyordu. Çingenem çingenem kara gözlü çingenem... Benim de ağzıma takılmasa iyi olacaktı.
" Bu aciliyetin sebebi nedir tatlım? "
Ona her şeyi yalansız anlatabilirdim çünkü belki bir yolunu bulurdu ama annemin kızmayacağından emin değildim. " Hiç sorma Nesrin teyze. Babam bizim evi satmış ve bir haftaya kadar çıkmamızı istiyor. Ben de bunun hesabını sormaya gidiyorum. "

Nesrin teyze üzgün mü şaşırmış mı ne olduğunu anlamadığım bir mimiği yüzüne yerleştirmişti. " Olacak iş değil. Kalacak yer buldunuz mu? ". Hıııı bulduk canım.
" Hayır tabiki bulamadık daha bu sabah söyl..." konuşmama izin vermeden " Buldum! Bizde kalabilirsiniz herkese yetecek kadar yer var. Biliyorsun gereksiz büyük. Sakın itiraz etmeyin çünkü geliceksiniz bitmiştir. Hadi in bakalım. " konuşmama bile izin vermeden bana in dedi resmen manyak bu kadın ya. Arabadan inip
" Ben yine de anneme söylüyüm kabul etmez... " dedim yine sözümü kesti,
" Sen o işi bana bırak şimdi annene uğrarım ben öptüm canım. "

Nesrin teyze gözden kaybolurken ben babamın olduğu apartmana yürüyordum. Dairenin karşısına gelip zili çaldığında biraz geç açmıştı. Nedense geldiğimden pek memnun gibi durmuyordu, ben de isteyerek gelmedim zaten tam ağzımı açıp konuşacaktım ki " Hayatım kim geldi?" diye bir kadın sesi duydum, ardından da bize yaklaşan adım seslerini. Kadın babamın gömleğini üstüne geçirmiş bana şaşkınlıkla gözlerini açarak bakmıştı.

Gülmeye başladım.
Deli olduğumu düşünmeyin ama komikti. Gülerken sebepsizce gözyaşlarım akıyordu. Hiçbir şey diyemeden arkamı dönüp koşmaya başladım. Şimdi diceksiniz ki annen ve baban ayrı neden bu kadar abarttın hemen söylüyüm, ben onların barışacağına emindim son zamanlarda yakınlardı diye ama bugün gördüklerimden sonra hiçbir zaman tam ailemin olmayacağına emin oldum.

Kimseyi umursamadan koşmaya devam ederken birden birine çarpıp yere düştüm. Çarptığım kişi söylenmeye başlamıştı sanki kendisi düşmüş gibi. Hızlıca kalktım ve bu sefer yürümeye başladım durağa vardığımda şanslıyım ki otobüs oradaydı.
Eve vardığımda anahtarla kapıyı açtım. Nesrin teyze hâlâ burda olmalı çünkü içeriden gülüş sesleri geliyordu. Bu kadın anneme gerçekten iyi geliyordu umarım onlarda kalırız.
Koşmaktan hava serin olmasına rağmen terlemiştim. Yine duş aldım. Yatağıma girdim ve bu gördüklerimi sindirmeye çalışırken yavaş yavaş uykuya doğru çekildim..
.
.
.
.

.
.
.
.
Nasıl buldunuzzzzz? Sizce Alya annesine bunu anlatacak mı? Nesrin teyzenin evine taşınacaklar mı?

Yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum 🤧😚